ام اس، چگونه شروع می‌شود؟
بیماری ام‌اس یک بیماری خودایمنی است که در آن تخریب غلاف چربی اعصاب باعث اختلال کارکرد آنها و بروز علائم گوناگون می‌شود.
بیماران
مبتلا به اسکلروز متعدد یا ام‌اس (MS) ممکن است دچار انواع گوناگونی از
ناتوانی‌ها شوند. در حالی‌که بیماری پایانه‌های عصبی در مغز، نخاع و حتی
چشم‌ها را هدف قرار می‌دهد، علائم متفاوتی بروز می‌کند.
پزشکان
اطمینان ندارند که علت دقیق ام‌اس چیست یا چه عواملی یک فرد را بیشتر از
دیگری در معرض این بیماری قرار می‌دهد.اماعلائم ام‌اس فراوان و متفاوت است و
به این بستگی دارد که کدام قسمت دستگاه عصبی مورد حمله بیماری قرار گیرد.
یک
بیمار ام‌اس ممکن است در راه‌رفتن کمی دچار اشکال شود، در حالی‌که دیگری
ممکن است کاملا به صندلی چرخدار وابسته شود. یک بیمار ممکن است دچار ضعف
شدید بدنی شود، در حالی‌که دیگری ممکن است دچار محوشدن بینایی یا دوبینی شود و بیمار دیگر ممکن است اشکال در سخن‌گفتن، سفتی عضلات، لرزش و اختلال در کنترل مثانه پیدا کند.
بسیاری از این علائم نیز آن دسته از شکایات فرد هستند که دیگران نمی‌توانند آنها را ببینند؛ از درد و ضعف شدید گرفته تا اشکالات حافظه. اسکلروز متعدد را یک بیماری خودایمنی می‌شمارند، زیرا دستگاه ایمنی بدن به دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع) خود فرد حمله می‌کند.
رشته‌های
عصبی در دستگاه عصبی مرکزی با بافت چربی به نام میلین احاطه و حفاظت
می‌شوندکه به هدایت تکانه‌های الکتریکی پیام‌رسان کمک می‌کنند. در مبتلایان
به ام‌اس میلین در نواحی متعددی تخریب می‌شود و بافت جوشگاهی که به جای
می‌‌ماند را اسکلروز می‌نامند. گاهی خود رشته عصبی نیز آسیب می‌بیند.
هنگامی که میلین یا رشته عصبی آسیب
می‌بیند یا تخریب می‌شود، توانایی اعصاب برای هدایت تکانه‌های الکتریکی از
اندام به سوی مغز و بالعکس مختل می‌شود و به این ترتیب است که علائم ام‌اس
بروز می‌کند. اغلب افراد مبتلا به ام‌اس در بین سنین 20 تا 50 تشخیص داده
می‌شوند، و این بیماری زنان را دوبرابر بیش از مردان گرفتار می‌کند. تعداد
مبتلایان به ام‌اس در سراسر جهان حدود 5/2 میلیون نفر تخمین زده می‌شود.
علت
دقیق ام‌اس نامعلوم است، اما دانشمندان تصور می‌کنند ترکیبی از عوامل
محیطی و ژنتیک در آن دخیل باشد. استعدادی ژنتیک برای این بیماری در فرد
وجود دارد و بعد عاملی محیطی به آن اضافه می‌شود؛ مثلا فرد در معرض ماده
خاصی قرار می‌گیرد که دستگاه ایمنی را تحریک می‌کند، اما دستگاه ایمنی به
اشتباه به جای مهاجم خارجی به‌خود اجزای بدن حمله می‌کند.
سال‌گذشته
کشف ژن دومی که با ام‌اس ارتباط دارد – که پیشرفتی عمده شمرده شد- این
امید را برای پژوهشگران ایجاد کرد که به درمان‌هایی مفید و نهایتا
راه‌علاجی برای این بیماری دست یابند.
دانشمندان سال گذشته، در کشفی
که مهم‌ترین پیشرفت ژنتیک در پژوهش‌ها در مورد ام‌اس در3 دهه گذشته خوانده
شد، اعلام کردند که ژنی را یافته‌اند که خطر ابتلا به این بیماری را تا 30
درصد افزایش می‌دهد. کارشناسان می‌گویند این ژن‌ها، نقاط نشانه‌گیری
خوبی هستند که پژوهشگران با هدف قرار دادن آنها می‌توانند به درمان‌ها یا
علاج‌هایی برای ام‌اس دست یابند.
مقالات پزشکی و بهداشتی – قطره
برخی
عاداتی که داریم می‌توانند سبب پیری زودتر ظاهر ما شوند.برای پیری 2 دلیل
عمده وجود دارد. تحقیقات روی دوقلوها نشان داده پیری یا ارثی است یا به
دلیل فاکتورهای محیطی است. به عبارت ساده‌تر کسانی که پیرتر از سن خود به
نظر می‌رسند، استرس و انتخاب‌های اشتباهی داشته‌اند که رد پیری را بر چهره
آنها بر جای گذاشته است.
