آموزش کاشت و برداشت کدو در خانه
اگر به تازگی
به باغبانی و کاشت گیاه های خوراکی علاقه مند شده اید، توصیه می کنیم این
کار را با کاشت کدو آغاز کنید. کدو سبز یا زرد که در بهار و تابستان رشد می
کنند، کاشت و پرورش بسیار آسانی دارند و موجب می شوند تا به باغبانی و
کشاورزی بیشتر علاقه مند شوید.
• دوره رشد از هنگام باروری تا برداشت محصول: 45 تا 65 روز کدو سبز/زرد – 60 تا 110 روز کدوحلوایی
• مقدار نور موردنیاز: آفتاب مستقیم
• میزان آب موردنیاز: هر روز باید آبیاری شود. خاک باید دایم مرطوب باشد. 
مراحل کاشت و نگهداری
برای
کاشت کدو باید جای گرم با نور مستقیم آفتاب را انتخاب کنید که زه‌کشی
بسیار خوبی هم داشته باشد. خاک باید کود و مواد معدنی لازم را داشته باشد و
در روزهای اولیه بهار باید بذر آن را بکارید. بهتر است بذر کدو را ابتدا
در خانه و یک هفته پیش از کاشت در گلدان کوچکی بکارید و سپس به خاک منتقل
کنید.
برای کاشت کدوسبز باید بذر را در عمق 2 تا 5 سانتیمتری خاک
بکارید و میان هر کدام از آنها 30 تا 35 سانتی‌متر باید فاصله باشد. البته
اگر زمین بزرگی دارید، هر چه این فاصله را بیشتر کنید، بهتر است. برای
کدوهای حلوایی و زمستانی باید حداقل 45 تا 75 سانتی‌متر میان دو گیاه فاصله
باشد.
مراقبت
پس
از کاشت گیاه باید خاک آن را حسابی آبیاری کنید. در طول هفته نیز نباید
بگذارید خاک گیاه خیلی خشک شود. اما آبیاری زیاد خاک یا برگ های زیاد نیز
موجب ایجاد کپک می شود. برای کود دادن خاک نیز باید منتظر اولین شکوفه
شوید. هنگامی که نخستین گل های کدو را مشاهده کردید، می توانید به خاک کود
دهید.
هنگامی که کدو کمی رشد کرد، زیر آن فوم قرار دهید تا روی
زمین نیفتد تا نگندد. برای گیاه می توانید داربست فلزی یا چوبی درست کنید
تا قامت آن را راست نگه دارد و از افتادن کدو روی زمین جلوگیری شود. البته
کدو حلوایی وزن سنگینی دارد و باید به این نکته توجه داشته باشید.
از بیماری های کدو می توان به حشره، شب پره، سوسک خیار، شپشه گیاه، مایت (انگل گیاه)، نخسانه (کرم انگلی) و حشرات جمنده اشاره کرد.
کپک
های کرکی و پودری نیز از دیگر بیماری های کدو هستند که می توانند به آن
آسیب برسانند. می توانید روی خاک این گیاه یک لایه کاور بکشید تا از حمله
حشرات در امان بماند. 
برداشت
کدو
سبز اصولا دوماه پس از کاشت قابل برداشت است. کدو قلیانی (با سر باریک) و
کدوی صدفی هنگامی که به اندازه 5 تا 8 سانتی متر رسیدند قابل برداشت هستند.
انواع کدوسبز باید به بلندی 10 تا 15 سانتی متر برسند. کدو را باید از
ساقه نزدیک به میوه و با قیچی یا چاقوی تیز بچینید. ساقه کدو تیغ دارد و
باید حتما دست‌کش به دست کنید.
برای برداشت کدوحلوایی باید منتظر شوید تا پوست آن کاملا سفت شود به طوری که با ناخن نتوانید روی آن خراش ایجاد کنید. 
خواص کدو
كدو
از لحاظ طب قدیم، سرد است و بدن را قلیایی می كند. خود کدو برای لاغری
بسیار مفید است و تخم كدوی خام اثر دفع كرم روده دارد و چون سمی نیست اطفال
نیز می توانند از آن استفاده كنند. برای این منظور باید مقدار 50 گرم تخم
كدو را پودر و با عسل مخلوط و مصرف كنید و پس از چهار ساعت یك مسهل همچون
روغن كرچك بخورید تا كرم ها را دفع شوند.
