آشنایی با کشور تایلند
پادشاهی تایلند در جنوب شرقی آسیا قرار
دارد. پایتخت آن و همچنین پرجمعیت‌ترین شهر آن بانکوک است. کشور تایلند
دارای ۵۱۴۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت می‌باشد که ۴٪ آن را آب تشکیل داده است.
تا سال ۱۹۳۹ نام رسمی این کشور سیام بود. از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ نیز سیام خوانده
می‌شد تا آن که با اعلام رسمی دولت وقت، به تایلند تغییر نام یافت. واژه
تای در زبان تایلندی علاوه بر نام قوم تای، که اکثریت مردم کشور را تشکیل می‌دهند، به معنی آزادی نیز هست.
آب و هوای تایلند
با وجود این که هر زمانی برای سفر به تایلند
خوشایند است، اما بهترین فصل سال از نظر پایین بودن میزان گرما و بارش
باران، بین ماه های نوامبر تا فوریه و در فصل سرماست. دمای هوا در این فصل
روزها ۲۸ درجه سانتیگراد و شب ها ۱۲ درجه سانتیگراد است و هوا کم ترین
رطوبت را دارد. پس از آن فصل گرما آغاز می شود که آوریل گرمترین ماه آن است
و جشن آب نیز به همین دلیل در نیمه این ماه برگزار می شود.
تایلند به طور کلی دارای آب و هوای گرمسیری است و سه فصل مشخص دارد:
فصل گرم و خشک، از فوریه تا می، با میانگین دمای ۳۴ درجه و رطوبت ۷۵ درصد.
فصل بارانی و آفتابی، از ژوئن تا اکتبر، با میانگین دمای ۲۹ درجه و رطوبت ۸۷ درصد.
فصل سرد، از نوامبر تا فوریه، با میانگین دما تا زیر ۲۰درجه و کاهش رطوبت.
در فصل باران های موسمی یعنی در ماه های
آگوست و سپتامبر، معمولا باران زیادی در شهر بانکوک می بارد که در ماه
اکتبر به بیشترین حد خود رسیده و باعث جاری شدن سیلاب ها نیز در شهر می
شود.
جغرافیای تایلند
تایلند در قلب جنوب شرق آسیا، بین کشور های
هند و چین و در شمال خلیج تایلند و شرق دریای آندامان واقع شده است. تایلند
با مالزی در جنوب، با میانمار (برمه) در شمال غرب، با لائوس در شمال شرق و
با کامبوج در جنوب شرق هم مرز است. تنها راه ارتباط زمینی دو کشور مالزی و
سنگاپور با سایر کشورهای آسیایی از طریق تایلند است.
شمال تایلند منطقه ای کوهستانی با جنگل های
سبز و زمستان های کمی سرد بوده و بلندترین قله ی این کشور به نام دوی
اینتانون در این ناحیه قرار دارد. مرکز آن دره ی هموار رودخانه ی چائوپرایا
است که به خلیج تایلند منتهی شده و یکی از حاصلخیز ترین مناطق برای رشد
میوه و برنج در جهان را فراهم کرده است. جنوب آن نیز منطقه ای کم عرض است
که به شبه جزیره ی مالزی می رسد و سواحل زیبای جزایر آن محل مناسبی برای
استراحتگاه های تابستانی هستند. مهم ترین بنادر ماهیگیری نیز در این منطقه
قرار دارند.
مساحت تایلند ۵۱۳.۱۱۵ کیلومتر مربع و طول
سواحل آن ۳۲۱۹ کیلومتر است. این کشور ۷۶ ایالت دارد و پایتخت آن بانکوک،
تقریبا در مرکز آن و در کنار رودخانه چائوپرایا قرار دارد.
اقتصاد تایلند
واحد پول تایلند باتBaht است و هر بات به صد
ستنگSatang تقسیم می شود. اسکناس های تایلند از ده تا هزار بات متغیر است و
در روی تمامی آنها تصویری از پادشاه کنونی تایلند به همراه نمادهای دیگری
همچون مهر سلطنتی وجود دارد.
سکه های رایج در این کشور شامل ۲۵ و ۵۰
ستنگ، یک، پنج و ده باتی و اسکناس های رایج نیز شامل ۱۰۰۰ بات (خاکستری)،
۵۰۰ بات (بنفش)، ۱۰۰ بات (قرمز)، ۵۰ بات (آبی)، ۲۰ بات (سبز) و ۱۰ بات
(قهوه ای) می شوند. کد اختصاری بات تایلندTHB و نشانه آن฿ است.
