غذایی که کپکِ آن جدا شده قابل مصرف است؟
اغلب ما غذای کپک‌زده را نمی‌خوریم اما برخی تصور می‌کنند اگر کپک غذا را جدا کنند، مصرف آن ماده غذایی بلامانع است.
به گزارش سرویس سلامت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کپک سبز
که بر سطح نان یا دیگر خوراکی‌ها ظاهر می‌شود و همچنین لکه‌های سیاه روی
میوه‌ها، هاگ‌هایی هستند که با چشم غیرمسلح هم دیده می شوند اما واقعیت این
است که برخی از بخش‌های کپک و ریشه‌های آن به سختی قابل مشاهده هستند زیرا
به عمق ماده خوراکی نفوذ می‌کنند.
از آنجا که هاگ‌های رنگی بر سطح ماده خوراکی تنها بخشی از کپک هستند، جدا
کردن این قسمتِ کپک از غذا مانع از ورود ذرات کوچک قارچ به بدن نخواهد شد.
به گفته کارشناسان، اگرچه برخی کپک‌ها بی‌ضرر هستند اما تعدادی از آنها
برای سلامتی خطرناک و تهدیدکننده‌اند. همچنین برخی کپک‌ها حاوی
«مایکوتوکسین» یا همان ماده سمی هستند که موجب بروز واکنش‌های آلرژیک شدید و
مشکلات تنفسی می‌شود و همچنین یک نوع از آن موسوم به «آفلاتوکسین»،
سرطان‌زا است.
مایکوتوکسین در کپک‌های رشد کرده روی غلات و خشکبار پیدا می‌شود اما ممکن
است در سیب، آب انگور و دیگر محصولات هم مشاهده شود. همچنین «آفلاتوکسین»
بیشتر در ذرت و بادام زمینی ظاهر می‌شود.
به گزارش سایت هلثی اند نچرال لایف، کارشناسان برای حفظ سلامت غذا و جلوگیری از فساد سریع آن رعایت موارد زیر را توصیه می‌کنند:
– پوشاندن ماده غذایی برای جلوگیری از قرار گرفتن آن در معرض هوا
– استفاده از ظروف دارای درپوش محکم برای نگهداری غذا و قرار دادن آن داخل فریزر
– مصرف ماده غذایی که بسته‌بندی آن باز شده ظرف سه تا چهار روز
آیا خرچنگ درد می‌کشد؟
برای
تهیه خوراک خرچنگ بهتر است آن را زنده در آب جوش بیندازید. اما این روش
آشپزی از مدت‌ها پیش بحث‌انگیز بوده است: آیا خرچنگ درد می‌کشد یا نه؟ زیرا
به هر حال، رفتار این نمونه اعلای ماشین‌واره‌های دکارتی (automata) از
چنین چیزی حکایت می‌کند: وقتی آن را در آب جوش می‌اندازید تقلا می‌کند از
آب و آتش بگریزد، و اتفاقا نقشش را هم خیلی خوب بازی می‌کند. چیزی نمی‌ماند
که آدم باورش شود واقعا دارد درد می‌کشد.
با این حال، گروهی از دانشمندان فریب خرچنگ را نمی‌خورند و معتقدند که
این فقط یک انعکاس عصبی ساده است. بسیاری از آنها بر این باورند که
بی‌مهرگان و حتا ماهی‌ها درد احساس نمی‌کنند زیرا مغزشان فاقد منطقه‌‌ای
است که در انسان ادراک درد را به وجود می‌آورد. با این حال انسانی‌انگاری
(anthropomorphism) فقط این نیست که ویژگی‌های مختص انسان را به جانوران
نسبت دهید. بلکه اگر منکر وجود یک ویژگی در جانوران شوید، به این دلیل که
آن را دقیقا مثل انسان تجربه نمی‌کنند، باز هم مرتکب خطای انسانی‌انگاری
شده‌اید. به عبارت دیگر، لازم نیست همه جانوران مثل انسان درد بکشند تا
نتیجه بگیریم که آنها هم می‌توانند درد بکشند.
پارسال گروهی از
پژوهشگران انگلیسی و کانادایی در مقاله‌ای که با عنوان «تعریف و ارزیابی
درد در جانوران» در ژورنال Animal Behaviour به چاپ رسید، گفتند که اگر
رفتار جانور طوری تغییر کند که معلوم شود می‌خواهد جلوی آسیب بیشتر را
بگیرد، و اگر تغییرات فیزیولوژیک نشان دهد و برای مثال سطح هورمون‌های
استرسش بالا رود، یعنی درد می‌کشد.
اکنون یکی از نویسندگان مقاله
پارسال در مقاله جدیدی که با یکی از دانشجویانش نوشته و در ژورنال Biology
Letters منتشر شده، از آن معیارها در مورد خرچنگ ساحلی اروپایی (Carcinus
maenas) استفاده کرده‌اند.
البته خرچنگ‌ها را در آب جوش نینداختند،
بلکه آنها را در معرض شوک الکتریکی خفیف قرار دادند. خرچنگ‌ها سعی کردند از
مهلکه بگریزند، در حالی که گروه کنترل هیچ واکنش فراری از خود نشان
ندادند. اما یک تفاوت فیزیولوژیک مهم هم میان دو گروه آزمایشی و کنترل
مشاهده شد: مقدار اسید لاکتیک در همولنف (مایعی معادل خون در مهره‌داران)
خرچنگ‌های شوک‌خورده سه برابر خرچنگ‌های کنترل بود. پس وقتی خرچنگی را زنده
در آب جوش می‌اندازید، دچار استرس می‌شود و سعی می‌کند بگریزد، یعنی درد
می‌کشد. هرچند این درد شبیه دردی که ما می‌کشیم نباشد.
