احادیثی گهربار درباره تربیت فرزند
احادیثی گهربار درباره تربیت فرزند
1.
قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : اَحِبُّوا
الصِّبْيانَ وَ ارْحَمُوهُمْ وَ اِذا وَعَدْتُمُوهُمْ فَفُوا لَهُمْ
فَاِنَّهُمْ لايَرَوْنَ اِلّا اَنَّكُمْ تَرْزُقُونَهُمْ.
رسول
خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: كودكان خود را دوست بداريد و با آنان
مهربان باشيد، وقتي به آنها وعده‌اي مي‌دهيد حتماً وفا كنيد زيرا كودكان،
شما را رازق خود مي‌پندارند.
«وسائل الشيعه، ج 5، ص 126»
2. قال الامام الصادق – عَلَيْهِ السَّلامُ – : انَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَيَرْحَمُ الرَّجُلُ لِشِدَّةِ حُبِّه لِوَلَدِهِ.
امام صادق – عليه السلام – فرمود: همانا خداوند متعال نسبت به شخصي كه نسبت به فرزند خود محبت بسيار دارد رحمت و عنايت مي‌كند.
«مكارم الاخلاق، ص 113»
3.
قال الامام الباقر- عَلَيْهِ السَّلامُ – : إذا بلغ الغلام ثلاث سنين فقل
له سبع مرات قل لا إله إلا الله ثم يترك حتى يبلغثلاث سنين و سبعة أشهر و
عشرين يوما ثم يقال له قل محمد رسول الله سبع مرات و … .
امام
باقر – عليه السلام – فرمود: هنگامي که کودک به سه سالگي رسيد به او
بگويند هفت مرتبه بگويد لا اله الّا الله (تا بياموزد)، در چهار سالگي به
او بگويند که هفت مرتبه بگويد محمد رسول الله (تا ياد بگيرد)، در پنج سالگي
رويش را به قبله متوجه كنند و به او بگويند كه سر به سجده بگذارد، در
پايان شش سالگي ركوع و سجده صحيح را به او بياموزند و در هفت سالگي به طفل
گفته شود: دست و رويت را بشوي و پس از آن به او گفته شود: نماز بخوان.
«مكارم الاخلاق، ص 115»
4.
(كانَ عَليُّ بْنَ الْحُسَيْنِ – عَلَيْهِ السَّلامُ – اِذا بُشِّرَ
بِوَلَدٍ لَمْ يَسْئَلْ اَذَكَرٌ هُوَ اَمْ اُنْثَي بَلْ يَقُولُ اَسَويٌّ
فَاِذا كانَ سَويّاً) قالَ:الْحَمْدُ لِلّه الَّذي لَمْ يَخْلُقهُ
مُشَوَّهاً.
(وقتي امام سجاد – عليه السلام – را به
ولادت مولودي بشارت مي‌دادند، نمي‌پرسيد پسر است يا دختر، بلكه از اندام
معتدل و ساختمان سالم او سؤال مي‌كرد. چون خبر سلامتش را مي‌شنيد)، مي‌گفت:
خدا را شكر كه او را قبيح و ناموزون نيافريده است.
«مكارم الاخلاق، ص 119»
5. قال رسول الله – صلي الله عليه و آله – وَقِّرُوا كِبارَكُمْ وَ ارْحَمُوا صِغارَكُمْ.
رسول اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: به بزرگسالان خود احترام كنيد و نسبت به كودكان خويش ترحم و عطوفت نمائيد.
«عيون اخبارالرضا، ص 163»
6. قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : لَيْسَ مِنّا مَنْ لَمْ يَرْحَمْ صَغيرَنا وَ لَمْ يُوَقِّرْ كَبِيرَنا.
پيغمبر اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: كسي كه به كودكان مسلمين رحمت و محبت نكند و بزرگسالان را احترام ننمايد، از ما نيست.
«مجموعة ورام، ج 1، ص34»
7.
