راهکارهای طبیعی برای مبارزه با پیری
چه موضوع دیدن یک موی سفید در آینه باشد و
چه چین و چروکهای دور چشم، فهمیدن اینکه دارید پیر میشود، میتواند غم
انگیز باشد. بسیاری از مردم وقتی که به این موضوع میرسند، پول زیادی را
خرج آرایشگاه و کرمهای ضدچروک میکنند، اما شما اگر به دنبال چیزی هستید که
واقعاً تاثیر داشته باشد، به توصیۀ متخصصان پوست گوش کنید و به سراغ مواد
مغذی ضدپیری بروید.
به گزارش فرادید به نقل از
Prevention.com، مشخص شده که برخی مواد مغذی طول تلومر را افزایش میدهند.
تلومرها سرپوشهای کوچکی در انتهای رشتههای دیانای هستند که با پیری نسبت
دارند. همچنان که پیر میشویم، تلومرهای محافظ کوتاهتر میشوند و دیانای
به خوبی سابق تولید نمیشود. این فرآیند منجر به شکست سلولها شده که معنای
پیری است. یکی از فرآیندهای دیگری که موجب کوتاه شدن تلومر میشود، فشار
اکسیداتیو است. در این فرآیند مولکولهای بیثبات به ساختارهای سلولی نظیر
تلومر آسیب میزنند. با بالا رفتن سن، بدن توانایی خود را در خنثی کردن
مولکولهای بیثبات از دست میدهد.
تلومر شما شاخص طول عمر شماست. هر چقدر
تلومر کوتاهتر شود، وقت کمتری برایتان باقی مانده است. اما خبر خوش اینجاست
که مواد مغذی و آنتیاکسیدانهایی وجود دارند که میتوانند با این
فرآیندهای پیر شدن مقابله کنند و حتی ممکن است بتوانند طول تلومرهای شما را
افزایش دهند.
ویتامینهای A، C و D
این ویتامینها به عنوان آنتیاکسیدان عمل
میکنند و عملکرد سالم پوست و سایر ارگانها را تقویت میکنند. ویتامین A
مولکولهای سرگردان اکسیژن را شکار میکند و خنثی میکند. این ویتامین
همچنین سیستم ایمنی بدن
را تقویت میکند که با بالا رفتن سن اهمیت بسزایی مییابد. منابع غذایی
حاوی این ویتامین شامل گوشت، مرغ، تخم مرغ و میوه و صیفیجات رنگ روشن نظیر
پرتقال، هویج و گوجه میشود. سعی کنید در روز دو وعده از این مواد غذایی
بخورید تا ویتامین A بدنتان تامین شود.
ویتامین C که به وفور در مرکبات وجود
دارد، برای تولید و حفظ کلاژن ضروری است. کلاژن عامل خاصیت ارتجاعی و جوانی
پوست است. ویتامین D نیز از پیر شدن پوست جلوگیری میکند. برای تامین ویتامین D بدن میتوانید از لبنیات و مواد غذایی غنی شده با ویتامین D و یا مکمل استفاده کنید.
اسیدهای چرب امگا 3
این چربی اعجابانگیز از چند راه میتواند
در سلامتی ما تقویت کند؛ از کاهش خطر بیماری قلبی و عروقی و التهاب گرفته
تا بهبود سلامتی پوست و جلوگیری از درد مفاصل. پژوهشگران دانشگاه اوهایو
دریافتهاند که امگا 3 به حفظ طول تلومرها در افراد میانسان و سالخورده کمک
میکند. خوردن دو بار ماهی در هفته فواید بسیاری از نظر قلبی و عروقی
دارد. اگر ماهی دوست ندارید، در آجیل (به خصوص مغز گردو)، روغنهای سبزیجات و
تخم مرغهای غنی شده هم میتوانید امگا 3 پیدا کنید.
پلیفنولها
همچون ویتامینهای A، C، D، پلیفنولها
نیز آنتیاکسیدانهایی قوی هستند. پلیفنولها به مقدار فراوان در چای سبز و
سفید و همینطور انگور، دانۀ انگور و دانۀ کاکائو یافت میشوند.
زردچوبه
شاید شنیده باشید که زردچوبه خاصیت
ضدسرطانی دارد. پژوهشگران دریافتهاند که کارکامین (که مزۀ فلفلی رزدچوبه و
بوی خردلی آن را تولید میکند) میتواند مانع رشد ملانوما و انواع دیگر
سرطانها شود. کارکامین همچنین باعث کاهش التهاب در بدن میشود.