ارزهای معتبر را می توان به راحتی در هتل
ها، مراکز توریستی، بانک ها، مراکز خرید و صرافی ها تبدیل کرد(در تایلند
ریال تبدیل نمی شود). نرخ تبدیل ارز در بانک ها و صرافی های معتبر بهتر از هتل ها و فروشگاه هاست.
فرهنگ مردم تایلند
تایلند را اغلب با نام سرزمین لبخند می
شناسند، زیرا مردم آن تقریبا همیشه در هر موقعیتی لبخند بر لب دارند. در
تایلند معمولا با چسباندن دو کف دست به یکدیگر در مقابل سینه، به دیگران
سلام می کنند که این حرکت وایWai نامیده می شود. اگر یک تایلندی در مقابل
شما چنین حرکتی کرد، بهتر است که آن را بی پاسخ نگذارید. مردم این کشور
همانند بسیاری از فرهنگ های آسیایی، احترام بسیاری برای اجداد خود قائل
هستند و در واقع یکی از مهم ترین جنبه های فرهنگ آن هاست، به طوری که برای
احترام به بزرگترهای خود، در مقابل آنها خم می شوند. افراد مسن تر نیز
همیشه در تصمیمات یا مراسم خانوادگی نقش اول را دارند. تایلندی ها بسیار
میهمان نواز هستند، اما در عین حال فاصله ی طبقاتی برای آن ها مهم است. آن
ها انسان هایی صبور و اهل مدارا بوده و از رفتارهای تند و توهین آمیز دوری
می کنند. تابوهای آن ها نیز بیشتر در زمینه مذهب و سلطنت است و بنابراین
گردشگران نباید حرکت یا بیان اهانت آمیزی به خاندان سلطنتی یا مذاهب داشته
باشند.
هنگام بازدید از معابد یا کاخ پادشاهی،
گردشگران باید لباس مناسب و نسبتا پوشیده ای به تن داشته و پیش از ورود کفش
ها را از پا درآورند. تایلندی ها همگی علاوه بر نام اصلی خود، دارای نام
غیر رسمی و معمولا کوتاهی نیز هستند که با آن یکدیگر را صدا می زنند. در
این کشور پیش از نام بزرگترها عنوانPee و برای کوچکترها عنوانNong را به
کار می برند. گردشگران می توانند از عنوانKhun نیز برای خطاب بزرگترها
استفاده کنند.
دست زدن به سر افراد یا اشاره با پا به
چیزی، در این کشور بسیار بد شمرده می شود، زیرا تایلندی ها سر را مقدس ترین
و پا را پست ترین بخش بدن می دانند. کتاب ها از جمله اشیای پرارزش برای آن
ها به شمار می روند، بنابراین نباید آن ها را روی میز سر داده یا روی زمین
قرار داد.
در کشور تایلند، رنگ های مختلف نشانگر روزهای هفته هستند. زرد،
رنگ روز دوشنبه است و از جایی که پادشاه کنونی در این روز متولد شده است،
رنگ زرد نیز رنگ سلطنتی است و وجود پرچم هایی به این رنگ در سراسر کشور،
نشانگر حمایت گسترده تایلندی ها از پادشاهی است. پس از سال ۲۰۰۶ که شصتمین
سالگرد سلطنت پادشاه تایلند را در این کشور جشن گرفتند، بیشتر مردم در روز
دوشنبه لباس زرد بر تن می کنند تا وفاداری و احترام خود را نسبت به پادشاه
نشان دهند. در جریان کودتای سال ۲۰۰۶ نیز سربازان به اسلحه خود روبان زردی
بسته بودند تا نشان دهند با احترام تمام به پادشاه خود در این کودتای آرام
شرکت کرده اند.
مردم تایلند رابطه ای نزدیک با فیل ها دارند
و این حیوانات جایگاه بالایی نزد این مردم دارند. اهمیت فیل ها در نمادین
بودن آن ها برای پادشاهی، مذهب و ملت است، زیرا در تاریخ، اسطوره و افسانه
های مردم تایلند، این حیوانات همواره نقشی برجسته داشته اند.
فرهنگ تایلندی ریشه در فرهنگ هند دارد و
دوران طلایی آن به زمان پادشاهی آیوتایا باز می گردد که آثار تاریخی بی
نظیر و هم چنین رقص و نمایش تایلندی را بر جای گذاشته است.
زبان مردم تایلند
زبان تایلندیThai یکی از قدیمی ترین زبان ها
در شرق است و بیشتر مردم تایلند به این زبان صحبت می کنند، هر چند گویش
های قومی و منطقه ای بسیاری نیز در نقاط مختلف این کشور وجود دارند.