النَّبيِّ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – نَظَرَ اِلي رَجُلٍ لَهُ
ابْنانِ فَقَبَّلَ اَحَدَهُما وَ تَرَكَ الآخَرَ. فَقالَ رسول الله –
صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِه – فَهَلّا ساوَيْتَ بَيْنَهُما؟
(پدري
با دو فرزند خود شرفياب محضر رسول اكرم – صلي الله عليه و آله – بود. يكي
از فرزندان خود را بوسيد و به فرزند ديگر اعتنايي نكرد.) پيغمبر كه اين
رفتار (نادرست) را مشاهده كرد، به او فرمود: چرا با فرزندانت به طور مساوي
رفتار نمي‌كني؟
«مكارم الاخلاق، ص 113»
8. قال الامام الصادق – عَلَيْهِ السَّلامُ – : اِعْدِلُوا بَيْنَ اَوْلادِكُمْ كَما تُحِبّونَ اَنْ يَعْدِلُوا بَيْنَكُمْ.
امام
صادق – عليه السلام – فرمود: بين فرزندان خود به عدالت رفتار نماييد، همان
طور كه مايليد فرزندان شما بينتانبه عدل و داد رفتار كنند.
«بحار الانوار، ج101، ص92»
9. قال الامام الصادق – عَلَيْهِ السَّلامُ – : اَكثِرُوا مِنْ قُبْلَةِ اَوْلادِكُمْ فَاِنَّ لَكُمْ بِكُلِّ قُبْلَةٍ دَرَجَةً.
امام صادق – عليه السلام – فرمود: فرزندان خود را بسيار ببوسيد زيرا براي شما در هر بوسيدن درجه‌اي است.
«بحار الانوار، ج101، ص92»
10.
قَبَّلَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – الحَسَنَ و
الْحُسَيْنَ – عَلَيْهِما السَّلامُ – فَقالَ: الْاقْرَعُ بْنُ حابِسٍ
اِنَّ لي عَشْرَةًمِنَ الْاَوْلادِ ما قَبَّلْتُ واحِداً مِنْهُمْ.
فَقالَ: ما عَلَيَّ اَنْ نَزَعَ اللهُ الرَّحْمَةَ مِنْكَ.
رسول
اكرم – صلي الله عليه و آله – حسن و حسين – عليهما السلام – را بوسيد.
اقرع بن حابس كه ناظر مهر و عطوفت پيغمبر نسبت به فرزندان خود بود، عرض
كرد: من ده فرزند دارم و هرگز آنها را نبوسيده‌ام. حضرت در جواب فرمود:
ر.بطي به من ندارد كه خداوند ريشه رحمت و شفقت را از قلب تو كنده است.
«مكارم الاخلاق، ص 113»
11.
عَنِ النَّبيِّ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – اِنَّهُ كانَ جالِساً
فَاَقْبَلَ الْحَسَن وَ الْحُسَيْنُ – عَلَيْهِما السَّلامُ – فلما رآهما
النبي -صلي الله عليه و آله – و استبطأ بلوغهما … .
رسول
اكرم – صلي الله عليه و آله – نشسته بود، حسن و حسين – عليهما السلام –
وارد شدند، حضرت به احترام آنها از جاي برخاست و به انتظار ايستاد، حركت
آن دو به سوي پيامبر به طول انجاميد. رسول اكرم – صلي الله عليه و آله – به
طرف كودكان پيش رفت و از آنان استقبال نمود، هردو را بر دوش خود سوار نمود
و فرمود: فرزندان عزيز، مركب شما چه خوب مركبي است و شماها چه سواران خوبي
هستيد!
«بحار الانوار، ج 10، ص80»
12. كانَ رسول الله – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – يَقْدِمُ مِنَ السَّفرِ فَيَتَلَقّاهُ الصِّبيانُ … .
موقعي
كه رسول اكرم از سفري مراجعت مي‌فرمود و در رهگذر با كودكان مردم برخورد
مي‌كرد به احترام آنها مي‌ايستاد، سپس امر مي‌فرمود كودكان را مي‌آوردند،
از زمين برمي‌داشتند و به آن حضرت مي‌دادند. رسول اكرم بعضي را در بغل
مي‌گرفت و بعضي را بر پشت و دوش خود سوار مي‌كرد و به اصحاب خويش مي‌فرمود:
كودكان را بغل بگيريد و بر دوش خود بنشانيد.
«محجة البيضاء، ج 3، ص 366»
13. قال رسول الله – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : اَكْرِمُوا اَوْلادَكُمْ وَ اَحْسِنُوا آدابَكُمْ.
رسول اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: به فرزندان خود احترام كنيد و با آداب و روش پسنديده با آنها معاشرت نماييد.
