علت و درمان ریزش مو در کودکان
ریزش مو در افراد بالغ در صورتی که به مقدار کم باشد امری طبیعی است و اگر مقدار آن زیاد باشد باید به دنبال علت باشید، اما اگر ریزش مو در کودکان اتفاق بیافتد باید به پزشک مراجعه شود .چون ریزش مو در کودکان به چند دلیل اتفاق می افتد و باید بررسی شود.
ریزش مو
در کودکان بیشتر به وضعیت جسمی کودک مربوط است که باید به موقع تشخیص داده
شده و درمان شود. البته والدین باید توجه داشته باشند که برخـی از نوزادان
با موهای بسیار کم و سری صاف و براق به دنیا می آیند.
عوامل ریزش مو در کودکان
بنابراین
چنین وضعیتی نباید باعث نگرانی آنها شود زیرا قرار نیست این نوزادان در
آینده طاس شوند. دکتر حلاجی، متخصص پوست و مو درباره انواع علل ریزش مو در کودکان و راه های درمانـی آن توضیح می دهد.
1- ریزش مو در اثر عفونت قارچی
عفونت
قارچی یا تینه کپیتیس، بیماری قارچی است که با عفونت سطح پوست سر، ابرو و
مژه ها همراه است. کودکان مبتلا به بیماری عفونت قارچی معمولا ریزش موهای
تکراری یا موهای خرد شده در بالای سطح سر را دارند. قسمت ها و تکه های بدون
مو معمولا گرد یا بیضی و اغلب نامنظم هستند. گاهی اوقات دیده می شود که
موها دقیقا روی پوست خرد می شوند و به شکل نقاط سیاهی روی پوست سر به نظر
می آیند.
تشخیص
تشخیص بیماری ریزش مو در اثر
عفونت قارچی در درجه اول براساس ظاهر پوست سر است. این بیماری کودکان زیر
سن بلوغ را بیشتر درگیر می کند و براساس نوع قارچ درجه التهاب، عفونت و
پوسته ریزی متفاوت خواهد بود. اگر پزشک به این نوع ریزش مو در کودک مشکوک
شود، آزمایش های میکروسکوپی تجویز می کند تا به تشخیص خود مطمئن شود.
درمان
بیماری
عفونت قارچی با یک داروی ضد قارچ به مدت هشت هفته به علاوه شامپوی مخصوص
قابل درمان است. این شامپو دو تا سه بار در هفته باید استفاده شود. این
بیماری متاسفانه مسری است، بنابراین کودک بدون درمان نمی تواند به مدرسه یا
مهدکودک وارد شود. اگر کودک به مدرسه می رود و البته تحت درمان دارویی
قرار دارد، نیازی به ممانعت از ورود او به مدرسه نیست.
سندرم آناژن و ریزش مو
2- ریزش مو در اثر سندرم آناژن
عارضه
ی سندرم آناژن از حدود 6 ماهگی تا 6 سالگی ممکن است کودک را درگیر کند.
سندرم آناژن در کودکان با موهای طلایی و روشن بیشتر دیده می شود. اتفاقی که
در این سندرم می افتد این است که والدین ابراز می کنند موهای فرزندشان
خیلی راحت و بدون درد به شکل دسته ای کنده می شود. البته پوست سر در این
عارضه طبیعی است.
تشخیص
به نظر می رسد مو ها
در این اختلال در قسمت پشت سر و در ناحیه نزدیک گردن رشد نکرده اند و
بیشتر باعث ریزش موی منطقه ای می شوند. بنابراین ممکن است با بیماری هایی
مانند ریزش موی سکه ای و تریکوتیلومانیا اشتباه شود.
درمان
درمان
سندرم آناژن تنها توسط پزشک متخصص و استفاده از داروهای مخصوص انجام می
شود. اما به طور کلی نگران کننده نیست و درمان کامل اتفاق می افتد.
تاثیر منفی استرس در ریزش مو
3- ریزش مو در اثر استرس
ریزش
مو در این کودکان به صورت تکه تکه و موهای شکسته شده با طول های متفاوت
است. این حالت ممکن است به دلیل این باشد که کودک در معرض استرس های زیادی
قرار دارد. استرس هایی مانند طلاق والدین، از دست دادن والدین یا پدر بزرگ و
مادربزرگ، به دنیا آمدن خواهر و برادر دیگر و… .
تشخیص
در
اغلب موارد گرفتن شرح حال کامل از بیمار و بررسی مسائل و مشکلات می تواند
پزشک را به تشخیص قطعی برساند. البته در راه تشخیص باید والدین نیز نقش
داشته باشند و شرایطی را کودک در آن قرار دارد، خوب شرح دهند.
درمان
اگر
متوجه این نوع ریزش مو در کودک خود شدید، سعی نکنید او را سرزنش کنید،
زیرا سرزنش سودمند نیست، بلکه علت دقیق استرس کودک را تشخیص داده و نسبت به
رفع آن اقدام کنید.
