علت تاریکی فضا چیست؟
چرا فضا تاریک و سیاه است؟
با وجود خورشید و ستاره های نورانی دیگر، فضا پر از نور است، پس چرا ما همیشه آن را تاریک و سیاه رنگ می بینیم؟
جّو زمین به علت ترکیب مولکول‌های تشکیل
دهنده‌اش بخش آبی از طیف نور خورشید را بیشتر پخش می‌کند و همین امر موجب
میشود آسمان در طول روز به رنگ آبی و بسیار روشن دیده شود. از طرف دیگر
شدت نور خورشید به حدی است که پخش‌شدگی زیاد این نور در جّو موجب رنگ باختن
ستاره‌های کم‌نور در برابر نور خورشید میشود.
ما رنگ ها را به این دلیل میبینیم که نور
به چشم ما باز می تابد. اگر شیئی بتواند طیف های مختلف نور را
بازبتاباند، آن را سفید می بینیم. زمانیکه رنگ های مختلف را میبینیم، این
امر بدین دلیل است که فقط بخشی از طیف نور قابل رویت بازتابانده می شود و
باقی بوسیله شیئ مورد نظر جذب می شوند. بر روی زمین، این پدیده دلیل آبی
بودن آسمان و سفیدی ابرها است.
هر کدام از این ها رنگ منحصربفرد خود را
دارند و آن هم به دلیل نحوه پراکنده شدن و بازتاب نور توسط مولکول های
موجود در هوا است. این پدیده در فضا رخ نمیدهد زیرا فضا یک خلا کامل است و
تنها چیزی که می تواند بدون واسطه از آن عبور کند نور است. نور به طور
طبیعی مسیری مستقیم را طی می کند، بنابراین اگر بوسیله جرم هایی مانند
سیاره ها و قمرها بازتابانده نشود به سادگی توسط فضا “جذب” میشود. البته
در اینجا جذب شدن بدین معناست که به سوی چشم های ما بازتابانده نمی شود.
نمایی از حلقه های زحل در مقابل سیاهی و تاریکی فضا. اعتبار عکس: موسسه علوم NASA / JPL
این مساله همچنین توضیح می دهد که چرا
میتوانیم سحابی ها که باید توده های گاز غیرقابل رویت باشند را ببینیم.
ما نمی توانیم هوایی که در جلوی مان قرار دارد را ببینیم، درست است؟ دلیل
این قضیه این است که در سحابی ها و کهکشان ها، گازها و گرد و غبار نور
ستارگان نزدیک آن ها را بازتاب می دهند بنابراین آنها برای ما قابل رویت
میشوند. البته اگر به یک سحابی وارد شوید گازها مانند زمانی که از آن
فاصله دارید دیده نمی شوند.
تاریکی نشان دهنده نبود نور نیست. فضا پر
از نور ستارگانی مانند خورشید است، ولی از آن جایی که چشم مسیر حرکت نور را
نمی بیند و در فضا هیچ چیز، حتی مولکول های هوا هم وجود ندارد و خلا حاکم
مطلق است، نور بازتاب نمی کند و در نتیجه ما فضا را تاریک و سیاه می بینیم.
در پایان، فضا برای ادراک ما سیاه است،
زیرا سحابی های اندکی وجود دارند که می توانند مانند اتمسفر ما بر روی
زمین نور را پراکنده کنند یا بازتاب دهند. به این دلیل که نور در خطی
مستقیم حرکت می کند به نظر میرسد که توسط خلا و فضای تهی جذب می شود در
غیر اینصورت فضا شبیه به آسمان زمین به نظر می رسید.
آیا شما هم در سرتان صدا می‌شنوید؟
شاید برای شما نیز پیش آمده باشد هنگامی که مطلبی را می‌خوانید، احساس کنید که صدایی از پشت سرتان جملاتی را می‌گوید.
شنیدن
صداهایی که در سرتان است، شاید در بیشتر موارد شبیه توهم باشد اما بنابر
مطالعه‌ای جدید که در مجله روان‌پریشی منتشر شد، نشان داد که این صداها
میان افرادی که ساعات زیادی را به مطالعه کردن اختصاص می‌دهند طبیعی است.
در
تحقیقی که بر روی 136 فرد طی سال‌های 2006 تا 2014 انجام شد، نشان داد که
82.5 درصد از آنها هنگام بی‌صدا مطالعه کردن یک مطلب صدایی را در ذهن خود
می‌شنوند. 13 درصد از این افراد توضیح دادند که تنها در برخی موارد این
احساس را تجربه می‌کنند به خصوص زمانی که از خواندن مطلبی هیجان‌زده
میشوند یا به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
تقریبا
بیشتر افرادی که هنگام مطالعه بی‌صدا این صدا را در سر خود می‌شنیدند،
تایید کردند که این صدا رسا، عمقی و دارای لهجه است. برخی این صدا را شبیه
صدای خود می‌دانستند. برخی این صدا را مزاحم و برهم زننده تمرکز خود
می‌دانستند. محققان بر این باروند که این صدا ممکن است از بخش ناخودآگاه
مغز بیاید.این
نتیجه می‌تواند در درک توهم‌های افرادی که از مشکلات روحی و مغزی رنج
می‌برند، بسیار مفید و موثر باشد. برخی افراد از شنیدن صدای خود و یا توهم
آن رنج می‌برند که این گونه تحقیقات و مطالعات می‌تواند در درمان بیماری
آنها به پزشکان کمک کند. گاهی اوقات این صداها به حدی زیاد میشود که فرد
نمی‌تواند آن را کنترل کند و به همین دلیل ترسناک میشود و تمرکز فرد را
نیز از بین می‌رود. ممکن است رابطه‌ای بین توهم‌ها و صدای درون وجود نداشته
باشد اما تحقیقات بیشتر می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد.