«بحار الانوار، ج 23، ص 114»
14.
دَعِيَ رسول الله – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – اِلي صَلوةٍ وَ
الْحَسَنُ – عَلَيْهِ السَّلامُ – مُتَعَلِّقُ بِه فَوَضَعَهُ … .
رسول
اكرم – صلي الله عليه و آله – مردم را به نماز دعوت كرد و حضرت حسن – عليه
السلام – طفل خردسال صديقه اطهر نيز با آن حضرت بود. پيغمبر طفل را كنار
خود نشاند و به نماز ايستاد. يكي از سجده‌هاي نماز را خيلي طول داد. (راوي
حديث مي‌گويد: ) من سر از سجده برداشتم، ديدم حضرت حسن – عليه السلام – از
جاي خود برخاسته و روي كتف پيغمبر نشسته است. وقتي نماز تمام شد مأمومين
گفتند: يا رسول الله چنين سجده‌اي از شما نديده بوديم، گمان كرديم وحي به
شما رسيده است. پيامبر اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: وحي نرسيده
بود، فرزندم حسن در حال سجده بر دوشم سوار شد، نخواستم تعجيل كنم و كودك را
به زمين بگذارم، آن قدر صبر كردم تا خودش از كتفم پائين آمد.
«بحار الانوار، ج 10، ص 82»
15.
قال الامام الصادق – عَلَيْهِ السَّلامُ – : صَلَّي رَسُولُ اللهِ –
صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – بالنّاسِ ظهرَ مخفف في
الرّکعتينِالاخيرتينِ … .
امام صادق – عليه السلام –
فرمود: رسول اكرم – صلي الله عليه و آله – نماز ظهر را با مردم به جماعت
گذارد و دوركعت آخر را به سرعت و با اسقاط مستحبات برگزار كرد. پس از نماز
مردم گفتند: يا رسول الله آيا در نماز پيش‌آمدي شد؟ حضرت پرسيد مگر چه شده؟
عرض كردند دو ركعت آخر را به سرعت، ادا كرديد. فرمود: مگر صداي شيون و
استغاثه كودك را نشنيديد.
«الكافي، ج 6، ص48»
16.
قالَ اَبوالْحَسَنِ – عَلَيْهِ السَّلامُ – : اِذا وَعَدْتُمُ الصِّبْيانَ
فَفُوا لَهُمْ فَاِنَّهُمْ يَرَوْنَ اَنَّكُمُ الّذينَ … .
امام
کاظم – عليه السلام – فرمود: چون به اطفال وعده‌اي داديد وفا كنيد (و تخلف
ننمائيد)، زيرا كودكان گمان مي‌كنند شما رازق آنها هستيد. خداوند براي
هيچ چيز به قدر تجاوز به حقوق زنان و كودكان غضب نمي‌كند.
«الكافي، ج 6، ص 50»
17. قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : اِذا واعَدَ اَحَدُكُمْ صّبِيَّهُ فَلْيُنْجِزْ.
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: وقتي يكي از شما به فرزند خود وعده‌اي داد پس به آن وفا كند و از عهد خود تخلف ننمايد.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 626»
18.
قال الامام علي – عَلَيْهِ السَّلامُ – : لايَصْلَحُ الْكِذْبُ جِدٌّ وَ
لاهَزْلٌ وَ لا اَنْ يَعِدَ اَحَدُكُمْ صَبِيَّهُ ثُمَّ لايَفِيَ لَهُ.
امام
علي – عليه السلام – فرمود: شايسته نيست آدمي به جد يا به شوخي دروغ بگويد
و شايسته نيست كسي بهفرزند خود وعده‌اي بدهد و به آن وفا ننمايد.
«وسائل الشيعه، ج3، ص 232»
19. قالَ رسول الله – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : مَنْ كانَ عنْدَهُ صَبيٌّ فَلْيَتَصابَ لَهُ.
رسول اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: آن كس كه نزد او كودكي است بايد (در پرورش وي) كودكانه رفتار نمايد.
«وسائل الشيعه، ج 5، ص 126»
20. قالَ اَميرُ الْمُؤْمِنينِ – عَلَيْهِ السَّلامُ – : مَنْ كانَ لَهُ وَلَدٌ صَبا.
