اشعار در مورد مرد

کاش عالم دل خود را به شما بسپارد
هیچ کس نیست که درد دل تان بشمارد

چه کسی هست که با تو بشود هم ناله
تو چه دیدی که زدی از همه عالم ناله

درد در محضر تنهایی تو دردی نیست
جز تودر هر دو جهان پر زفغان مردی نیست

گوئیا در دل این شهر به جز سردی نیست
هرچه از خیر برای دلشان کردی نیست

مرد بودن فقط از دست تو بر می آید
میل رفتن ز دوچشمت به نظر می آید

مرده بودی تو در آن روز که بستند تو را
پیش چشم حسنت سخت شکستند تورا

پای نامردترین مرد نشستند تورا
آن کسانی که حسودان ز الستند تو را

بین کوچه بشکستند غرورت را هم
با چهل ضربه کاری که زدندش با هم

فاطمه بود و تو بودی و جهان زیبا بود
فاطمه رفت و تو ماندی و دلت شیدا بود

فاطمه رفت و علی در همه جا تنها بود
فاطمه پیش تو تفسیر همه دنیا بود

داشت آن روز مدینه به علی لج می کرد
کاش نجار فلک میخ درش کج می کرد

نتوان درد تو را دست فلک بردارد
چه کسی ساقه گل را به کتک بردارد

حیف بود اینکه رخ فاطمه لک بردارد
چینی سینه او سخت ترک بردارد

محسنت کشت، تو را کشت ، گلت را هم کشت
عشق را کشت ، تورا با نفست با هم کشت

تو دلت زخم تر از فرق سرت بود اما
قاتل فاطمه ات دور و برت بود اما

داغ تو اشک دو چشم پسرت بود اما
قاتلت دفن تمام ثمرت بود اما

تو علی بودی و این تیغ کجا و سر تو؟
کیست تا سر بکشد پیش تو و خیبر تو؟

باز برخیز علی تا دو جهان هو بکشد
بهر عباس چه کس دست به بازو بکشد

زینبت شانه بر آن حلقه گیسو بکشد
از تو ارباب حسین، فاطمه را بو بکشد

کاش ما را به نگاه پسرت بسپاری
زینبت را به دو دوست قمرت بسپاری

از شما در دو جهان شأن و شرف مارا بس
راه با توست همین سمت و هدف مارا بس

از سر نام شما شور و شعف مارا بس
از جنان هیچ نخواهیم، نجف مارا بس