سرطان پانکراس: نشانه ها، روش های پیشگیری، شناسایی، و درمان سرطان لوزالمعده
سرطان
پانکراس از زمانی که چند چهره مشهور از جمله استیو جابز بنیانگذار شرکت
اپل به آن مبتلا شدند (در سال 2003 بیماری او تشخیص داده شد و در سال 2011
به دلیل این بیماری جان سپرد) توجه زیادی به خود معطوف کرده است. جابز
تومور اندوکرین سلول جزیره‌ای داشت که نوع نادری از این بیماری است. خطر
سرطان پانکراس در طول زندگی، یک به هفتاد و یک است.
پانکراس چیست؟
پانکراس
عضوی لوله ای شکل و اسفنجی با طول 15 سانتیمتر است که در پشت معده قرار
گرفته است. پانکراس دو وظیفه مهم در بدن دارد: تولید شیره گوارشی (آنزیمها)
که به روده‌ها در تجزیه غذا کمک می‌کند و تولید هورمون‌های از جمله
انسولین که استفاده بدن از قندها و نشاسته‌ها را تنظیم می‌کند. سرطان
پانکراس زمانی اتفاق میافتد که سلولهای بدخیم (سرطانی) رشد کرده، تقسیم
می‌شوند و به بافتهای پانکراس گسترش می‌یابند.
علائم سرطان پانکراس
سرطان
پانکراس به نام بیماری خاموش نیز شناخته می‌شود چون در مراحل اولیه معمولا
علائمی نشان نمی‌دهد اما هنگامی که پیشرفت می‌کند و گسترش می‌یابد اغلب
درد در بخش بالای شکم ایجاد می‌شود و گاهی اوقات به پشت گسترش می‌یابد. درد
ممکن است پس از صرف غذا یا دراز کشیدن بدتر شود. علائم دیگر ممکن است شامل
زردی، تهوع، کاهش اشتها، کاهش وزن، خستگی، ضعف و افسردگی باشد.
علت سرطان پانکراس
اگر
چه علت دقیق سرطان پانکراس هنوز مشخص نیست، سیگار کشیدن عامل خطر مهمی است
و افراد سیگاری دو تا سه برابر بیشتر از افراد غیر سیگاری احتمال دارد به
این بیماری مبتلا شوند. سن نیز عامل خطر محسوب می‌شود به طوری که معمولا پس
از سن 45 سالگی این بیماری بروز می‌کند. دیابت نیز با سرطان پانکراس مرتبط است و حدود 10 تا 20 درصد از افرادی که این سرطان در آنها تشخیص داده می‌شود، دیابت دارند.
عوامل خطر دیگر شامل پانکراتیت مزمن و سیروز کبدی است. سابقه خانوادگی
سرطان پانکراس، رژیم پر چرب، چاقی و ورزش نکردن نیز میتواند در آن نقش
داشته باشد.
تشخیص سرطان پانکراس
چالش
اصلی در این بیماری تشخیص زود هنگام آن است. پزشک تومور را نمی‌تواند در
معاینه معمولی ببیند یا احساس کند. برای کمک به تشخیص (و تعیین درمان
مناسب) آزمایش‌های تصویر برداری مانند اولتراسوند یا سی تی اسکن انجام
می‌شوند تا با مشاهده تصاویر شکم گستره بیماری مشخص شود. ناحیه سبز نشان
داده شده در این تصویر رنگی سی تی اسکن سرطان در پانکراس و کبد را نشان
میدهد. تشخیص آن با نمونه برداری (برداشتن نمونه بافت از تومور به وسیله
سوزن از داخل پوست یا در حین عمل) انجام می‌شود.
درمان: جراحی
در
صورتی که سرطان فراتر از پانکراس گسترش نیافته باشد، جراحی میتواند سرطان
را درمان کند. از آنجایی که عوارض بستگی به وسعت جراحی دارد، تومور
برداشته می‌شود و تا حدامکان مقداری از پانکراس که سالم است، باقی می‌ماند.