امام علي – عليه السلام – فرمود: كسي كه كودكي دارد بايد (در راه تربيت او) ) كودكانه رفتار نمايد.
«وسائل الشيعه، ج 5، ص 126»
21.
قالَ رسول الله – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : رَحِمَ اللهُ عَبْداً
اَعانَ وَلَدَهُ عَلي بِرِّهِ بِالاِحْسانِ اِلَيْهِ وَ التَّاَلُّفِ لَهُ
وَ تَعْليمِه وَتأديبِه.
رسول خدا – صلي الله عليه و
آله – فرمود: خداوند رحمت كند پدري را كه با نيكي نمودن و مهرباني به
فرزندش و با آموزش دادن و ادب كردنش او را در نيكي به خود ياري مي‌كند.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 626»
22.
قال الامام الصادق – عَلَيْهِ السَّلامُ – : اَلْغُلامُ يَلْعَبُ سَبْعَ
سِنينَ وَ يَتَعَلَّمُ الْكِتابَ سَبْعَ سِنينَ و يَتَعَلَّمُ الْحَلالَ و
الْحَرامَسَبْعَ سِنينَ.
امام صادق – عليه السلام –
فرمود: طفل هفت سال بازي كند، هفت سال خواندن و نوشتن بياموزد، هفت سال
حلال و حرام (احکام الهي) را ياد بگيرد.
«الكافي، ج 6، ص 46»
23. قال الامام الصادق – عَلَيْهِ السَّلامُ – : دَعِ ابْنَكَ يَلْعَبْ سَبْعَ سِنينَ.
امام صادق – عليه السلام – فرمود: فرزند خود را هفت سال آزاد بگذار تا بازي كند.
«الكافي، ج6، ص 46»
24.
قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : رَحِمَ اللهُ
مَنْ اَعانَ وَلَدَهُ عَلي بِرِّه. قالَ كَيْفَ يُعينُهُ عَلي بِرِّه؟ قالَ
يَقْبَلُمَيْسُورَهُ وَ يَتَجاوَزُ عَنْ مَعْسُورِه وَ لا يُرْهِقُهُ وَ
لا يَخْرُقُ بِه.
رسول اكرم – صلي الله عليه و آله –
فرمود: خداي رحمت كند كسي را كه فرزندش را در نيكي به خود ياري مي‌كند.
راوي حديث پرسيد: چگونه فرزندمان را در نيكي به خود ياري نماييم؟ حضرت
فرمود: آنچه را كه كودك در قوه و توان داشته و انجام داده است از او قبول
كند، آنچه انجام آن براي كودك سنگين و طاقت فرسا است از او نخواهد، او را
به گناه و طغيان وادار نكند و به او دروغ نگويد و در برابر او مرتكب اعمال
جاهلانه (و احمقانه) نشود.
«الكافي، ج 6، ص 50»
25. قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : رَحِمَ اللهُ والِدَيْنِ اَعانا وَلَدَهُما عَلي بِرِّهِما.
رسول اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: خداوند رحمت كند پدر و مادري را كه فرزندان خويش را در نيكي كردن به خود ياري نمايند.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 625»
26. قال الامام الباقر – عَلَيْهِ السَّلامُ – : يُحْفَظُ الْاَطْفالُ بِصلاحِ آبائِهِمْ.
امام باقر – عليه السلام – فرمود: حفظ اطفال از خطرات و انحراف‌ها در صلاحيت و شايستگي (وظيفه) پدران آنها است.
«بحار الانوار، ج 15، ص 178»
27.
رُوِيَ عَنِ النَّبِيِّ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – اِنَّهُ نَظَرَ
اِلي بَعْضِ الْاَطْفالِ فَقالَ: وَيْلٌ لِاَولادِ آخِرِ الزَّمانِ
رسول
اكرم به تعدادي از كودكان نگاه کرد، سپس فرمود: واي بر فرزندان آخر‌الزمان
از پدرانشان. عرض شد يا رسول الله از پدران مشرك آنها؟ فرمود: نه بلكه از
پدران مسلمانشان كه هيچ چيز از فرائض مذهبي را به آنان نمي‌آموزند و اگر
خود فرزندان پاره‌اي از مسائل ديني را فرا گيرند آنها را باز مي‌دارند و
تنها به اين قانع هستند كه فرزندانشان متاع ناچيزي از دنيا بدست آورند، من
از اين قبيل پدران بري هستم و آنان نيز از من بيزارند.