1)رژیم‌های یویو:
کم
و زیاد کردن مکرر وزن میتواند سبب پیری زودرس شده و آثار خود را بر چهره
نمایان سازد. طبق مقاله‌ای که در مجله Daily mail چاپ انگلیس منتشر شد رژیم
یویو با تخریب بافت نگه‌دارنده پوست صورت میتواند فرم آن را تغییر داده و
سبب پیری سریع‌تر آن شود. توصیه ما به شما این است که وزن خود را بعد از
کاهش دادن و به حد تناسب رساندن ثابت نگه دارید و با تغذیه درست و انجام تمرینات بدنی از کم و زیاد شدن مداوم آن پیشگیری کنید
.2)سبک زندگی نامناسب
بررسی دیگری روی دوقلوهای همسان نشان داده است حتی نوع عادات زندگی روزانه میتواند بر ظاهر افراد تاثیر بگذارد. افرادی که برای مدت طولانی عادت به کشیدن سیگار دارند، زیاد زیر نور آفتاب کار می‌کنند، قرص‌های ضدافسردگی مصرف می‌کنند یا اهل نوشیدن مشروبات الکلی هستند، پیرتر از سایر به نظر می‌رسند.
3)استرس:
به گفته محققان، طلاق، مرگ یکی از عزیزان، انجام حرفه‌ای که به آن علاقه نداریم و غم و غصه میتواند ظاهر انسان‌ها را پیر کند. استرس نه تنها سبب بروز چین و چروک روی پوست می‌شود بلکه عامل بروز آکنه، شکستگی ناخن‌ها، ریزش مو
و… است. بررسی‌ها نشان داده انسان‌هایی که در زندگی با استرس بالا
روبه‌روی هستند معمولا به پوست خود توجهی ندارند و همین موضوع وضعیت را
بدتر می‌کند. تحقیقاتی که روی 58 زن 20 تا 50 ساله انجام شده نشان داده
زنانی که استرس بالاتری دارند مثلا یکی از فرزندان آنها به بیماری سختی
دچار است معمولا 10 سال پیرتر از آنچه هستند به نظر می‌رسند. توصیه ما به
شما این است که تا حد ممکن از محیط‌های استرس‌زا دور باشید. شغلی را انتخاب
کنید که دوست دارید و به رویدادهای زندگی نگاه مثبتی بیندازید. به جای غصه
خوردن می‌توانید خوب فکر کنید تا راه‌حل مناسبی برای مشکلات بیابید.
4)مصرف بالای قندها:
قندی که مصرف می‌کنیم در بدن ما به گلوکز تبدیل می‌شود. این گلوکز وقتی درون خون وارد می‌شود به پروتئین
بافت‌های پوستی متصل شده و مولکول جدیدی را ایجاد می‌کند که اثر منفی بر
کلاژن و حالت کششی پوست داشته و میتواند سبب شلی و افتادگی پوست شود.
توصیه ما به شما این است که از مصرف مواد غذایی قندی به ویژه مواد غذایی
تغییر شکل یافته که حاوی قندهای پنهان هستند پرهیز کنید.
برخی
عاداتی که داریم می‌توانند سبب پیری زودتر ظاهر ما شوند.برای پیری 2 دلیل
عمده وجود دارد. تحقیقات روی دوقلوها نشان داده پیری یا ارثی است یا به
دلیل فاکتورهای محیطی است. به عبارت ساده‌تر کسانی که پیرتر از سن خود به
نظر می‌رسند، استرس و انتخاب‌های اشتباهی داشته‌اند که رد پیری را بر چهره
آنها بر جای گذاشته است.
کمبود نور خورشید امکان ابتلا به ام.اس را افزایش می‌دهد
پژوهشگران استرالیایی به تازگی اعلام کرده اند
که کمبود مواجهه زنان باردار با نور خورشید، می تواند احتمال ابتلای
فرزندان به ام.اس را در بزرگسالی افزایش دهد.
در سال های اخیر شیوع بیماری های مزمن نسبت به قبل در جوامع
افزایش یافته است. یکی از این بیماری های مزمن مالتیپل اسکلروزیس یا MS است
که هزینه های زیادی بر بیمار و جامعه تحمیل می کند.
متاسفانه دلیل قطعی ابتلا به این بیماری هنوز به صورت قطعی مشخص نشده است. اما به تازگی گروهی از محققان استرالیایی دریافته اند زمان و مکان تولد یک نوزاد می تواند در ابتلا به بیماری ام اس نقش داشته باشد.
نتایج این تحقیقات مشخص کرد خطر ابتلا کودکان متولد شده به بیماری ام اس
از مادرانی که بیشتر در معرض نور خورشید قرار دارند کمتر است.
نتایج این تحقیق که در BMJ منتشر
شده بیانگر این است که چنین روندی می تواند ناشی از تاثیر نور خورشید بر
افزایش سطح ویتامین D در بدن زنان باردار در پنج ماهه آخر دوران بارداری
باشد.
در این پژوهش آماری، کودکان متولد شده استرالیایی طی سالهای 1920 تا
1950 مورد ارزیابی قرار گرفتند و مشخص شد امکان ابتلا نوزادان مادرانی که
در معرض نور خورشید نبوده اند به بیماری ام اس در قیاس با دیگر نوزادان تا
30 درصد افزایش می یابد.
البته به گفته این پژوهشگران برای دستیابی به نتایج قطعی در خصوص تجویز
مکمل‌های ویتامین D به مادران باردار باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