از دیگر خواص کدو باید گفت
که ملین و مدر است و برای رفع یبوست، رفع سوءهاضمه، کاهش تب، رفع دندان
درد (قرقره آب کدو)، خون‌ساز (به همراه آب‌غوره یا سركه)، درمان گوش درد
(چند قطره آب كدو در گوش بچكانید)، برطرف کننده التهاب معده، كبد و كلیه،
درمان بواسیر و خونریزی معده و روده (پوست كدو را خشك کنید و بخورید)، رفع
تب و دل پیچه و پیشگیری سرطان مناسب است.
كدو حلوایی نیز مقدار كمی
كالری دارد و برای لاغری رژیم خوبی به شمار می رود. همچنین منبع غنی
پتاسیم است و برای افراد دچار فشار خون مفید می باشد، ولی برای افراد دچار
ناراحتی كلیوی مناسب نمی باشد. جذب آهن و منیزیوم آن نیز خوب است.
كدو
حلوایی منبع غنی بتاكاروتن است و رنگ نارنجی آن به دلیل وجود همین تركیب
است. بتاكاروتن پیش ساز ویتامینA و یك آنتی اكسیدان مهم در بدن می باشد كه
بدن را از حمله رادیكال های آزاد و اثر تخریبی آنها حفظ می كند.
پرورش انار از دانه آن
برای افرادی که از تماشای چرخه کامل رشد یک گیاه لذت می برند، انار یک انتخاب جالب و خوشمزه برای پرورش است!
امروزه آگاهیِ روزافزون در موردِ ارزش تغذیه‌ای انار و بالا بودنِ میزانِ
آنتی‌اکسیدان‌ها و ویتامین‌هایِ B5 و C در این میوه، موجبِ افزایشِ تقاضایِ
این میوه پُر طرفدار شده است. در مصارفِ تجاری، این گیاه از طریقِ
قلمه‌هایی از چوبِ نرم و چوبِ سختِ آن تکثیر می‌شود، تا از تفاوت‌هایِ
ژنتیکی جلوگیری شود که در گیاهانی به وجود می آید که از بذر رشد کرده اند.
با این وجود انار به آسانی از طریقِ دانه‌هایِ آن رشد می‌کند؛ البته
گیاهانی که از دانه این گیاه رشد می‌کنند (در برابرِ گیاهانی که قلمه زده
می‌شوند)، ممکن است کیفیتِ گیاهِ مادر را حفظ نکنند. انار برایِ تولیدِ
میوه به گرده افشانی میانِ دو جنسِ گیاه نیاز ندارد. ممکن است 1 تا 5 سال
طول بکشد تا گیاه به طورِ مداوم میوه بدهد.
جوانه‌زنیِ دانه‌هایِ انار
با وجودِ اینکه دانه‌هایِ انار حتی زمانی که بدون مراقبتِ خاصی رویِ سطحِ
خاکِ نمناک و پوک بیفتند نیز جوانه می‌زنند، در اینجا راهکار‌هایی را که
می‌توانند به جوانه زنیِ بهتر آنها کمک کنند، ارائه می‌دهیم.
ابتدا دانه‌ها را تمیز کنید و سپس اجازه دهید که برایِ یک یا دو ساعت خشک
شوند. سپس داخلِ یک سینی، خاکِ پوک و مرطوب بریزید و دانه‌ها را با فاصله 2
تا 3 سانتیمتری از هم رویِ سطحِ خاک قرار دهید و آنها را به آرامی و با
میزانِ بسیار کمی با خاکِ پوک بپوشانید. سپس سینی را با یک کیسه پلاستیکی
بپوشانید و آن را در مکانی گرم، با دمایِ 38 تا 53 درجه سانتی‌گراد، نگه
دارید. جوانه زنی ظرفِ 10 تا 30 روز صورت می‌گیرد.