«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 625»
28.
قالَ رسول الله – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – مَنْ فَرَّحَ ابْنَتَهُ
فَكَاَنَّما اَعْتَقَ رَقَبَةً مِنْ وُلْدِ اِسْمعيلَ وَ مَنْ اَقَرَّ
عَيْنَ ابْنٍ فَكَاَنَّمابَكي مِنْ خَشْيَةِ اللهِ.
رسول
خدا – صلي الله عليه و آله – فرمود: كسي كه دختر بچه خود را شادمان كند
مانند كسي است كه بنده‌اي را از فرزندان (حضرت) اسماعيل، آزاد كرده باشد، و
آن كس كه پسر بچه خود را مسرور و ديده او را روشن كند مانند كسي است كه از
خوف خدا گريسته باشد.
«مكارم الاخلاق، ص 114»
29.
قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : اِذا نَظَرَ
الْوالِدُ اِلي وَلَدِه فَسَرَّهُ كانَ لِلْوالِدِ عِتْقُ نَسْمَةٍ.
رسول
اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: هرگاه پدري با نگاه (مودّت‌آميز) خود
فرزند خويش را مسرور كند، خداوند به او اجر آزاد كردن يک بنده را مي‌دهد.
«مستدرك الوسائل، ج2، ص626»
30.
عَنْ مُعاوِيَةَ بْنَ وَهَبٍ قالَ: سَألتُ اَباعَبْدِاللهِ – عَلَيْهِ
السَّلامُ – في كَمْ يُؤْخَذُ الصَّبيُّ بالصَّلوةِ؟ فَقالَ بَيْنَ سَبْعِ
سِنينَ وسِتُ سِنينَ.
معاوية بن هب از امام صادق – عليه السلام – پرسيد، در چه سني كودك به نماز امر شود؟ حضرت فرمود: بين شش و هفت سالگي.
«وسائل الشيعه، ج 2، ص 3»
31.
قال الامام الصادق – عَلَيْهِ السَّلامُ – : بادِرُوا اَحْداثِكُمْ
بِالْحَديثِ قَبْلَ اَنْ يَسْبِقَكُمْ اِلَيْهِمُ الْمُرْجِئَةُ.
امام
صادق – عليه السلام – فرمود: احاديث اسلامي را به نوجوانان خود بياموزيد
(و در انجام اين وظيفه تربيتي تسريع نماييد)، پيش از آن كه مخالفان گمراه
بر شما پيشي گيرند (و آنان را گمراه سازند).
«الكافي، ج6، ص 47»
32.
قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : اِذا بَلَغَتِ
الْجارِيَةُ سِتَّ سِنينَ فَلا يُقَبِّلْهَا الْغُلامُ و الْغُلامُ لا
تُقَبِّلْهُ الْمَرْأةُ اذاجاوَزَ سَبْعَ سِنينَ.
رسول
اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: هنگامي که دختر بچه اي شش ساله شد،
پسر بچه اي او را نبوسد و همچنين زن‌ها از بوسيدن پسر بچه‌اي كه سنش از هفت
سال تجاوز كرده است، خودداري كنند.
«مكارم الاخلاق، ص 115»
33.
قالَ اَبِي الْحَسَنِ – عَلَيْهِ السَّلامُ – : اِذا اَتَتْ عَلَي
الْجارِيَةِ سِتُّ سِنينَ لَمْ يَجُزْ اَنْ يُقَبِّلَها رَجُلٌ لَيْسَتْ
هِيَ بِمَحْرَمٍ لَهُ وَلايَضُمُّها اِلَيْهِ.
امام
کاظم – عليه السلام – فرمود: وقتي دختر بچه شش ساله شد، جايز نيست مرد
نامحرم او را ببوسد، و همچنين نمي‌تواند او را در آغوش بگيرد (بغل کند).
«وسائل الشيعه، ج 5، ص 28»
34. قالَ الامام علي – عَلَيْهِ السَّلامُ – : تَعَلَّمُوا الْعِلْمَ صِغاراً تَسُودُوا بِه كِباراً.
امام علي – عليه السلام – فرمود: در خُردسالي علم بياموزيد تا در بزرگسالي به برتري و سيادت نائل آييد.
