تست بویایی روشی برای تشخیص آسیب مغزی و آلزایمر

تست بویایی روشی برای تشخیص آسیب مغزی و آلزایمر

بویایی می‌تواند به عنوان ابزاری
برای تشخیص مشکلات مغزی مورد استفاده قرار بگیرد. محققان بر این باورند که
تست‌های بویایی می‌تواند راه ساده و ارزانی برای تشخیص نشانه‌هایی از آسیب و
ترومای مغزی و علائم تغییر شکل نورون‌ها محسوب شود.


نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد که در بین 231 سربازی که از عملیات انفجاری
در میدان جنگ دچار آسیب مغزی شده بودند، اختلال در حس بویایی مشاهده ‌شد
که این اختلال با آسیب لوب پیشانی همراه بود. در حقیقت، حس بویایی سربازانی
که لوب پیشانی آنها دچار آسیب شده بود، سه برابر ضعیف‌تر از افراد معمولی
بود.


در حالت عادی، حس بویایی به عنوان یک واسطه بین مولکول‌های بو در هوا و
حافظه ذخیره شده در مغز عمل می‌کند. این خاطره‌ها در یک مکان مجزا در مغز
ذخیره نشده؛ بلکه در بین نواحی مختلف پخش می‌شوند. از آنجا که پیام‌های
بویایی مختلف باید مسیرهای زیادی را برای رسیدن به مقصد مورد نظر خود طی
کنند، تنظیم آن‌ها به مسیریابی زیادی در مغز نیاز دارد. این خاصیت ویژه
باعث می‌شود که توانایی یک فرد برای توصیف و نامیدن یک بو به شدت چالشی
بوده و به فعالیت ذهنی بالایی نیاز داشته باشد.


بنابراین می‌توان نشان داد که با آسیب حس بویایی، توانایی برقراری این
ارتباط‌ات به واسطه بیماری، کمبود خواب یا آسیب به مغز مختل شده است.


محققان سال‌ها به بررسی و مطالعه پرداخته‌اند تا از آزمایش‌های بویایی برای
تشخیص آسیب به مغز در اثر بیماری‌هایی همچون پارکینسون و آلزایمر که شکل
نورون‌ها را تغییر می‌دهند، استفاده کنند.


چندان دور از انتظار نیست که این آزمایش در آینده به بخش معمول و روتینی از
مراقبت‌های اولیه بهداشتی برای بیماران مسن تبدیل شود، چرا که این آزمایش
بسیار ساده است و در عین حال می‌تواند بسیار کارآمد باشد.



وجود نقص ساختاری در استخوان مبتلایان دیابت نوع 2

این بیوپسی مجازی استخوان برای
نخستین بار در جهان نشان می‌دهد، لبه بیرونی استخوان دیابتی‌های نوع دو در
مقایسه با افراد سالم، متخلخل‌تر و دارای حفره‌های بسیاری است.


در واقع عکس‌های به دست آمده نشان می‌دهد، دیابتی‌های نوع دو دارای نقص
ساختاری در استخوان‌هایشان هستند و همین امر است که میزان شکستگی‌ها را در
زنان و مردان دیابتی بیشتر می‌کند.


طی این پژوهش 177 مرد و 155 زن با میانگین سن 76 سال مورد بررسی قرار گرفتند.


به گفته محققان یافته‌های این پژوهش از این جهت دارای اهمیت است که رابطه
دیابت و پوکی استخوان و شناسایی نوع گزینشی نقش ساختاری استخوانی که منجر
به افزایش شکستگی بیش از حد در این اختلال فزاینده می‌شود، برجسته می‌کند.


نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که تأثیرات محیطی طی دوره‌های بحرانی از
مراحل ابتدایی گسترش این اتفاق (شکستگی و از دست رفتن بافت استخوانی به علت
بیماری) به اختلالات غیر واگیر شایع منجر شود.



دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Back To Top