بیماری ماشین گرفتگی و کنترل آن در سفر
سفر لذتبخش و مفرح است، اما نه همیشه. برای بعضی از مردم مسافرت
در کنار همه خوبی ها و لذت هایش یک عذاب بی پایان است و شاید شما هم این
نشانه های ناخوشایند گیجی، تهوع، رنگ پریدگی، استفراغ، عرق سرد، خستگی، ترشح بزاق بیش از حد، خمیازه ، سردرد، احساس عمومی ناراحتی و ناخوشی را که به ماشین گرفتگی معروف است در حین مسافرت با اتوبوس یا وسیله نقلیه شخصی تان تجربه کرده باشید.
ماشین گرفتگی چیست؟
شاید
شنیده باشید که بعضی از بچه ها حدود 18 ماهگی تا دو سالگی و حتی پس از آن
در هنگام مسافرت، حین حضور در خودرو، دچار حالت تهوع و رنگ پریدگی می شوند و
ممکن است استفراغ کنند که اصلا نگران کننده نیست. البته این مشکل مختص بچه
ها نیست، گاهی بعضی بزرگسالان نیز در مسافرت با آن مواجه می شوند که آن را
ماشین گرفتگی می نامند.بعضی ها نیز در مسافرت دریایی دچار چنین وضعیتی می شوند.
به گفته متخصصان، این افراد به اختلالی به نام بیماری سفر ، ماشین گرفتگی و
یا «Travel sickness» یا «Motoin sickness» دچار هستند.این اختلال عوارضی
در فرد ایجاد می کند که البته با رعایت بعضی نکته ها قابل کنترل است.
برای
تسکین این مشکل باید فرد را به هوای آزاد ببرید و کمک کنید روی یک صندلی
بنشیند و روی سمتی که سرش گیج می رود سر را خم کند، انجام این ورزش معمولا
مفید است. پزشکان معتقدند قبل از سفر مصرف داروی دیمن هیدرینات البته به شرط نداشتن مشکل زمینه ای می تواند مفید باشد.
مسافرت
با هر وسیله نقلیه ای می تواند برای فرد مبتلا به این اختلال عارضه ایجاد
کند، دلیل آن نیز تاثیر حرکت وسیله نقلیه روی مایع درون گوش میانی است، هر
نوع حرکت ناگهانی، چرخشی، تکان شدید، تغییر وضعیت حین حرکت، راه رفتن در
وسیله نقلیه مانند هواپیما یا قطار، جا به جا شدن در خودروی شخصی، مایع
درون گوش میانی را تحریک کرده و نشانه ها آغاز می شوند.
نشانه های ماشین گرفتگی
علائم ماشین گرفتگی
تعرق، رنگ پریدگی، سردرد، سرگیجه، حسی شبیه دوران سر، لرز خفیف و احساس سرما، افزایش بزاق دهان، حالت تهوع و استفراغ از نشانه های شروع بیماری مسافرتی است.
این
عارضه معمولا از کودکی همراه فرد است، یکی از دلایل گریه کردن و بی قراری
کودک می تواند ناشی از ابتلا به این مشکل باشد، در افراد مبتلا به این
عارضه، سوار شدن بر وسایل تفریحی که چرخشی یا دورانی باشند نیز همین عارضه
را در پی دارد.
راه های کنترل ماشین گرفتگی
بهترین
مکان در سفر با خودروی شخصی، صندلی کنار راننده است، اگر امکان نشستن در
آن صندلی را ندارید، حتما کنار پنجره بنشینید و هنگام حرکت به پشت سر نگاه
نکنید.
سفر هوایی، دو ردیف اول هواپیما و نهایتا پیش از رسیدن به بال
هواپیما که میزان تکان ها کمتر احساس می شود، بهترین مکان نشستن برای
افراد مبتلا به بیماری سفر است.
درباره سفر با قطار نیز باید به سه
نکته دقت کنید، اول اینکه سمت نشستن باید همسو با حرکت قطار باشد. این نکته
را باید هنگامی که سوار مترو یا اتوبوس هستید رعایت کنید.
دوم اینکه پنجره واگن حتما باز باشد تا هوای تازه نفس بکشید و سوم اینکه هنگام حرکت قطار از جای خود بلند نشوید.
در
سفر دریایی نیز صندلی های جلویی یا از نیمه کشتی به سمت جلو و ترجیحا عرشه
کشتی را برای نشستن انتخاب کنید، هنگام حرکت نیز از جای خود حرکت نکنید.
نکته هایی که نباید فراموش کرد
غذا
نخورید، حداقل از دو ساعت قبل از حرکت با هر وسیله نقلیه ای، غذای سنگین
نخورید، هرچه معده خالیتر باشد، احتمال بروز این حالت کاهش خواهد یافت و در
صورت بروز، نشانه ها کمتر بروز خواهد کرد.
چرب و شیرین نخورید
از
یک ساعت قبل از حرکت و در طول سفر از خوردن غذا ها و تنقلات چرب و شیرین
خودداری کنید، این خوراکی ها محرک بوده و عاملی برای تشدید حالت تهوع و
استفراغ هستند.