«شرح ابن ابي الحديد، ج 20، ص 267»
35.
قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : والَّذي نَفْسي
بِيَدِهِ لَوْ اَنَّ رَجُلاً غَشَيَ امْرَأتَهُ و فِي الْبَيْتِ صَبِيٌّ
… .
رسول اكرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: قسم به
آنکه جانم در دست اوست، اگر مردي با همسر خود آميزش كند و در آنجا، كودك
بيداري آن دو را در حال آميزش ببيند و سخنان آنان و همچنين صداي تنفسشان را
بشنود، آن طفل هرگز رستگار نخواهد شد، چه دختر باشد و يا پسر، سرانجام به
زنا آلوده مي‌شود.
«وسائل الشيعه، ج 5، ص 16»
36.
قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه – : إنَّ اللَّهَ
تَعالي يُحِبُّ أن تَعدِلُوا بَينَ أولادِکم حَتّي في القُبَلِ.
پيامبر اکرم – صلي الله عليه و آله – فرمود: خداوند دوست دارد که ميان فرزندانتان عادلانه رفتار کنيد، حتي در بوسيدن آنها.
«ميزان الحکمه، ح 22665»
هفت راه برای درمان لجبازی کودکان
اصولا” لجبازی یك نوع رفتار و واكنش نامطلوب است كه به صورت های مختلفی
خود را نشان می دهد، از جمله آسیب رساندن به خود و دیگران ، ناسزا گفتن ،
گریه كردن و فریاد كشیدن ، شكستن وسایل و … در افراد لجباز پایین بودن
اعتماد به نفس و عدم داشتن خود باوری مثبت و پذیرفتن خود واقعی مشهود است.
7 راه برای درمان لجبازی:
پنجره ی اول –
مستقّل
بارآوردن كودك: در برخورد كلّی در زندگی باید طوری با كودك رفتار كرد كه
او بتواند در امور روزمره ی خود به طور مستقّل و گاهی بدون نیاز به دیگران
تصمیم بگیرد.
پنجره ی دوم :
كودك را تا حدّ امكان وادار به عجله و شتاب زدگی نكنیم . معمولا” خانواده
ها در چند كار ، كودك را ناخواسته یا خواسته به عجله و شتابزدگی وادار می
كنند كه بیشتر مواقع عدم آگاهی والدین در تشدید آ ن ها ، دخالت مستقیم
دارداز جمله چیزهایی كه می توان در این رابطه یاد آور شد:
الف – حمّام كردن : در دوران طفولیّت عدم آشنایی والدین به خصوص مادر از
مسایل تربیتی باعث می شود به جای فراهم آوردن محیطی شاد و مفرّح هنگام
استفاده از حمّام ، آن را به محیطی درد آور و وحشتناك برای او تبدیل می
كند. برای این كار بهتر است اجازه بدهیم كودك ابتدا خوب بازی كند و در همان
حال با شعرها و قصّه های كودكانه شروع به شستن او كنیم و ضمنا” اجازه دهیم
تا كودك حتّی برخی از اسباب بازی های خود را به حمّام بیاورد و با آن ها
مشغول بازی شود.
ب- مهمانی رفتن: همان طور كه ما بزرگ ترها قبل از رفتن به مهمانی یا گردش
نیاز داریم خود را آماده كنیم ، فرزندان ما هم نیاز دارند كه آماده شوند.
البتّه نیاز آن ها با نیاز ما اندكی تفاوت دارد. پس بهتر است زمان رفتن به
مهمانی یا گردش را یك ساعت قبل از حركت به كودك یادآور شویم تا بتواند با
كمك بزرگ ترها آماده شود. متاسفانه بعضی از والدین كمی قبل از حركت به كودك
می گویند آماده شود و این كار باعث لجبازی و مخالفت او می شود. چون دایم
به او تذكّر می دهیم كه زود باش ، سریع تر، دیر شد و… به جای این كه سرعت
كودك را برای آماده شدن بیشتر كنیم ،باعث می شویم كه مخالفت كند.
ج
– غذا خوردن ، خوابیدن و …: بهر حال كودك مانند افراد بزرگسال نمی تواند
از نیروی تفكّر و حركت در یك زمان استفاده كند و والدین باید بدانند زمان
تفكّر و انجام كارها در كودكان به سعه ی صدر بیشتری نیاز دارد.