4- ریزش مو در اثر اختلال وسواسی جبری
از
حدود 12-10 سالگی ممکن است کودک به طور ناخودآگاه اقدام به کندن موهای خود
کند. مناطق ریزش نامنظم با حدود مشخص همراه با شکستگی یا ساییدگی تنه مو و
خراشیدگی پوست سر است. اختلال وسواسی
جبری در این کودکان یکی از علل این عارضه است که با تعدیل رفتار و مشاوره
روانپزشکی بهبود می یابد. ضایعات تکه ای و به صورت موهای خرد شده در اندازه
های مختلف در سطح آن است. برخی کودکان مبتلا به تریکوتیلوماینا، دچار
تریکوفاژی نیز می شوند، که عبارت است از کندن موها و سپس خوردن آنها که پس
از مدتی گلوله های مو در معده این کودکان انباشته می شود. چنانچه این آسیب
ها طولانی نباشد، با درمان، موها قابل برگشت خواهد بود.
تشخیص
پیش آگهی این نوع ریزش مو در کودکان خوب است. چون در اغلب موارد کودک تحت یک استرس روحی_ روانی استیا مبتلا به بیماری های روانپزشکی مثل وسواس، افسردگی و… است.
درمان
اولین قدم در درمان این نوع ریزش مو، مراجعه به روانپزشک یا مشاور و درمان استرس کودک است.
5- ریزش مو در اثر اختلالات هورمونی
کودکانی که از اختلال عملکرد تیروئید رنج می برند، اغلب به ریزش مو دچار می شوند. وقتی که غده تیروئید کودک پرکار یا کم کار است، سوخت وساز بدن نامنظم می شود.
تشخیص
با یک آزمایش خون ساده می توان اختلال عملکرد تیروئید
را تشخیص داد. توجه داشته باشید که به طور کلی موهای نوزادان پس از تولد
دچار ریزش می شود و موهای جدیدی جایگزین آن می شود و این امر کاملا طبیعی
است. بیش از حد شانه زدن یا شستن موها نیز موجب شکستگی و تضعیف ریشه موها
می شود.
درمان
هرگاه کودک شما دچار ریزش مو
شد وحشت نکنید چرا که در اکثر موارد این شرایط موقتی خواهد بود و پس از مدت
کوتاهی برطرف می شود. فقط کافی است پیگیر باشید و البته اصول اولیه بهداشت
را به کودکان خود بیاموزید.
6- ریزش مو در اثر آلوپسی
بروز
ناگهانی تکه های گرد و بیضی طاسی روی سر به نام آلوپسی معروف است. این تکه
ها کاملا صاف و بدون مو و بدون التهاب و پوسته هستند. بیماری آلوپسی
معمولا ظرف یک شب یا حداکثر چند روز ظاهر می شود. در آلوپسی سیستم ایمنی
بدن به فولیکول مو حمله می کند.
تشخیص
حدود
پنج درصد از کودکان مبتلا به آلوپسی آره تا فرم پیشرفته تری از بیماری را
نشان می دهند که شامل از دست رفتن همه مووهای سر است. برای تشخیص این
بیماری آزمایش خاصی وجود ندارد و متخصصان پوست اغلب این بیماری را با رد
سایر علل طاسی و بررسی تکه های طاسی از نزدیک تشخیص می دهند. البته آزمایش
کشیدن موها در اطراف ضایعه کمک کننده است.
اگر موها به راحتی کنده
شود، نشان می دهد ضایعه فعال بوده و باید منتظر ادامه طاسی بود اما به طور
کلی درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد. هرچند از برخی داروها برای
رویش مجدد مو استفاده می شود اما این داروها از ایجاد ضایعات جدید جلوگیری
نمی کند.
درمان
اگر ریزش مو در حد یکی دو تکه
کوچک باشد و تکه ها به هم متصل نشده و ناحیه وسیعی را در برنگرفته باشند،
به راحتی قابل درمان است اما در صورتی که این ریزش منتشر شده باشد و موهای ابرو
و مژه و بدن را نیز درگیر کرده باشد، درمان به سختی انجام می شود اما به
طور کلی با درمان مناسب درصد بالایی از بیماران تمامی موهای از دست رفته
خود را ظرف مدت یک سال باز می یابند. البته در برخی بیماران این بازگشت
زودتر اتفاق می افتد. این کودکان باید فقط و فقط تحت نظر متخصص پوست درمان
شوند.
نحوه بغل كردن نوزاد
خیلی
از زوج‌هایی که تازه پدر و مادر شده‌اند، نمی‌دانند چطور باید بچه را بغل
کنند. تکنیک‌هایی که ما در این صفحه به شما آموزش می‌دهیم به شما کمک
می‌کند که یاد بگیرید چطور باید بچه را بغل کرده و او را جابه‌جا کنید.