منیزیم
این مادۀ معدنی، نقشی کلیدی در 300 فرآیند
حیاتی بدن ایفا میکند. منیزیم ماهیچهها استراحت داده و سیستم عصبی را
آرام میکند و از این طریق به ما در خوابیدن کمک میکند. این ماده همچنین
برای تنظیم ریتم ضربان قلب، فشار خون، سنتز پروتئین، تشکیل استخوان و کنترل
قند خون اهمیت دارد. این ماده همچنین با کمک به تقویت یکپارچکی و ترمیم
دیانای و همچنین با کاهش فشار اکسیداتیو و التهاب، ممکن است بتواند به
افزایش طول تلومر کمک کند. شما به صورت روزانه به 400 میلیگرم منیزیم نیاز
دارد. برای دریافت میزان کافی از این ماده، گیاهان سبز تیرۀ برگدار، آجیل،
تخمها، لوبیا، ماهی و غلات درسته را به رژیم غذاییتان اضافه کنید.
CoQ10
این آنزیم نقشی حیاتی در تولید انرژی برای
سلولهای ما ایفا میکند. بدن از CoQ10 استفاده میکند تا مولکولی به نام
آدِنوسین تریفوسفات تولید کند که سوخت مرکز تولید انرژی سلولها، یعنی
میتوکندری، را تامین میکند. همزمان با پیر شدن، تولید CoQ10 در بدن کاهش
یافته و نتیجۀ ناخوشایند این موضوع آن است که سلولهایمان دیگر کارایی گذشته
را ندارند. CoQ10 مورد نیاز بدن را میتوان از طریق خوردن گوشت قرمز،
ساردین، ماهی خال مخالی و جگر تامین کرد. گیاهخواران با خوردن اسفناج و کلم
بروکلی این ماده را وارد بدن خود کنند.
تاثیر مصرف دارو بر حسب نوع جنسیت
آیا تاثیر داروها بر خانم ها با آقایان متفاوت است و چه فرقی در نحوه عملکرد دارو در زن و مرد وجود دارد می خواهیم تاثیرگذاری داروها را بر حسب نوع جنسیت افراد مختلف بسنجیم با ما همراه باشید
به گزارش آکاایران بدن مردان و زنان تفاوت های زیاد بیولوژیکی دارد و
از این رو سیستم بدنی شان به برخی مواد شیمیایی و محرک ها واکنش های مختلفی
نشان می دهد. همچنین برخی بیماری ها نیز در زنان و مردان عوارض مختلفی
دارد.
از آن جا که بیشتر تحقیقات درباره تاثیر داروها، بین داوطلبان مرد انجام شده بود، اشتباهاتی در زمینه برآورد واکنش بدن زنان به برخی داروها رخ داد.
سیر تکامل داروها براساس جنسیت
سال هاست که تحقیقات پزشکی بیشتر روی مردان انجام می گیرد و علت آن
بارداری و قاعدگی زنان است. در زمان قاعدگی، تغییرات هورمونی و شیمیایی
مانع از ارزیابی دقیق نتایج می شود. این امر باعث شد تاثیر دارو روی زنان
در زمان قاعدگی نادیده گرفته شود. حتی امروز، تحقیقات مرتبط با دوسوم
بیماری ها که روی هر دو جنس تاثیر می گذارد، بین داوطلبان مرد انجام می
گیردو بیشتر داروها نیز روی مردان آزمایش می شود. عرضه داروها
براساس جنسیت در دهه ۷۰ رخ داد اما در دهه ۹۰ بود که این موضوع به طور
وسیع مورد بحث قرار گرفت. از این زمان به بعد وقتی مباحث مربوط به بیماری
های شایع بین زنان مانند سرطان سینه
و پوکی استخوان پیش می آمد، مردان به عنوان داوطلب انتخاب نمی شدند. نتایج
بررسی ها نشان داد که زنان به نسبت ۷۰-۵۰ درصد بیشتر دچار عارضه جانبی
دارو می شوند.
علت تاثیرگذاری متفاوت دارو
اندازه و آناتومی
اگرچه اغلب زنان از نظر فیزیکی
از مردان کوچک ترند اما دوز داروی مشابه دریافت می کنند و این به معنای
تراکم بیشتر دارو در بدن است. همین امرمی تواند دلیل واکنش های متفاوت
باشد. هم چنین آناتومی متفاوت می تواند علت حساسیت زنان به برخی داروها باشد.
