علایم آب مروارید را بشناسید
بسیاری از افراد بر این باورند که بیماری آب مروارید در نتیجه افزایش
سن اتفاق می‌افتد. این بیماری با اینکه در سنین سالمندی شایع‌تر است اما
گاهی آسیب‌های چشمی، بیماری‌های متابولیکی یا حتی اشعه‌های مضر ممکن است
سبب ابتلای فرد به آب مروارید یا همان کاتاراکت، قبل از سالمندی شود.
زمانی
که نور به این عدسی کدر می‌تابد به شکل یک دانه مروارید داخل چشم دیده
می‌شود. به همین دلیل این بیماری آب مروارید نامیده شده است. تیره و کدر
شدن عسی چشم سبب بروز این بیماری می‌شود؛ به طوری که فرد همه اجسام اطراف
را به صورت مبهم و کدر مشاهده می‌کند. اصولا پس از تشخیص و تایید پزشک عمل
جراحی برای فرد انجام می‌شود.
علایم آب مروارید عبارتند از :
– تاری دید
– کاهش دید در شب
– دوبینی در یک چشم
– تغییر مکرر شماره عینک
– غیر شفاف و کم رنگ بودن همه رنگ‌ها
درمان آب مروارید ومراقبت‌های پس از جراحیپس از تشخیص پزشک، جراحی شایع‌ترین درمان آب مروارید است که با یک برش کوچک، عدسی چشم با عدسی مصنوعی جایگزین می‌شود.
– احساس خارش بعد از جراحی طبیعی است و باید به بیمار توصیه شود از خاراندن چشم جلوگیری کند.
– از مالش یا فشار دادن چشم جلوگیری شود.
– ممکن است در ابتدا کمی به نور حساست نشان دهد که به مرور برطرف خواهد شد.
– از خم شدن ناگهانی یا برداشتن اجسام سنگین خودداری شود.
– از محافظی که توسط پزشک برای چشم تجویز شده، تا مدت مذکور استفاده شود.
– قطره‌های چشمی که توسط پزشک تجویز می‌شود را به موقع استفاده کند.
– درصورتی که چشم جراحی شده، به عفونت، التهاب یا خونریزی مبتلا شد سریع به پزشک مراجعه شود.
کشف هورمون کاهش اشتیاق خوردن شیرینی
محققان با کشف تاثیر یک
هورمون که میل زیاد به خوردن مواد غذایی شیرین را مهار می کند، گام بزرگی
در جهت درمان اشتیاق مصرف این مواد غذایی برداشتند.صدای بامداد پژوهشگران می گویند که یافته هایشان می تواند رژیم های غذایی را بهبود بخشد و به بیماران دیابتی و یا افراد چاق کمک کند.
گرچه اشتیاق برای مصرف شیرینی به ویژه در این هنگام از سال شایع است، اما
تاکنون مکانیسم های فیزیولوژیکی موثر در تحریک این اشتیاق به خوبی مشخص
نشده است.
به گفته لوکاس بون دورانت از دانشگاه آیووا، هورمون FGF21 می تواند به
افرادی که بدن آنها قدرت تشخیص کفایت مصرف مواد غذایی شیرین را ندارد و در
نتیجه زمینه دیابت را فراهم می کند، کمک کند.
مطالعه جدید محققان روی موش ها نشان می دهد که یک هورمون تولیدی در کبد،
موسوم به فاکتور 21 رشد فیبروبلاست FGF21، میل به مصرف قندهای ساده را فرو
می نشاند.
به گفته محققان، این هورمون در واکنش به افزایش سطح کربوهیدرات ها در کبد
ساخته و وارد خون می شود و پس از آن، سیگنالی به مغز ارسال می کند تا میل
به مصرف خوراکی های شیرین را متوقف کند.
متئو پوتهاف از نویسندگان گزارش این مطالعه گفت: این نخستین هورمون کبدی است که می دانیم به طور خاص قند خون را تنظیم می کند.