متاسفانه در سرطان پانکراس، در زمان تشخیص سلولهای بدخیم معمولا فراتر از
پانکراس گسترش یافته‌اند. حتی در صورتی که تومور برای برداشتن خیلی بزرگ
باشد باز هم ممکن است جراحی انجام شود. این جراحی میتواند شامل روشی برای
کمک به تخفیف مقداری از علائم و پیشگیری از مشکلات مشخص مربوط به اندازه
توده سرطانی باشد.
درمان: پرتو درمانی
پرتو
درمانی از پرتوهای با قدرت بالا استفاده می‌کند تا سلولهای سرطانی را
نابود کند. پرتودرمانی معمولا پنج روز در هفته به مدت چند هفته یا چند ماه
انجام می‌شود. این برنامه با انتشار دوز کامل تابش به محافظت از سلولهای
سالم کمک می‌کند. پرتو درمانی به عنوان روشی برای نابود کردن سلولهای
سرطانی که پس از جراحی در آن ناحیه باقی مانده‌اند نیز مورد مطالعه قرار
گرفته است. پرتو درمانی میتواند به آرام کردن درد یا مشکلات گوارشی ایجاد
شده توسط توده سرطانی بزرگ، کمک کند.
درمان: شیمی درمانی
شیمی
درمانی از دارو برای تخریب سلولهای سرطانی استفاده کرده و جلوی رشد و
تکثیر آنها را می‌گیرد. درمان ممکن است شامل یک دارو یا ترکیبی از داروها
باشد و از طریق تزریق یا به صورت خوراکی مصرف شود. دارو وارد جریان خون شده
و به سرتاسر بدن منتقل می‌شود بنابراین شیمی درمانی برای سرطانی که گسترش
یافته است گزینه خوبی به شمار می‌آید. همچنین می‌توان پس از جراحی برای
کشتن سلولهای سرطانی که باقی مانده‌اند، از شیمی درمانی استفاده کرد.
درمان:درمان هدفمند
داروهای
جدیدتر در بازار قادرند به بخش مشخصی از سلولهای سرطانی حمله کنند.
درمان‌های هدفمند عوارض کمتری نسبت به شیمی درمانی داشته و به سلولهای
طبیعی آسیب کمتری وارد می‌کنند. درمان هدفمند در حال حاضر برای درمان سرطان
پانکراس مورد مطالعه قرار دارد. در اینجا تصویر بزرگ شده از سلول سرطان
پانکراس دیده می‌شود.
درمان ضد سرطانی جدید: ایمنی درمانی
ایمنی
درمانی که به عنوان درمان بیولوژیک نیز شناخته می‌شود به تقویت سیستم
ایمنی فرد در مبارزه با بیماری کمک می‌کند. ایمنی درمانی هنوز برای سرطان
پانکراس در دسترس نیست اما در کنار تحقیقاتی بر روی واکسنهایی که سیستم
ایمنی را برای حمله به سلولهای سرطانی تقویت می‌کنند، درحال مطالعه و بررسی
است.
درمان: درمان تسکینی
درمان
تسکینی بدون توجه به مرحله بیماری یا نیاز به درمان‌های دیگر برای کاهش
علائم و مدیریت درد مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف از درمان تسکینی بهبود
کیفیت زندگی نه تنها در بدن، بلکه در ذهن و روح است. در حالی که درمان‌های
تسکینی در مراحل بسیار پیشرفته بیماری بسیار مناسب هستند، می‌توانند در
کنار درمان های دیگر در مراحل دیگر سرطان نیز استفاده شوند.
دریافت حمایت
زندگی
با سرطان پانکراس آسان نیست، وجود یک سیستم حمایتی برای کمک به غلبه بر
جنبه‌های احساسی و عملی این بیماری متهاجم لازم است. تشکلها و نهادهای
حمایتی برای بیماران و خانواده و دوستان آنها وجود دارد. این ارگانها به
مشکلات درمانی روزمره‌ی بیماران و رفع نگرانی‌های آینده‌ی آنها کمک
می‌کنند.
آیا پیشگیری از این سرطان ممکن است؟
با این که هیچ کار مشخصی برای پیشگیری از سرطان پانکراس نمی‌توان انجام داد، اما عوامل خطر زیر را می‌توانید کنترل کنید:
اگر سیگار می‌کشید، آن را ترک کنید.