تفاوت در روند پردازش دارو در بدن
کلیه نقش حیاتی در تصفیه سموم و داروها دارد. در زنان، عملکرد کلیه
نسبت به مردان کاهش بیشتری پیدا می کند. اگرچه این روند طبیعی است اما
برخی زنان در معرض تراکم بیشتر ماده فعال در دارو قرار می گیرند زیرا این
مواد به مدت طولانی تری در بدن می ماند. هم چنین عملکرد آنزیم های دیواره معده و کبد که بخشی از سیستم به نام «P450» است و کمک می کند داروی اضافه در بدن دفع شود، واکنش متفاوتی در مرد و زن دارد.
میزان اسیدیته معده
سیستم گوارشی در مردان و زنان متفاوت عمل می کند، بنابراین مصرف داروی
خوراکی می تواند واکنش متفاوتی روی هر ۲ جنس بگذارد. در زنان، اسیدیته معده نسبت به مردان پایین تر است، در نتیجه روند تخلیه کندتر است. این امر روند جذب ماده فعال در دارو را طولانی تر می کند.
داروهایی که تاثیر متفاوتی دارد
۱ – ضد افسردگی: سروتونین، نوعی ماده ضد افسردگی است اما در بدن زنان نسبت به مردان سروتونین کمتری تولید می شود.
۲ – والیوم: این دارو برای کاهش اضطراب و آرام بخش
است که دوز مشابه برای زنان و مردان تجویز می شود. این در حالی است که در
بدن زنان این دارو سریع تر پردازش می شود و به گفته بعضی از محققان تاثیر
آن کاهش پیدا می کند. علت این امر بالا بودن استروژن در زنان است که روی
آنزیم هایی به نام A43 تاثیر می گذارد و والیوم را در بدن می شکند. از آن
جا که روند شکسته شدن سریع تر است، زنان نیاز به دوز بیشتری دارند.
۳ – داروهای حاوی استاتین (کاهش دهنده کلسترول)
داروهای
کلسترول حاوی استاتین اغلب برای درمان کلسترول بالا مصرف می شود. این دارو
تنها روی مردان آزمایش شده است. نتایج بررسی های اخیر نشان می دهد در حالی
که این داروها خطر حمله قلبی را در مردان کاهش می دهد، تاثیر آن روی زنان به طور چشمگیری پایین است.
۴ – آسپرین:برخی زنان به طور منظم برای پیشگیری از بیماری عروقی داروهای
غیراستروئیدی، غیرالتهابی مصرف می کنند در حالی که این دارو روی مردان
آزمایش شده است در واقع آسپرین از سیستم قلبی عروقی زنان همانند مردان محافظت
نمی کند و بیشتر پزشکان دوز بیشتر آن را به زنان با بیماری عروقی تجویز می
کنند. هرچند که بررسی ها نشان می دهد که آسپرین از زنان بیشتر از مردان در
برابر سکته محافظت می کند.
5 – مسکن:آستانه درد بین مرد و زن متفاوت است. بررسی های کمی در زمینه
تاثیر مسکن روی هر ۲ جنس انجام گرفته است. این موضوع مایه نگرانی است زیرا
به طور مستقیم به تاثیرگذاری و خطر اعتیاد ارتباط دارد. در یکی از بررسی
های مربوط به این موضوع، محققان دریافتند که متابولیزم مردان و زنان مختلف
است و اثراعتیادآور مسکن روی زنان قوی تر است. از این رو زنان به دوز کمتری
نیاز دارند. در حالی که مردان واکنش بهتری به داروهای غیراستروئیدی و غیرالتهابی نشان می دهند.
6 – داروی صرع: تغییر هورمونی که زنان در زمان قاعدگی دارند تاثیر چشمگیری روی تاثیرگذاری داروهای
متعدد دارد. به عنوان مثال پروژسترون روند تصفیه دارو از بدن را تسریع می
بخشد. در برخی زنان مبتلا به صرع، این هورمون می تواند به حملات صرع متعدد
قبل از قاعدگی منجر شود. برخی زنان ارتباط بین افزایش تعداد حملات صرع و
قاعدگی را تشخیص نمی دهند و پزشکان نیز در این زمینه سوال نمی کنند. این در
حالی است که با تغییر دارو یا دوز آن می توان این مشکل را حل کرد.