تایلندی زبان رسمی این کشور است و الفبای مخصوص خود را دارد. زبان گفتاری و
نوشتاری این کشور کاملا برای کسانی که به این کشور سفر می کنند، غیر قابل
فهم است. این زبان، تک سیلابی و با پنج لحن (آهنگ) مختلف است که هر لحنی،
معنای یک سیلاب واحد را تغییر می دهد. ترکیب این لحن ها و سیستم نوشتاری
پیچیده و نیز تلفظ های دشوار این زبان سبب شده که یادگیری این زبان برای
خارجی ها سخت شود.
با اینکه زبان انگلیسی در مدارس تایلند
آموزش داده می شود، اما میزان تسلط به آن میان مردم این کشور چندان زیاد
نیست. با این وجود در بیشتر هتل ها، رستوران ها و فروشگاه های این کشور،
انگلیسی و برخی از زبان های اروپایی استفاده می شود و اسامی خیابان ها نیز
به هر دو زبان انگلیسی و تایلندی هستند.
هر چند یادگیری این زبان ساده نیست اما کسانی که به این کشور سفر می کنند، با
یادگیری واژگان اندک می توانند تجربه دلپذیرتری داشته باشند، به ویژه این
که مردم این کشور انتظار ندارند خارجیان زبان آن ها را بدانند و از این رو
بسیار شگفت زده شده و به آن ها می گویند که بسیار خوب صحبت می کنند.
برای تبدیل نوشتاری زبان تایلندی به لاتین،
هیچ روش استانداردی وجود ندارد و بنابراین ممکن است یک کلمه واحد تایلندی
به چندین شکل لاتین نوشته شود به همین دلیل هم در کتاب های راهنما، واژه
نامه ها و سایر متون، از روش های مختلفی استفاده می شود. استانداردترین روش
موجود سیستم نوشتاری پادشاهی تایلند است که استفاده از آن رو به افزایش
است و برای اسامی خیابان ها نیز همین شیوه به کار برده می شود.
ترتیب جملات در این زبان به صورت فاعل، فعل،
مفعول است که فاعل معمولا در جمله حذف می شود. ضمایر نیز بنابر جنسیت
افراد تغییر می کند. هم چنین افعال در زبان تایلندی صرف نمی شوند و هیچ
شناسه ای ندارند.
مذهب مردم تایلند
مذهب اصلی تایلند، بوداییBuddhism است و بیش
از ۹۰ درصد آن ها پیرو مکتب تراوداTheravada هستند. بودا Buddha حدود پنج
قرن پیش از میلاد، در هندوستان می زیست و بوداییان، پیروان آموزه های معنوی
وی هستند.
سال ها پس از مرگ بودا، پیروان وی به چند
دسته تقسیم شدند. دسته ای از آن ها که فقط به آموزه های شخص بودا اعتقاد
داشتند، تراوادا نامیده می شوند که بوداییان تایلند جزو این دسته هستند و
دسته دیگر مهایانا یا نواندیشان خوانده می شوند که خود به چند شاخه تقسیم
می شوند و از جمله آنها فرقه ذن است. با این حال مشخص است که این گسترش
جغرافیایی و چند دستگی در آموزه های بودا، تفاوت چندانی در این آیین ایجاد
نکرده و جوهر آن همان گونه باقی مانده است.
پس از بوداییان، مسلمانان بزرگترین اقلیت
مذهبی در تایلند هستند که عمدتا در چهار ایالت جنوبی این کشور سکونت دارند و
در اجتماعاتی مجزا از غیر مسلمانان زندگی می کنند.
مسیحیان تایلند که اغلب کاتولیک هستند، کمتر از یک درصد جمعیت تایلند را تشکیل می دهند.
در تایلند، ۹۴.۶ درصد مردم بودایی، ۴.۶ درصد مسلمان، ۰.۷ درصد مسیحی و ۰.۱ درصد پیرو باقی ادیان مانند آیین سیک و هندو هستند.
غذای مردم تایلند
غذاهای تایلند به دلیل قرار گرفتن این کشور
در میان چین و هند، آمیزه ای از غذاهای این دو کشور است. غذا در تایلند
وعده ی مشخصی ندارد و معمولا بخارپز شده یا تفت داده می شود. برخی از موادی
که در آشپزی تایلندی بسیار رایج هستند عبارتند از: سیر، فلفل قرمز، برگ
لیمو، شیر نارگیل، تمر هندی، زنجبیل ، فلفل سیاه، ریحان، زردچوبه، زیره ی
سبز، آب لیمو و سس ماهی.