مطالعات قبلی توضیح می دهد که برخی هورمون های مشخص بر اشتها تاثیر می
گذارند، اما این هورمون ها وظیفه تنظیم هیچ نوع درشت مغذی خاصی را اعم از
کربوهیدات، پروتئین و یا چربی به عهده ندارند و توسط اندام های دیگری به
غیر از کبد تولید می شوند.
به گزارش تلگراف، بون دورانت گفت که براساس یافته های تیم تحقیق وی، FGF21
می تواند حساسیت به انسولین را افزایش دهد و همین امر به افرادی که بدن
آنها احتمالا قدرت تشخیص کفایت دریافت قند را ندارد و می تواند به دیابت
منجر شود، کمک می کند.
محور این کار تحقیقاتی، مطالعات ژنوم انسانی بود که در طی آن پژوهشگران
متوجه شدند میان جهش های خاص در DNA و مصرف انواع درشت مغذی ها توسط برخی
افراد، ارتباط وجود دارد.
محققان دو جهش را در نزدیکی ژن FGF21 یافتند و درصدد برآمدند نقش این هورمون را در تنظیم میل به مصرف درشت مغذی ها شناسایی کنند.
آنها برای بررسی نقش این هورمون در تنظیم اشتیاق به دریافت مواد شیرین، از
موش های مدل که به لحاظ ژنتیکی مهندسی شده بودند، و همچنین از رویکردهای
داروشناسانه استفاده کردند.
محققان FGF21 را به موش های عادی تزریق کردند و به آنها اجازه دادند که یک
رژیم غذایی عادی و یا مملو از مواد قندی را انتخاب کنند. نتیجه این بود که
موش ها مصرف غذاهای شیرین را به طور کامل ترک نکردند، اما هفت بار کمتر از
حد معمول به سراغ این نوع مواد غذایی رفتند.
پژوهشگران همچنین به بررسی وضعیت در موش هایی پرداختند که به لحاظ ژنتیکی
دستکاری شده بودند. بدن این موش ها FGF21 را یا تولید نمی کرد و یا تولید
آن به میزان زیاد و به عبارتی افزون بر 500 برابر بیشتر از موش های عادی
بود.
آزمایش مربوط به انتخاب از میان دو رژیم غذایی برای موش های دستکاری شده
ژنتیکی نیز اجرا شد. محققان متوجه شدند موش هایی که بدن آنها هیچ میزان
هورمون FGF21 تولید نمی کرد، مواد قندی بیشتر و موش هایی که میزان تولید
هورمون در انها بسیار زیاد بود، مواد قندی کمتری خوردند.
محققان بر اساس این آزمایش نتیجه گرفتند که FGF21 اشتها برای مواد غذایی شیرین و همچنین خوردن این نوع مواد را کاهش می دهد.
با این همه، هورمون یاد شده مصرف تمامی انواع قندها اعم از ساکاروز،
فروکتوز و گلوکز را به یک اندازه کاهش نمی دهد و تاثیری نیز بر مصرف
کربوهیدرات های پیچیده ندارد.
با وجود یافته محققان مبنی بر ارسال سیگنال های FGF21 به مغز، اما آنها
گفتند که برای شناسایی گذرگاه های عصبی این فرآیند که توانایی FGF21 را
برای مدیریت میل به مصرف درشت مغذی ها تنظیم می کند، به کار بیشتر نیاز
است.
این تیم تحقیق توجه خود را روی هیپوتالاموس، بخشی در مغز که مسوولیت تنظیم
رفتار خوردن و توازن انرژی را به عهده دارد، متمرکز کرده است.
دکتر پوتهاف گفت: علاوه بر شناسایی این گذرگاه های عصبی، ما می خواهیم
ببینیم آیا هورمون های دیگری وجود دارند که اشتیاق برای مصرف درشت مغذی های
خاصی همچون چربی و پروتیین را تنظیم می کنند، به طوری که کارآیی ها انها
با تاثیر FGF21 در زمینه کربوهیدرات برابر باشد.
