نام امام حسین(ع) در تورات و انجیل چیست؟
از برخی روایات اسلامی استفاده می شود که اسم
مبارک امام حسن ـ علیه السلام ـ و امام حسین ـ علیه السلام ـ در تورات
(کتاب مقدس یهودیان) «شبر» و «شبیر» و در انجیل (کتاب مقدس مسیحیان) «طاب» و
«طیب» می باشند.(۱)
و در روایتی دیگر آمده است که نام پیامبر ـ صلی
الله علیه و آله ـ و ائمه ـ علیهم السلام ـ در تورات به زبان عبرانی چنین
بوده است: میذمیذ (مصطفی ـ صلی الله علیه و آله ـ) ایلیا (علی مرتضی ـ علیه
السلام ـ) قیذور (حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ) ایرییل (حسین شهید) مشفور
(زین العابدین ـ علیه السلام ـ) مسهور (محمدباقر ـ علیه السلام ـ) مشموط
(جعفر صادق ـ علیه السلام ـ) ذومرا (امام موسی کاظم ـ علیه السلام ـ) هذاد
(علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ) تیمورا (محمدتقی ـ علیه السلام ـ)
نسطور (علی النقی ـ علیه السلام ـ) نوقش (حسن عسگری ـ علیه السلام ـ)
قدیمنا (حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ)(۲)
همچنین در تورات نام مبارک حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ «هلیون» بوده است.(۳)
لازم
به ذکر است که در تورات و انجیل که فعلاً موجودند و در دسترس قرار دارند
نام مبارک پیامبر اسلام و ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ ذکر نشده است و
نامهایی که قبلاً ذکر شد در این کتب یافت نمی گردند.
علت
شان اینست که تورات و انجیل موجود تورات و انجیل واقعی نیست و تحریفات
زیادی در آنها صورت گرفته است چیزهای زیادی از آن کم شده و مطالبی به آنها
اضافه گردیده اند. در باب ۳۶ سفر پیدایش تورات شرح وفات و دفن حضرت موسی
بیان گردیده است و معلوم می شود که این مطالب پس از حضرت موسی ـ علیه
السلام ـ به تورات اضافه شده است.
پس عدم ذکر نامهای مبارک
ائمه ـ علیهم السلام ـ و حتی نام شخص پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ در
کتابهای فعلی یهودیان و مسیحیان دلیل بر عدم ذکر این نامها در کتب مقدس
واقعی آنها نمی باشد. در انجیل برنابا نام حضرت پیامبر صریحاً ذکر شده(۴) و
همین مطلب باعث شده که مسیحیان نسبت به این انجیل بی اعتنا باشد. و آن را
جزء اناجیل رسمی محسوب نکنند.
از سوی دیگر قرآن می فرماید:
«کسانی که کتاب های آسمانی به آنان داده ایم او (پیامبر) را همچون فرزندان
خود می شناسند (گرچه) جمعی از آنان حق را آگاهانه کتمان می کنند.»(۵) از
این آیه مبارکه استفاده می شود که اهل کتاب پیامبر اسلام را به خوبی می
شناخته اند. و نام و نشان او را در کتابهای مذهبی خود خوانده اند. و صفات
جسمی و روحی و ویژگیهای پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ در کتب پیش به قدری
زنده و روشن بوده است که ترسیمی کامل از او در اذهان کسانی که با آن کتب
سر و کار داشته اند بوده است. بنابراین معلوم می شود که تورات و انجیلی که
فعلاً در دسترس می باشند غیر از تورات و انجیل واقعی و حقیقی است. و از نظر
ما مسلمانان این کتب موجود هیچگونه اعتبار و ارزشی ندارد.
در
نتیجه: نامهای مبارک ائمه ـ علیهم السلام ـ و پیامبر خدا ـ صلی الله علیه و
آله ـ و فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ در کتابهای مقدس که تورات و انجیل
باشد بطور صریح ذکر شده و پیروان این دو دین براساس آنچه در تورات و انجیل
راجع به پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ و اوصیاء آن حضرت ذکر شده
بود. کاملاً با اوصاف و ویژگی های پیامبر و ائمه ـ علیهم السلام ـ آگاهی
داشته اند.
نامگذاری امام حسین علیه السلام
امام سجاد علیه السلام از اسماء بنت عمیس نقل می کند که وقتی حسین علیه السلام به دنیا آمد، پیامبر به علی علیه السلام فرمود:« نام فرزندم را چه نهادی؟»
عرض کرد:« من در نامگذاری بر فرزندم از رسول خدا پیشی نمی گیرم با آنکه دوست داشتم او را« حَرب» بنامم.»
پیامبر فرمود:« من نیز در نامگذاری بر پروردگارم پیشی نمی گیرم.»
آن گاه جبرئیل فرود آمد و گفت:« ای محمد! خدای بلندمرتبه به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید علی برای تو همانند هارون برای موسی است. نام پسر حضرت هارون علیه السلام را بر فرزند خود بگذار.»
پیامبر پرسید:« اسم پسر حضرت هارون علیه السلام چیست؟»
جبرئیل جواب داد:« شُبیر.»
پیامبر فرمود:« زبان من عربی است ( و این اسم به به زبان عبری است).»
جبرئیل عرض کرد:« نام او را حسین بگذار ( که معادل شبٌیر در زبان عبری است).»
پس پیامبر نام او را حسین نهاد.
در روایتی دیگر آمده است که وقتی حسن علیه السلام به دنیا آمد، علی علیه السلام او را حمزه
نام نهاد و وقتی حسین علیه السلام به دنیا آمد او را جعفر نامید.(شاید به
دلیل علاقه‌اش به حمزه‌ی سید الشهداء، عموی پیامبر، و حضرت جعفر طیار، برادرش.) رسول خدا صلی الله علیه واله علی علیه السلام را فرا خواند و فرمود:« من امر شده ام که نام این دو فرزند را تغییر دهم.»
امام علی عرض کرد:« خدا و رسول او بهتر می‌دانند.»
آن گاه پیامبر نام آن دو را حسن و حسین نامید.
و نیز در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده است که وقتی امام حسن علیه السلام به دنیا آمد جبرئیل پارچه حریری از بهشت برای پیامبر هدیه آورد که در آن نام « حسن» نوشته شده بود.
و زمانی که فاطمه سلام الله علیها
حسین علیه السلام را به دنیا آورد، او را نزد رسول خدا برد. پیامبر
فرمود:« هذا أحسن من ذاک» ( این فرزند از آن زیباتر و نیکوتر است.)»
پس او را حسین نام نهاد.
