هنگام دعوا چگونه رفتار کنیم؟
داشتن ارتباطات مناسب برای برقراری آرامش دوباره، بسیار حیاتی و مهم
است. اغلب دعواهایی که مرتب تکرار می‌شوند،
فقط به این دلیل است که یکی از همسران یا هر دوی آنها، احساس می‌کنند طرف مقابل حرف‌هایش را نمی‌شنود و یا به آن اعتنا نمی‌کند. تکنیک‌های زیر ضمن این که شانس مورد
توجه قرار گرفتن شما را توسط همسرتان، افزایش می‌دهند، به شما نیز کمک می‌کنند به همسرتان نشان دهید، به او توجه
دارید و به حرف هایش اهمیت می‌دهید.
گوش کنید: این مهم‌ترین
بخش برای داشتن ارتباطی خوب و مناسب است. به حرف‌های همسر خود بدون حدس و گمان و
قضاوت گوش دهید.
کـنــکاش کنـید: سوالاتی
بپرسید برای این‌که
مطمئن شوید منظور حرف‌های
همسر خود را به درستی فهمیده‌اید.
توضیح دهید: این نوع دیگری از کنکاش است. برای این‌که برای درک دیدگاهتان، به همسر خود اطلاعات بیشتری
بدهید، آماده باشید. توقع نداشته باشید که او ذهن شما را بخواند.
تاکید کنید: خود را به جای همسرتان قرار دهید. حدس بزنید که او
چه احساسی دارد و بگذارید او بفهمد که شما به او توجه دارید. مثلا بگویید: «می‌دانم که الان چقدر ناراحت
هستی؟»
به‌طور گویا بیان کنید: بگویید،
منظور‌تان
چیست و آنچه می‌گویید
چه معنایی دارد. واضح و آشکار سخن بگویید و نکته گویی کنید.
لبخند بزنید: شاید ذکر این
راهکار حین دعوا عجیب به‌نظر
برسد. اما شوخی کردن و لبخند‌زدن،
راهکار بسیار نیرومندی برای توقف یا تغییرمسیر دعواست.
خشم خود را کنترل کنید: عصبانیت نیرویی است که به ما کمک می‌کند تا بتوانیم به خواسته‌های خود برسیم. اما اگر عصبانیت‌تان به حدی است که از بحث اصولی
و عاقلانه جلوگیری می‌کند،
سعی کنید بحث خود را متوقف کرده و بعد از مدتی آن را ادامه دهید.
آیا آهسته راه رفتن یکی از نشانه‌های نزدیک شدن به دوران آلزایمر است؟
تحقیقات نشان می‌دهد میزان سرعت قدم زدن
افراد سالخورده می‌تواند گویای احتمال بروز آلزایمر در آنها باشد. محققان
معتقدند که آهسته‌تر راه رفتن می‌تواند با مقدار رسوب آمیلوئید و تجمع آن
در مغز مرتبط باشد، حتی اگر در حالت عادی، نشانه‌های بیرونی آلزایمر در
آنها خود را نشان نداده باشد.
دانشمندان
دریافته‌اند که رسوبات آمیلوئید یکی از محتمل‌ترین دلایل آسیب ناشی از
آلزایمر محسوب می‌شوند. پروتئین پیش‌ساز آمیلوئید (APP) در سرتاسر بدن وجود
دارد. فرضیه‌های مربوط به آمیلوئید نشان می‌دهد که در فرآیند پردازش APP
در مغز اختلالاتی رخ می‌دهد و این اختلال به تولید بخش کوچکی از APP
می‌انجامد؛ یعنی یک پروتئین چسبنده که آن را به نام بتا-آمیلوئید
می‌شناسیم. توده‌ی انباشته‌ای از بتا-آمیلوئید را به نام رسوبات آمیلوئیدی
می‌شناسیم. زمانی که این بخش چسبنده‌ی پروتئین در مغز جمع می‌شود، موجب
بروز اختلال و از بین رفتن سلول‌های عصبی می‌شود که عامل بیماری آلزایمر
هستند.
آزمایش مهارت‌های شناختی و حرکتی و اسکن‌های مغزی
در
این زمینه محققان ۱۲۸ فردی که به طور متوسط ۷۶ سال سن داشتند و دچار زوال
عقل نشده بودند مورد آزمایش قرار دادند. این افراد در معرض خطر این بیماری
بودند زیرا حافظه‌ی آنها دچار مشکلاتی شده بود. از این تعداد حدود ۴۸ درصد
مقداری آمیلوئید در بدنشان وجود داشت که مربوط به زوال عقل بود. مهارت‌های
حافظه و فکر کردن شرکت‌کنندگان و توانایی آنها در فعالیت‌های روزانه مورد
سنجش قرار گرفت. حدود ۴۶ درصد از شرکت‌کنندگان دچار آسیب‌های خفیف شناختی
شده بودند که می‌توانست به نوعی سیگنال‌های آغاز زوال عقل را منتشر کند که
در بیماری آلزایمر رخ می‌دهد. محققان در انتها دریافتند که بین آهسته راه
رفتن و آمیلوئید در بسیاری از مناطق مغزی از جمله پوتامِن – منطقه‌ای مهم
که در فرآیند حرکتی بدن دخیل است- ارتباط‌هایی وجود دارد.