پنجره ی سوم:
رشوه
ندادن و حذف پاداش كودك لجباز : اگر كودك برای رسیدن به مطلوب خود چه درست
و چه نادرست شروع به گریه كردن و یا داد كشیدن بكند و از این راه بخواهد
به خواسته ی خود برسد و والدینی كه به اصطلاح حوصله ی ندارند با دادن
امتیاز ( رشوه ) به كودك ، او را ساكت می كنند ، باعث پرورش لجبازی در او
می شوند. پس باید پدر به خصوص مادر از دادن هرگونه رشوه و پاداش به كودك
خوداری كند. البتّه تشویق برای كارهای خوب و مثبت كودك با رشوه دادن فرق
دارد.
تشویق باعث رشد اعمال نیك و حركت به سوی ترقِّی می شود. امّا باید توجّه
داشت كه تشویق و پاداش ، باید به اندازه و درخور كار او باشد.
پنچره ی چهارم –
عدم توجّه و نادیده گرفتن رفتار كودك لجباز :
گاهی
بهتر است وقتی فرزندمان شروع به داد و بیداد می كند خیلی خونسرد و بی
توجّه از كنار مسئله عبور كنیم به طوری كه یا متوجّه نشده ایم و یا موضوع
برایمان اهمّیّت ندارد.
پنجره ی پنجم –
برقراری
آرامش و امنیّت در خانواده: به هر حال در هر خانواده مسایل و مشكلاتی به
وجود می آ ید كه منجر به بحث و گفت و گو می شود. والدین باید بدانند كه
تمام مسایل گره هایی هستند كه به وسیله ی دست باز می شوند. یعنی به جای بحث
و متّهم كردن دیگران ، آرام و بدون بر هم زدن امنیّت خانواده به خصوص
كودكان ، مشكلات و مسایل را می توان به راحتی حل كرد، به طوری كه هم خود و
هم دیگران از نوع گفت و گو ها لذّت ببرند.
پنجره ی ششم –
راهنمایی ” آری ” امّا دخالت “ خیر” : هیچ كس از دخالت كردن دیگران در
امور زندگی خوداحساس رضایت و خشنودی نمی كند. پدر و مادر از همان شروع
تربیت باید حركت صعودی خود را بر پایه ی راهنمایی قرار دهند تا كودك بتواند
كم كم راه صحیح زیستن را تشخیص دهد. دیگر قابل پذیرش نیست كه من : ” من می
گویم این طور باش ، من می گویم این جا نرو و… بلكه ارشاد و راهنمایی های
خردمندانه و كمك گرفتن از خود كودك در مشكلات می تواند كمك بزرگی باشد.
پنجره ی هفتم –
عدم
لجبازی والدین: آموزش های عملی به مراتب از آموزش های تئوری ، موثرتر و
آموزنده تر می باشند. اگر والدین در حضور بچّه ها با یك دیگر لجبازی كنند ،
خیلی راحت و بدون دردسر لجبازی را به آن ها یاد می دهند و بچّه ها به طور
واضح فیلمی مشاهده می كنند كه در آن یكی از والدین با پافشاری دیگری را
مجبور به اطاعت از خود می كند و آنان متوجّه می شوند كه از این راه می
توانند به راحتی به خواسته های خود برسند.
نتیجه:
پدرها و مادرها باید بدانند كه با بردباری می توانند بر اكثر ناهنجاری ها
چیره شوند و اجازه ندهند كودك به تنهایی برای همه ی افراد یك خانواده تصمیم
بگیرد. متاسفانه بعضی از والدین با گفتن من حوصله ندارم و یا كی حوصله ی
این كارها را دارد ، سعی می كنند بار مسئولیّت تربیت را كج به منزل برسانند
. این گونه والدین باید گفته های خود را اصلاح كنند . بگویند من حوصله
دارم و یا بهتر است بگویند من می توانم با حوصله و بردبار باشم و از این
طریق خود باوری مثبت و عزِّت نفس خود را بالا ببرند. امّا در لجبازی از هر
روشی برای از بین بردن یا كاهش آن استفاده می كنیم ، باید مراقب باشیم تا
كودكان به خود و یا دیگران آسیب نرسانند.
