با همسرتان اینگونه صحبت کنید!
بسیاری
از زن و شوهر ها بعد از ازدواج به این فکر می کنند که چرا دیگر زندگیشان
شیرین و جذاب نیست؟ آیا تنها عشق و رسیدن به یکدیگر برای یک زندگی خوب
کفایت می کند؟ باید بدانید که عشق و عاطفه برای بقای زندگی امری ضروری است و
بدون این فاکتور حتی قادر نیستید لحظه ای با همسرتان زندگی کنید. نکته ی
مهمی که وجود دارد این است که برای بقای این زندگی که اکنون شروع کرده اید
با هم به گفتگو بنشینید، عقاید و خواسته هایتان را با هم در میان بگذارید،
اما چگونه؟ چگونه باید حرف زد؟
اکثر صحبت ها به بحث و اکثر بحث ها به دعوا و مشاجره ختم می شود. برای
اینکه چنین اتفاقی نیفتد راهکارهایی را به شما ارائه می کنیم تا با آن
بتوانید لذت شیرین زندگی را دوباره تجربه کنید:
در گفتگو به هم احترام بگذارید
طعنه و کنایه، عبارات و حرف‌های انتقادی و قضاوت کننده و اتهامی جزء گفتگوی
عاری از احترام است. می‌توان گفت رابطه و گفتگوی خوب رابطه‌ای است که این
بی‌احترامی ها را در خود نداشته باشد. این یعنی گفتگوی خوب کیفی است
گفتگوی خوب در ازدواج کمّی است
بیشتر زوج‌ها کمتر از 15 دقیقه در هفته با هم یک گفتگوی جدی و معقول دارند.
خانواده‌هایی که در آن هم مرد و هم زن کار می‌کنند سعی می‌کنند فرزندان را
تشویق کنند در هر فعالیت تفریحی شرکت کنند و همین باعث می‌شود آن مشکل
دیرتر نمود پیدا کند. مشکل لاینحل نیست اما می‌توان از انجام هم‌زمان چند
کار فایده برد. گفتگوی خوب می‌تواند موقع شرکت در فعالیت‌های دیگر هم اتفاق
بیفتد. موقع راه رفتن، کار کردن در خانه، تماشای تلویزیون، جلسات خانوادگی
یا وقتی کنار هم در ماشین نشسته‌اید با هم حرف بزنید.
یک گفتگوی خوب دو جانبه است
درست مثل حرف زدن توأم با احترام در یک گفتگوی خوب، گوش دادن توأم با
احترام هم ضروری است. ارتباط بد زمانی شروع می‌شود که یک زوج عنان گفتگو را
در دست می‌گیرد اما شنونده هم می‌تواند موجب بد شدن گفتگو شود. فقدان
ارتباط بصری، اشارات منفی صورت و زبان و بدن ضعیف هم می‌تواند موجب شود
ارتباط خوب صورت نگیرد. به زوجی که در فرودگاه یا فروشگاه با هم حرف
می‌زنند خوب نگاه کنید. آیا یکی از آنها بر گفتگو تسلط دارد؟ آیا وقتی
همسرش سعی می‌کند چند کلامی برای دفاع از خود یا ابراز نظراتش بگوید، صحبتش
را قطع می‌کند؟ آیا فرد مسلط بر گفتگو حاضر به شنیدن حرف‌های طرف مقابل
خود نیست؟ اگر این‌طور است، این گفتگو یک رابطه متقابل نیست و جزء بدترین
گفتگوهاست. درست مثل حرف زدن توأم با احترام در یک گفتگوی خوب، گوش دادن
توأم با احترام هم ضروری است. ارتباط بد زمانی شروع می‌شود که یک زوج عنان
گفتگو را در دست می‌گیرد اما شنونده هم می‌تواند موجب بد شدن گفتگو شود.
صادقانه حرف بزنید
هر زوجی که می‌فهمد همسرش
در مورد چیزی به او دروغ گفته است، از آن به بعد هر وقت مشکلی پیش می‌آید
نمی‌داند که همسرش با او صادق است یا نه. متأسفانه دروغ‌گویی اثرات
طولانی مدتی در رابطه دارد. صداقت فقط به معنای پرهیز از دروغ نیست. صداقت
به این معنا است که از پنهان کردن چیزی که همسرمان حق دانستنش را دارد
خودداری کنیم. چرا اینکار را می‌کنیم؟ معمولاً یا از قضاوت او واهمه داریم
و یا می‌ترسیم که احساسات او را جریحه‌دار کنیم.
گفتگوی خوب در ازدواج بینش بیشتری طلب می‌کند
مهم نیست که یک حرف چقدر خوب بیان شود، بیشتر شنونده‌ها نمی‌توانند مفهوم و
منظور واقعی و کامل گوینده را دریافت کنند. تنها راه غلبه بر سوء تفاهم‌ها
در گفتگوها این است که سوال بپرسید. اما برای داشتن یک گفتگوی خوب این
سوالات باید در کمال احترام و محتاطانه پرسیده شود. پاسخ‌هایی مثل، «این
احمقانه‌ترین چیزی است که تا به حال شنیده‌ام، منظورت این نیست که…؟» به
دنبال منظور واقعی گوینده است اما در کمال بی ادبی این کار را می‌کند. از
طرف دیگر، یک عبارت مقدمه قبل از سوال مثل، «ببخشید که نتوانستم متوجه
منظورت شوم، میشه کمی بیشتر در مورد منظورت توضیح دهی»، با ادب و احترام
کامل به دنبال منظور گوینده است.
