رابطه استفاده از ماکروفر و افزایش خشکی در بدن
متاسفانه برحسب عادت نادرست
اکتسابی, کمتر به زندگی اطراف خود دقت می‌کنیم و یا به دلیل مشغله‌های
زندگی امروز اجتناب از برخی مسائل غیر ممکن به نظر می‌رسد.
طبخ غذا هم بر سلامتی تاثیر زیادی دارد.نقش تغذیه در پیشگیری از بیماری بسیار ضروری است حتی طبخ غذا
هم بر سلامتی تاثیر زیادی دارد. باید از روش‌های مطمئنی برای طبخ غذا
استفاده کرد البته زندگی مدرنیته عامل اصلی بروز بیماری‌هاست.
مصرف غذاهایی که در ماکروفر تهیه می‌شوند, دارای
طبع خشکی هستند و بسیار بدن را تحت شرایط خشکی قرار می‌دهند و برای کسانی
که رطوبت معده‌شان کم است, اذیت کننده بوده و در دراز مدت بیماری‌های ناشی
از افزایش خشکی در بدن مانند سرطان را ایجاد می‌کند.
همین افزایش خشکی در بدن عاملی برای تجمع سموم در بدن است. بهتر است
که افراد از ماکروفر برای گرم کردن غذا هم استفاده نکنند چرا که اشعه وارد
شده به غذا مشخص نمی‌کند که چه مقدار مواد زائد وارد غذا می‌کند.
ماکروفر موجب تغییر بافت سلولی غذاها می‌شود
ماکروفر از دیدگاه طب جدید هم موجب تغییر بافت سلولی غذاها
می‌شود و همین تغییر سلولی خود، سمومی وارد غذا می‌کند که برخی هنوز
ناشناخته هستند.
در کتاب تغذیه
در طب ایرانی اسلامی آمده است که ماکروفر به دلیل داشتن امواج
الکترومغناطیسی موجب عوارضی همچون آسیب به سلول‌های مغزی و دستگاه عصبی,
سردرد, خستگی, آب مروارید و حتی سرطان خون می‌شود
بیماری کهیر را بیشتر بشناسیم
،کهیر واکنش آلرژیک حاد یا مزمن به شکل ورم دانه‌های گرد سرخ بر روی
پوست که با خارش شدید همراه است، این عارضه پوستی به صورت دانه‌های کوچک
صورتی رنگ یا به شکل برجستگی‌های وسیع‌تر و گاهی به صورت تاول دیده
می‌شود، کهیر میتواند همراه با آنژیوادم باشد (تورم سطحی ناحیه درم
پوست)، کهیر در تمام رده های سنی دیده می‌شود.
کهیرها به دو دسته تقسیم
می‌شوند کهیر حاد که علائم آن کمتر از 6 هفته طول میکشد و کهیر مزمن که
علائم آن در اغلب روزهای هفته و بیشتر از 6 هفته طول میکشد.
کهیر حاد در 20% افراد جامعه شایع است و معمولاً با حساسیت دارویی،
غذایی و یا با عفونت همراه میباشد؛ این بیماری معمولاً خود محدود شونده
است، امّا کهیر مزمن با شیوع 1%، معمولاً خود به خود ایجاد شده و محرک
خارجی ندارند.
در 30 تا 40% موارد کهیر مزمن، یک پروسه اتوایمیون علت
مستعدکننده است و در بقیه موارد علت خاصی وجود ندارد، کودکان و
بزرگسالان میتوانند دچار کهیر مزمن شوند. این بیماری در بزرگسالان بسیار
شایع تر می باشد.
میزان ابتلا درزنان 2 برابر بیشتر از مردان است و معمولاً در دهه های سوم
تا پنجم زندگی بروز می کند.
ضایعات کهیر مزمن باعث خارش شدید و ناراحتی شده، که حتی در
برخی موارد باعث اختلال کار، مدرسه یا خواب همراه با اختلال در کیفیت زندگی
می شود.
کهیر می تواند هر سطحی از بدن را در گیر
کند و غالباً نواحی که با لباس پوشیده شده است به دلیل اصطحکاک پوست،
بیشتر گرفتار می‌شود.
درمان این بیماران با استفاده از آنتیهیستامینها و حذف
محرک های برانگیزاننده مثل هوای سرد و نیز پرهیز از آسپیرین و سایر
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) میباشد، البته بسیاری از بیماران
کهیر مزمن به دوزهای معمول آنتی هیستامینها پاسخ درمانی مناسبی
نمیدهند این بیماران معمولاً با دوزهای بالای آنتی هیستامین درمان
می‌شوند
