خانم‌ها چه چیزهایی را از شوهرشان پنهان می‌کنند؟
بعد از آنکه ازدواج کردید، ذهنیت «چیزهایی
که مال من است» از آن توست و «چیزهایی که مال توست» از آن من است آغاز
می‌شود تا زندگی زناشویی را شکل دهد. با این حال، برای اکثر زنان، یک سری چیزها وجود دارد که آن را از دیگران و حتی هسر خود پنهان می‌کنند. در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
۱.نگرانی‌های مربوط به سلامت
اگر
زنی یک غده‌ی مشکوک یا برآمدگی در سینه‌اش پیدا کند یا مثلا علائم
نگران‌کننده‌ای بیابد، سعی می‌کند حرفی نزند و تشویش خود را بروز ندهد.
خانم‌ها معمولا این کار را می‌کنند تا مبادا به همسرشان استرس وارد کنند،
خصوصا اگر مسئله حاد باشد. اما این کار اصلا ایده‌ی خوبی نیست. با این کار
بیشتر خود را از او دور کرده و نمی‌گذارید از نگرانی‌هایتان آگاه باشد.
۲.وجود مشکل در رابطه
جر و بحث و دعوا، پرخاشگری، ناسازگاری
درباره‌ی محل زندگی، وضعیت فرزندان در آینده و … اگر زنی نتواند شخصا با
مسائل مربوط به رابطه با همسرش کنار بیاید، باید حتما به یک روان‌درمانگر
مراجعه کند. رفتن پیش روان‌درمانگر یا مشاور به تنهایی می‌تواند مؤثر
باشد، اما برای آنکه اعتماد همسرتان را حفظ کنید، بهتر است به او هم اجازه
بدهید در کنار شما باشد.
۳.اولویت‌های جنسی
خانم‌ها
اغلب درباره‌ی رابطه‌ی جنسی‌شان صحبت نمی‌کنند و به ندرت از لذت‌های رابطه
حرف می‌زنند. اغلب زنان تمایلی ندارند درباره‌ی حرکاتی با همسرشان صحبت
کنند که دوست ندارند در رابطه‌ی جنسی انجام شود، چون فکر می‌کنند با این
کار به احساسات او آسیب وارد می‌شود. اما این کار به مرور شما را کلافه
می‌کند. بنابراین پیشنهاد می‌شود همیشه بیرون از تختخواب درباره‌ی مسائل جنسی صحبت کنید.
۴.موفقیت‌های شخصی
چه
این مسئله را باور داشته باشید یا نه، اغلب خانم‌ها عادت ندارند وقتی به
خانه رسیدند درباره‌ی ترفیع یا پیشرفت کاری‌شان صحبت کنند. آنها درباره
موفقیت‌های خود احساسات مثبتی بروز نمی‌دهند، چرا که تصور می‌کنند ممکن است
میان خود و همسرشان احساس رقابت به وجود بیاید. سعی کنید که هیچ وقت به
خاطر همسرتان، موفقیت‌های خود را با بازگو نکردنشان، زیر سؤال نبرده و
خراب نکنید.
جراحی ماز چیست و چه مزایایی دارد؟
وِوا وسپر، ۶۹ ساله اهل اوهایو از اواخر
دهه ۸۰ میلادی بالای ۵۰۰ کارسینوم یا سرطان سلول سنگفرشی را جراحی کرد و
این اتفاق زمانی افتاد که داروی سرکوبگر سیستم ایمنی که به خاطر پیوند کلیه
از آنها استفاده می‌کرد باعث شد که این سلول‌ها در سرتاسر بدن او پخش
شوند؛ از گوشه‌ی چشم‌ها گرفته تا پاها.
شاید
داستان وسپر برایتان کمی عجیب به نظر برسد، اما باید گفت که سرطان پوست
یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در ایالات متحده است. آمار نشان می‌دهد که از
هر پنج آمریکایی، یک نفر در طول عمر خود دچار سرطان پوست می‌شود.