این گونه با کودک تان درباره طلاق صحبت کنید!
چگونه با کودک خود درمورد طلاق صحبت کنیم
فراموش
نکنید که فرزندان با وجود این شرایط بیش از پیش به پدر و مادر خود نیاز
پیدا می کنند. ایجاد امید، اطمینان و احساس توانایی در فرزندان باعث می شود
که آنها در هر سنی بهتر بتوانند با این واقعه کنار بیایند. صحبت کردن با
کودکان در مورد طلاق کار بسیار مشکلی است.
انجمن روان آمریکا برای اینکه چگونه به کودک در این مورد اطلاع دهیم و برای کاهش تاثیرات سوء طلاق به این نکات اشاره می‌کند:
هرگز صحبت و گفتگو در مورد طلاق و آگاه کردن کودکان را به لحظات آخر موکول نکنید.- هر دو والد باید در مورد این موضوع با فرزند خود صحبت کنند.
در این مورد بسیار ساده و صادقانه و مستقیم با کودک صحبت کنید.
به کودک توضیح دهید که طلاق تقصیر کودک نیست، مطمئن شوید که کودک می‌داند که دو والد را بیشتر در اطراف خود خواهد داشت و هر دوی آنها هنوز کودک را دوست دارند.
بپزیرید که این موضوع بسیار غم‌انگیز است و برای هر فردی دردناک و سخت است.
در
مورد والدین دیگر در مقابل کودک بدگویی نکنید. اگر با همسر خود مشاجره
دارید، کودکان را در معرض این مشاجرات قرار ندهید و فکر منفی خود را بیان
نکنید.
با کودکان راجع به مشکلات و نگرانی بزرگسالان
صحبت نکنید. صحبت کردن در مورد مسائلی مثل عدم توافق باهمسر و یا ابراز
مشکلات مالی صحیح نیست. در این مورد بهتر است با یک دوست و یا مشاور صحبت
کنید.
از کودکان خود راجع به همسر خود سوال نکنید.
یا در مورد آنچه در خانه دیگری رخ می دهد پرس و جو نکنید. شما تنها اجازه
دارید از کودک خود بپرسید که اوقات خود را در خانه همسر سابقتان چگونه سپری
کرده و یا سوالات عمومی دیگری از این دست. ولی کنجکاوی در مورد مسائل دیگر
جایز نیست.
سعی نکنید تفاوت شگرفی در زندگی بچه ایجاد کنید.سعی کنید تمام امور روتین قبل را حفظ کنید و ارتباطات خود را حفظ کنید.
به خاطر طلاق
به کودکان خود باج ندهید و یا آن ها را بیش از اندازه محق نکنید. ممکن است
راجع به آنچه اتفاق افتاده احساس گناه کنید و برای جبران و یا سرپوش
گذاشتن به این واقعه به فرزند خود بی دلیل هدیه بدهید و یا اجازه دهید تا
دیروقت بیدار بماند و…..در حالیکه اگر محکم و با ثبات باشید ، بچه ها
بیشتر احساس امنیت خواهند کرد.
کودکان را تشویق کنید
تا با همسرتان تماس بگیرند و آنها را از امور و خبرهای جدید با خبر کنند و
یا حتی گفتگوی ساده ای داشته باشند.اجازه دهید که شریک قبلی تان از وقایع
مدرسه و سایر فعالیت های بچه ها با خبر باشند.
سعی
کنید راجع به اینکه چگونه می توان بچه ها را با پدیده طلاق وفق داد، مطالب
جدید بیاموزید. بسیاری از موسسات مشاوره خانواده بهتر و بیشتر می توانند در
این زمینه شما را یاری کنند.
به کودکانی که با مسئله طلاق
دچار مشکل شده اند کمک کنید. بچه های جوان تر در مقابله با این رخداد ممکن
است وابستگی شدید پیدا کنند ویا دچار شب ادراری شوند و بچه های بزرگتر
ممکن است عصبانی، پرخاشگر، گوشه گیر و افسرده شوند و در مدرسه دچار مشکل
شوند. روان پزشک می تواند بهترین کسی باشد که احساسات کودک شما را به درستی
درک کند و بچه ها احساس خود را بیان کنند.
اگر
نتوانید ارتباط خود را با همسر سابق بدون کینه و دشمنی و به خاطر بچه ها
حفظ کنید بهتر است با یک مشاور و یا روان شناس مشورت کنید. آنها به شما کمک
می کنند که ارتباط دوستانه تری داشته باشید و تاثیر منفی کمتری بر بچه ها
بگذارید.