تاثیر مثبت لیمو در پیشگیری از ماشین گرفتگی
لیمو همراه داشته باشید
بو کردن یا خوردن لیمو ترش هنگام سفر، راهی برای جلوگیری از ایجاد حالت تهوع است، بنابراین همیشه این داروی طبیعی را همراه داشته باشید.
دارو مصرف نکنید
بعضی
دارو ها مانع از بروز حالت تهوع می شوند.با مشورت پزشک، یکی از این دارو
ها را خریده و 30 دقیقه قبل از هر نوع سفری آن را میل کنید.
این دارو ها حالت گیجی و خواب آلودگی ایجاد می کنند اما از عوارض این بیماری آزاردهنده، فرد را مصون می سازند.
علائم
آزاردهنده بیماری سفر، معمولا با توقف، پایان می یابد، ولی در بعضی از
افراد تا چند ساعت یا حتی چند روز پس از آن طول می کشد که حالت شدید بیماری
است.
این بیماری مشکل جدی برای فرد ایجاد نمی کند و لزومی به مراجعه
به پزشک نیست، اما اگر از آن دسته افرادی هستید که با هر گونه حرکتی دچار
سرگیجه و تهوع می شوید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید، شاید دچار نوعی
اختلال در گوش داخلی باشید.
بطور کلی 33 درصد از افراد، مستعد ابتلا به بیماری حرکت هستند و حدود 66 درصد دچار نوع شدید آن می شوند.
درباره بیماری آشالازی چه میدانیم؟
اختلال
حرکتی عضله مری که در اصطلاح پزشکی به آن آشالازی می‌گویند. در واقع
آشالازی نوعی بیماری گوارشی است که مبتلایان به آن دچار اختلالات حرکتی مری
هستند و به علت اختلال در بازشدن دریچه بین مری و معده آنان دچار کم
اشتهایی می‌شوند و در نتیجه وزن کم می‌کنند؛ هر چند عملکرد این دریچه را
می‌توان با آندوسکوپی یا جراحی اصلاح کرد، اما اختلال در بلع هم می‌تواند
نشانه‌ای از آشالازی باشد.
گیر کردن آب و غذا در گلو را جدی بگیرید
بد
نیست بدانید در فرد مبتلا به آشالازی قسمت عصبی داخل بافت مری صدمه
می‌بیند و مهم‌ترین مساله‌ای که ایجاد می‌شود افزایش فشار قسمت انتهای مری
است. به این ترتیب غذا نمی‌تواند از مری وارد معده شود و وقتی غذا نتواند
از مری وارد معده شود اغلب غذا گیر می‌کند که به این حالت دیسفاژی گویند.
در
عین حال در صورتی که فرد استرس، اضطراب و مشکلات روحی داشته باشد دیسفاژی
بیشتر خواهد شد. گاهی اوقات علاوه بر غذاهای جامد حتی مایعات مانند آب هم
در گلو گیر می‌کند. البته در برخی مواقع هم گیر کردن مواد غذایی به دلیل
ضایعات مکانیکی مری مثل سرطان مری است که در نتیجه آن مری تنگ شده و اختلال
در بلع اتفاق می‌افتد.
آشالازی نوعی بیماری گوارشی است که مبتلایان دچار اختلالات حرکتی مری هستند
مشکل، سرطان مری نیست
یکی
از نکات بسیار مهمی که بعضی‌ها نادیده می‌گیرند این است که در بیماران
مبتلا به آشالازی از ابتدا ممکن است هم آب و هم غذا از مری رد نشود و به
اصطلاح در گلو گیر کند، اما در افرادی که سرطان مری دارند از ابتدا غذا رد
نمی‌شود.
از بوی بد دهان تا اشتباهات تشخیصی
یادتان
باشد بسیاری از افراد مبتلا به آشالاژی از بوی بد دهان شکایت دارند. آیا
می‌دانید چرا این اتفاق می‌افتد؟ در پاسخ باید گفت گیر کردن غذا باعث بوی
بد و شدید دهان می‌شود. همچنین بیمارانی که آشالازی دارند ممکن است درد
سینه پیدا کنند. حتی آشالازی ممکن است باعث برگشت غذای خورده شود و آبسه
ریه را به وجود آورد.
در
این میان گاهی اوقات آشالازی با رفلاکس اشتباه گرفته می‌شود. روش تشخیص
آشالازی، گرفتن شرح حال و گرفتن عکس مری است. البته قبل از تشخیص آشالازی
دکتر باید مطمئن شود فرد دچار ضایعه سرطان نیست و آندوسکوپی بیمار سالم
است.
آشالازی چگونه درمان می‌شود؟
به‌طور
کلی دو روش برای درمان آشالازی وجود دارد؛ در روش اول از طریق آندوسکوپی
بالن را در قسمت دریچه تحتانی مری می‌گذارند و بالن راه دریچه را باز
می‌کند و راه دیگر عمل جراحی است. این در حالی است که افراد مسن به
آندوسکوپی بهتر پاسخ می‌دهند و برای افراد جوان‌تر معمولا عمل جراحی توصیه
می‌شود.