پرورشِ گیاه یا نهال انار
دانه‌هایِ انار برایِ رشدِ ایده‌آل به نورِ خوب نیاز دارند. اگر این گیاه
را در داخلِ خانه رشد می‌دهید، فراهم کردنِ نور و لامپ هایِ فلورسنت
می‌تواند به شکوفا شدن و رشدِ گیاه‌تان کمک کند. رشدِ ریشه گیاهِ انار
بسیار قدرتمند و پُر توان است، بنابراین پس از مدتی که ریشه گیاه‌تان گلدان
را پُر کرد، باید گلدانِ گیاه را عوض کرده و آن را به گلدان و یا جعبه
خاکِ بزرگتری منتقل کنید. به گیاهِ کوچکِ انار تقویت کننده یا کود ندهید.
هرس کردن انار
با وجود اینکه انار می‌تواند با موفقیت در گلدان‌ها و جعبه‌های خاک نیز
رشد کند، در صورتی که پس از سالِ اول به طورِ مستقیم در باغ کاشته شود،
زود‌تر و بهتر میوه خواهد داد. نهال‌هایِ انار را با فاصله 4 متر از یکدیگر
بکارید. به دلیلِ اینکه گیاهِ انار به طورِ طبیعی به صورتِ پُر پُشت و
نامنظم رشد می‌کند، برایِ میوه دهیِ بیشتر و بهتر به هرس کردنِ اصولی نیاز
خواهد داشت. این کار را از کوتاه کردنِ گیاه به اندازه 60 تا 75 سانتی‌متر
از ارتفاعِ آن آغاز کنید. به گیاه اجازه دهید تا شاخه بدهد و سپس آنها را
هرس کنید تا شاخه را تقویت کنید. گیاهِ انار زیر شاخه‌هایِ زیادی را تولید
می‌کند که از ریشه رشد کرده و فضا را اشغال می‌کنند و باید هرس شوند. در
مدتِ 3 سالِ اولِ رشدِ گیاه، به آرامی تمامِ زیر شاخه‌ها را هرس کنید تا
رشدِ شاخه هایِ جدید را در اطرافِ گیاه‌تان تقویت کنید.
کود دادن به گیاه انار
گیاه انار در طولِ اولین سالِ رشدِ خود، به کوددهی و تقویت‌کننده‌ها نیازی
ندارد. تقویتِ بیش از اندازه گیاه انار، به خصوص در 3 تا 5 سالِ اول،
می‌تواند منجر به کاهشِ میوه‌دهی شود.
در سالِ دوم پس از فصلِ برداشت و دوباره در اولین نشانه شکوفه دهی،
می‌توانید از یک کودِ 8-8-8 (که حاویِ 8% نیتروژن، 8% فسفوریک اسید و 8%
پتاس باشد) استفاده کنید.
پرورش انار
با وجودِ اینکه انار شرایطِ بسیار مختلفی، مانندِ خاکِ ضعیف، خشکی و
یخبندان هایِ کوتاه مدت را تحمل می‌کند، این وضعت‌ها می‌توانند بر توانِ
تولیدِ میوه این گیاه تأثیر بگذارند.
درختِ انار بهترین نتیجه را زمانی می‌دهد که به طورِ مرتب آبیاری شده و در
برابرِ یخبندان محافظت شود. در مناطقی با آب و هوایِ سرد‌تر، می‌توان با
کاشتِ این درخت در مقابلِ دیواری آفتاب‌گیر، میوه‌دهیِ آن را افزایش داد.
درختِ انار در مقابلِ هجومِ حشراتی که پروانه انار نامیده می‌شوند، آسیب
پذیر است؛ این پروانه رویِ گل‌ها و کاسه‌گل تخم‌گذاری می‌کند؛ پس از آن
کرم‌هایِ از تخم در آمده، راهِ خود را به داخلِ میوه باز می‌کنند. در هند،
میوه‌هایِ در حالِ رشد را با کیسه‌هایِ کاغذی یا پلاستیکی می‌پوشانند تا
آنها را از خطرِ حشراتِ نفوذکننده به داخلِ میوه، پرندگان و جوندگان، مصون
نگه دارند.
بسته به نوعِ گیاه، میوه‌ها حدوداً 6 ماه پس از شکوفه‌دهی رسیده می‌شوند.
میوه را تنها هنگامی که کاملاً رسیده است برداشت کنید، زیرا انارِ جدا شده
از شاخه، نمی‌تواند مانندِ برخی از میوه هایِ دیگر، پس از چیده شدن رسیده
شود. انار هایِ رسیده هنگامِ افتادن صدایِ آهن مانندی می‌دهند.