بعضی از مادرها از بغل کردن بچه می‌ترسند.
آنها می‌ترسند که مبادا بچه را زمین بیندازند یا بچه را در آغوش‌شان
ناراحت کنند. کودک در ابتدای تولد، بسیار حساس است و اعضای بدنش نسبت به هر
حرکت ناگهانی و خدای نکرده افتادن، آسیب‌پذیر است. بنابراین بعضی از
مادرها از ترس آسیب رساندن به فرزندشان، از بغل کردن او می‌ترسند.
سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و به یاد
داشته باشید که به تدریج که با فرزند خود ارتباط برقرار می‌کنید، قادر
خواهید بود که نقش خود را به عنوان یک مادر، به طور کامل ایفا کنید. وقتی
او را بغل می‌کنید، به او لبخند بزنید و با او صحبت کنید. این کار شما به
او کمک می‌کند که احساس امنیت بیشتری بکند.
وقتی او را بلند می‌کنید که بغل کنید یا
زمانی که مراقب سر بچه هستید، هیچ آسیبی به او نمی‌رسد. مطمئن باشید که اگر
شوهرتان به فرزندتان توجه می‌کند و برای او ارزش قائل است، بچه هم این
موضوع را درک می‌کند؛ هرچند که خیلی خیلی کوچک باشد. بنابراین به شوهرتان
اجازه دهید بدون دخالت شما، فرزندش را بغل کند. حالا که شما به یک خانواده
کامل تبدیل شده‌اید، باید به صورت یک خانواده رفتارکنید. هردوی شما باید در
ابراز علاقه و محبت به کودک سهیم باشید.
مواظب سرش باش!
بعضی
از پدر و مادرها از این که خیلی‌ها علاقه دارند فرزندشان را بغل کنند،
نگران می‌شوند. باید گفت که تا زمانی که اطرافیان شما بدانند چطور از سر
کودک حمایت‌کنند، هیچ اشکالی ندارد که فرزندتان را بغل کنند. به
اطرافیان‌تان یادآوری کنید که هوای سر بچه را داشته باشند. اگر زمانی مجبور
شدید به آنها تذکر دهید، اصلاً خجالت نکشید. سلامت بچه شما خیلی مهم‌تر از
این است که اطرافیان‌تان از شما برنجند.
خیلی از مادربزرگ‌ها و
پدربزرگ‌ها نمی‌دانند چطور باید بچه را بغل کنند و به همان روش‌های قدیمی
بچه را در آغوش می‌گیرند. در این موقع حتماً به آنها تذکر دهید.
خیلی
آرام بچه را به بغل دیگری منتقل کنید. حرکت سریعی انجام ندهید. بعد از
مدتی که احساس کردید کافی است، بچه را پس بگیرید. بسیار توجه کنید که فردی
که بچه را بغل می‌کند، بیماری خاصی نداشته باشد. البته روش درست این است که
فرزندتان را بغل هرکسی ندهید؛ اما اگر مجبور شدید، توجه داشته باشید که آن
شخص به بیماری‌هایی نظیر سرماخوردگی یا بیماری‌های پوستی مبتلا نباشد.
هنگام نگه داشتن نوزاد،او باید به سینه شما چسبیده باشد یا روی شانههایتان قرار گرفته باشد
بلند کردن بچه
1- یکی از دستان‌تان را زیر سروگردن بچه و دست دیگر را زیر باسنش بگذارید.
2- او را در حالی که به بدن‌تان نزدیک است، آرام بلند کنید و از سر و گردنش همچنان حمایت کنید.
3- او را به سمت قفسه سینه و شانههایتان بچرخانید.
نگه‌داشتن بچه
شما
می‌توانید به روش‌های مختلفی، کودک‌تان را در آغوش نگه دارید، اما بهترین
روش، روشی است که هم شما و هم فرزندتان، با آن راحت‌تر هستید. بچه باید
احساس امنیت کند. او باید به سینه شما چسبیده باشد یا روی شانههایتان
قرار گرفته باشد. اگر او در این حالت، احساس امنیت نکند، شروع به گریه کردن
می‌کند.
1- روی شانه: یک دست‌تان را زیر باسنش
بگذارید و وزن او را روی همین دست قرار دهید. سپس با دست دیگرتان، سرش را
نگه دارید و او را به قفسه سینه خود بچسبانید.
2- روی بازو، در مقابل صورت‌تان: سر بچه را روی خمیدگی آرنج خود قرار دهید و باسنش رابا دست دیگرتان بگیرید.
3- روی بازو، پشت به صورت‌تان: بگذارید سینه بچه روی آرنج‌تان قرار بگیرد. یک دست‌تان را از بغل در کنار باسنش بگذارید و دست دیگر را زیر بدن او قرار دهید.