غذای اصلی تایلند، برنج به ویژه برنج سفید
است که تقریبا در همه وعده های غذایی استفاده می شود. پس از آن رشته، کاری،
ماهی و میگو در غذاهای این کشور به وفور یافت می شوند. دلیل آن نیز وجود
خلیج تایلند و هم چنین رودخانه های بسیار است که وابستگی غذاهای تایلندی را
به موجودات و گیاهان دریایی نشان می دهد.
آشپزی سنتی تایلند معمولا به شکل آب پز، کباب کردن یا پختن بوده اما در طول سال ها با تاثیر از چینی ها، سرخ
کردن و تفت دادن هم وارد آن شده است. فلفل را هم پرتغالی هایی که در قرن
هفدهم از آمریکای جنوبی به تایلند آمدند، با خود به همراه آوردند.
در تایلند غذا یک باره و با هم سرو می شود.
غذای مناسب تایلندی شامل سوپ، خوراک کاری با ادویه یا سالادی ادویه دار، سس
همراه با ماهی و سبزیجات است. اما اگر سوپ ادویه دار باشد، غذایی بدون
ادویه را جایگزین کاری می کنند زیرا باید هارمونی طعم و ترکیب در هر غذا و
هم چنین میان تمام غذاها با هم وجود داشته باشد. در کنار این غذاها معمولا
سالادی تند و چندین سس مختلف برای انواع این غذاها و نیز دسری شیرین و یا
میوه های تازه وجود دارند.
مسافت و اختلاف زمانی تایلند
فاصله تهران تا بانکوک ۳۳۸۷ مایل معادل ۵۴۵۰ کیلومتر می باشد.
طول پرواز از تهران تا بانکوک حدود ۵/۶ ساعت می باشد.
اختلاف زمانی تهران و بانکوک ( ایران و تایلند )
ساعت بانکوک ۲:۳۰ از تهران جلوتر است. یعنی وقتی در تهران ساعت ۹ صبح باشد در بانکوک ساعت ۱۱:۳۰ صبح است.
جشن ها و تعطیلات رسمی تایلند
کم پیش می آید که در بانکوک باشید و جشن یا
فستیوالی به مناسبتی برگزار نباشد! تایلند در طول سال، شاهد چندین جشن زیبا
به مناسبت های مختلف است که بعضی از آن ها نیز جزو تعطیلات رسمی کشور
هستند. تایلندی ها از آن جا که علاقه ی زیادی به جشن و شادی دارند، از هر
فرصتی حتی کریسمس، برای برگزاری جشن های ملی خود استفاده می کنند به طوری
که سال نو را در تایلند سه بار جشن می گیرند: سال نو میلادی در ژانویه، سال
نو چینی در فوریه و سال نو تایلندی در آوریل. بیشتر جشن های ملی نیز در
فصل خنک که بین ماه های نوامبر تا فوریه است، برگزار می شوند.
تعطیلات رسمی در تایلند، هر سال در تقویم قمری همان سال اعلام می شود و به این دلیل با اندکی تغییر همراه است:
اول ژانویه: روز آغاز سال نو
۶ آوریل: روز یادبود پادشاه رامای اول
۱۵-۱۳ آوریل: جشن سال نو تایلندی (جشن آب)
ماه می: مراسم سلطنتی کاشت، آغاز رسمی فصل کاشت در تایلند
اول می: روز جهانی کارگر
پنجم می: روز تاجگذاری
اول جولای: روز نیمه ی سال
۱۲ آگوست: روز تولد ملکه، روز مادر
۲۳ اکتبر: سال مرگ رامای پنجم
۵ دسامبر: روز تولد پادشاه، روز ملی، روز پدر
۱۰ دسامبر: روز قانونگذاری (تبدیل حکوت تایلند به سلطنت مشروطه)
۳۱ دسامبر: شب سال نو
جشن آب
جشن سال نو تایلندی، در ۱۳ آوریل هر سال
برگزار می شود و ۳ روز به طول می انجامد تا ۱۵ آوریل که نخستین روز سال
جدید است. واژهSongkran در زبان تایلندی به معنی حرکت کردن و تغییر مکان
است و علت نام گذاری آن حرکت خورشید در منطقه البروج است.
در این روز هم چنین جشن آب برگزار می شود که
در واقع شروع فصل باران بوده و به باور مردم تایلند، این آب بداقبالی را
از آن ها شسته و دور می کند. این سنت در جامعه تایلندی بسیار باارزش است.
در روز جشن اعضای خانواده دور هم جمع می شوند تا احترام خود را به بزرگترها
با ریختن آب خوشبو برروی دست های آن ها نشان دهند و در مقابل از دعای آن
ها برای خوش بختی و سعادت برخوردار شوند.
