گاهی نوشتن برایت ………..
گاهی وقتها نوشتن برایت سخت ترین کار دنیا می شود
با اینکه هنوزحرفهای زیادی برای نگفتن! داری
انگشتانت را یارای نوشتن نیست
تنها کاری که از دستت بر می آید سکوت است
و باز هم ناگفته هایت را سکوت می کنی
می خواهی سکوتت را فریاد بزنی
اما صدای سکوتت انقدر بلند هست که نیازی به فریاد نمی بینی
…
لحظاتی در زندگی هست که باید برخیزی
نگاهی به پشت سرت بندازی و چشمهایت را ببندی
برخیزی و آغاز کنی زندگی را…
باید متولد شوی…
لحظاتی در زندگی هست که باید چشمهایت را ببندی
بر چیزهایی که نگریستنش روز تولدت را به تاخیر می اندازد
باید عادتهایی را در وجودت به فراموشی بسپاری
باید، بایدهایی را و نبایدهایی را جایگزین کنی
خلق هایی را و خلق هایی را در وجودت حذف کنی
باید بمیری
قبل از آن که بمیری…
دوست یعنی…
دوست یعنی کسی که وقتی هست آروم باشی و وقتی نیست چیزی توی زندگیت کم باشه
ـ دوست یعنی اون جمله های ساده و بی منظوری که میگی و خیالت راحته که ازش هیچ سوء تعبیری نمی شه
ـ دوست یعنی یه دل اضافه داشتن برای اینکه بدونی هر بار دلت می گیره یه دل دیگه هم دلتنگ غمت می شه
ـ دوست یعنی وقت اضافه ؛ یعنی تو همیشه عزیزی حتی توی وقت اضافه
ـ دوست یعنی تنهایی هام رو می سپرم دست تو چون شک ندارم می فهمیش
ـ دوست یعنی یه راه دو طرفه٬ یه قدم من
یه قدم تو ؛ اما بدون شمارش و حساب و کتاب
ـ دوست یعنی من از بودنت مفتخر و سربلندم نه سر به زیر و شرمنده
ادعا نمی کنم که همیشه به یاد دوستانم هستم ولی ادعا می کنم که لحظاتی که به یادشون نیستم هم دوستشون دارم
دوست خوبم از بودنت ممنونم!!!