مایک
دیویس که یک پلیس بازنشسته ۶۵ ساله است و مثل وسپر، یکی از بیماران مرکز
سرطان پوست در سینسیناتیِ اوهایو است، داستانی نظیر داستان وسپر دارد.
اوایل امسال، او کارسینوم سلول پایه‌ای خود را در گوش چپ جراحی کرد، بخشی
از صورتش که بیشتر در معرض آسیب ناشی از پرتو فرابنفش در هنگام رانندگی
قرار داشت.
انباشت ذرات نور
خورشید به واسطه تماس زیاد با آن در طول زندگی باعث می‌شود که خطر کارسینوم
پوستی سلول‌های پایه‌ای و سنگفرشی با بالا رفتن سن در شما افزایش یابد. هم
وسپر و هم دیویس جراحی «ماز» انجام دادند؛ این روش، یکی از دقیق‌ترین و
مؤثرترین روش‌ها برای جراحی این دو نوع سرطان پوست شایع است.
مزیت‌های
جراحی ماز، بسیار زیاد است: یکی آنکه دقیقا سلول‌هایی که لازم است طی آن
برداشته می‌شود و اصلا نیازی به برداشتن بافت‌های دیگر نخواهد بود و دوم
آنکه جراحی ماز با ۹۹ درصد شانس موفقیت در عمل همراه است. در اینجا از
مطرح‌ترین متخصصان خواستیم تا به شایع‌ترین سؤالات درباره‌ی جراحی ماز
پاسخ دهند:
این جراحی دقیقا چیست؟
جراحی
زمانی به این نام شناخته شد که فردریک ماز، پروفسور جراحی در دانشگاه
ویسکنسین، این روش درمانی را در اواخر دهه ۳۰ میلادی انجام داد و تکمیل
کرد. در این جراحی، بافت‌ها در جریان عمل اصلا دخیل نمی‌شوند و طی آن جراح،
لایه به لایه پوست را ۱۰۰ درصد آزمایش و ارزیابی می‌کند تا بتواند با
استفاده از میکروسکوپ، سرطان را ردیابی کند.
شما
طی این عمل بیدار خواهید بود و این عمل تحت بی‌حسی موضعی انجام خواهد شد.
جراح کارش را با بریدن تکه‌ی کوچکی از تومور با چاقوی جراحی آغاز می‌کند.
سپس یک تکنیسین آزمایشگاه بافت‌ها را منجمد کرده و نمونه‌ای از آن را زیر
میکروسکوپ می‌گذارد تا جراح نگاهی به آن بیاندازد.
یکی
از متخصصان در این زمینه می‌گوید: غده‌های سرطانی درست به مانند ریشه‌های
یک درخت رشد می‌کنند. کاری که ما انجام می‌دهیم (در طول جراحی ماز) برش یک
دیسک از پوست و چک کردن ریشه‌هایی است که از آن بیرون زده‌اند. این ریشه‌ها
زیر میکروسکوپ بسیار واضح و قابل رؤیت هستند.
زمانی
که ریشه‌ای قابل رؤیت باشد، جراح دوباره برمی‌گردد سر عمل و لایه‌ای دیگر
از تومور را خارج کرده و دوباره همان فرآیند را تکرار می‌کند تا زمانی که
تمام تومور سرطانی را خارج کند.
این جراحی چقدر طول می‌کشد؟
شاید
مجبور باشید یک تا سه ساعت در مطب دکتر برای این عمل وقت بگذارید. بعد از
آنکه جراح شما اولین لایه از بافت‌ها را برداشت، و چیزی حدود ۱۰ دقیقه طول
کشید، شما را به مدت نیم ساعت به اتاق انتظار منتقل می‌کنند تا جراح به
آزمایش و بررسی تومور بپردازد. سپس، شما را به اتاق عمل برمی‌گردانند تا در
صورت لزوم، یک لایه دیگر از تومور را برداشته یا محل مورد نظر را بخیه
بزنند که چیزی حدود ۲۰ دقیقه طول می‌کشد.