در بعد از ظهر این روز پس از ادای احترام به
بودا و شستن آن، همه مردم از پیر و جوان به یکدیگر آب می پاشند. معروف
ترین جشن آب، در ایالت چیانگ مای در شمال تایلند برگزار می شود که مردم
زیادی در این روزها از مناطق مختلف کشور برای شرکت در این جشن به چیانگ مای
می روند.
جشن ماه کامل
یکی از زیباترین و محبوب ترین جشن های
تایلند لوی کراتونگ نام دارد. این جشن هر سال در روز ماه کامل از دوازدهمین
ماه تقویم قمری تایلند برگزار می شود که در تقویم میلادی معمولا روزی از
ماه نوامبر است. لوی به معنای شناور کردن و کراتونگ به معنای کلکی به شکل
نیلوفر آبی و ساخته شده از برگ موز است.
در شامگاه این روز بسیاری از مردم به کانال
یا رودخانه نزدیک محل سکونت خود می روند تا کلک های خود را که شمع و عود
روی آن را روشن کرده اند، برای ادای احترام و تشکر از الهه آب ها، در رود
رها کرده و تمام کینه ها، خشم و پلیدی ها را از خود دور کنند. مردم هم چنین
ناخن و موی خود را کوتاه کرده و آن را همراه با کلک خود رها می کنند تا
ناپاکی ها را از وجود خود پاک کنند، آن ها بر این باورند که این کار برای
آن ها خوش شانسی می آورد و گناه و بدی را دور می کند.
کلک ها از پوست و برگ درخت موز ساخته شده و با یک گل، یک شمع و ۳ عدد عود و سکه تزیین می شود. پیش
از رها کردن آن در آب، آنها را روشن می کنند. تایلندی ها معمولا هنگام رها
کردن کلک خود در آب آرزویی می کنند و بسیاری باور دارند که اگر شمع آن ها
تا زمانی که از نظر خارج نشده، روشن بماند، آرزوی آن ها برآورده خواهد شد.
در چیانگ مای روز قبل از لوی کراتونگ، این
روز را جشن می گیرند و فانوس های خود که به شکل بالون هستند را در شامگاه
این روز رها می کنند تا بد اقبالی از آنها دور شود و نور فانوس راه درست را
در زندگی به آن ها نشان دهد.
شهر بانکوک تایلند بیشتر بشناسید
شهر بانکوک تایلند با جمعیتی بالغ بر یازده میلیون نفر پایتخت تایلند و
بزرگترین شهر این کشور است. اگر روزی به بانکوک سفر کردید، اجازه ندهید
گرمای شدید، ساختمان های بلند مرتبه، ترافیک سنگین و شب های شیطنت آمیز
تمام ذهنتان را مشغول کند. از معابد و قصرهای زیبا، آب راه های خوش منظره،
بازارهای پر تردد و شب های پر جنب و جوش شهر بانکوک غافل نشوید.
سال های دور، بانکوک چیزی به جز بندری تجاری کوچک در حاشیه رود “چایو
فرایا” نبود. در سال ۱۷۸۲ میلادی برمه ای های مهاجم به تایلند که موفق به
تصرف پایتخت (Ayutthaya) نشدند، آن را به آتش کشیدند. از آن پس بود که کم
کم بانکوک به پایتخت فرهنگی، معنوی، سیاسی، اقتصادی، تحصیلی و دیپلماتیک
تایلند تبدیل شد.
شهر بانکوک تایلند
طبیعی است بانکوک که در چهارده درجه شمال خط استوا واقع شده است آب و
هوای گرم استوایی داشته باشد. در بدو ورود به شهر؛ گرمای هوا، اندکی آلودگی
و برخورد گرم و صمیمانه و لبخند مردم نظرتان را جلب خواهد نمود. بانکوک در
حقیقت از آن چه در نگاه اول به نظر می رسد و یا ممکن است در رسانه ها به
گوشتان رسیده باشد، قانونمند تر و امن تر است و تنها ممکن است جرایم بسیار
جزیی در سطح این شهر اتفاق بیفتد. میوه های خوشمزه و خوشرنگ و درختچه های
زیبای استوایی در همه جای شهر به چشم می خورند و غذاهای تایلندی به تنوع و
خوشمزگی مشهور هستند. بانکوک برای برخی تداعی کننده یک شهر سنتی آسیای شرقی
است. خوراک های زعفرانی، بشقاب های تند، نورنماهای پراکنده در معابر،
معماری زیبای تایلندی، فروشگاه های پر زرق و برق و ترافیک معابر، همگی در
این شهر گرد هم آمده اند. امکان ندارد حین ترک این شهر زیبا، اندکی دلگیر
نشوید.