اگر رژیم غذایی پر چرب دارید، غذاهای سالمتر مصرف کنید.
برنامه ورزشی منظم داشته باشید چرا که مشخص شده است ورزش خطر سرطان پانکراس را کاهش میدهد.
درمان رفلاکس،ترش کردن معده و سوزش سر دل
در
ورودی معده دریچه‌ای وجود دارد که حلقه‌ای عضلانی موسوم به اسفنکتر تحتانی
مری (LES) است. این دریچه در حالت طبیعی به محض عبور غذا از آن بسته
می‌شود، اما اگر کاملاً بسته نشود یا غالباً باز باشد، اسید ترشح شده توسط
معده از آن می‌گذرد و به سمت بالا حرکت می‌کند و به مری می‌رسد و به بروز
علائمی چون سوزش سر دل دامن می‌زند. چنانچه بیش از دو بار در هفته با علائم
رفلاکس معده مواجه می‌شوید، به بیماری ریفلاکس معده یا ترش کردن معده
مبتلا شده‌اید.
علائم
سوزش سر دل، ترش کردن و دشواری در بلع (دیسفاژی) رایج‌ترین علائم رفلاکس معده محسوب می‌شوند.
- سوزش سر دل: سوزش سر دل احساس ناراحتی یا دردی سوزشی
است که دقیقاً زیر استخوان جناغ سینه ایجاد می‌شود. این درد معمولاً پس از
صرف غذا یا هنگام خم شدن رو به جلو یا دراز کشیدن تشدید می‌شود. - ترش کردن معده: برگشت اسید به گلو و دهان باعث ترش
کردن می‌شود.برگشت اسید معمولاً طعم ترش و ناخوشایندی را در بالای گلو یا
پشت دهان به وجود می‌آورد. - دشواری در بلع: تقریباً یک سوم افراد مبتلا به
ریفلاکس معده از دشواری در بلع نیز رنج می‌برند. جای زخم‌های به جا مانده‌ی
ناشی از تماس اسید مری را تنگ می‌کند و در نتیجه بلعیدن به دشواری انجام
می‌شود.بیماران این نارسایی را به صورت تکه غذای گیر کرده در جایی نزدیک
استخوان جناغ سینه توصیف می‌کنند.
ریفلاکس معده گاهی اوقات علائم نادرتری را
نیز به دنبال دارد که با تحریک و آسیب ناشی از اسید معده همراه هستند. این
علائم رفعلاکس معده عبارت‌اند از:
- حالت تهوع
- سرفه مداومی که غالباً شب هنگام تشدید می‌شود.
- درد قفسه سینه
- با صدا نفس کشیدن (خس خس کردن)
- پوسیدگی دندان
- لارنژیت (التهاب حنجره که باعث گلو درد و گرفتگی صدا می‌شود.)
در صورت ابتلا به آسم، ریفلاکس معده علائم آسم و تنگی نفس را به دلیل تحریک مجراهای عبور هوا توسط اسید معده تشدید می‌کند.
علائم در نوزادان و کودکان خردسال (شیرخواران)
بسیاری از والدین نمی‌دانند که رفلاکس
معده، به دلیل کوتاه‌تر و باریک‌تر بودن مری، عارضه‌ای رایج در میان
نوزادان و کودکان زیر دو سال است. نشانه‌های احتمالی ترش کردن معده در
کودکان و نوزادان عبارتند از:
- استفراغ مداوم که معمولاً بلافاصله پس از غذا (شیر) خوردن یا تا دو ساعت بعد از آن ممکن است اتفاق بیفتد.
- گریه کردن مکرر
- کج‌خلقی و تحریک‌پذیری
- تنفس دشوار و تنگی نفس
- دشواری در خوابیدن
- قوز کردن در طول شیرخوردن یا پس از آن
- خودداری از شیر خوردن با وجود تمایل به مکیدن پستانک و…
بسیاری از این علائم در میان نوزادان و
شیرخواران رواج دارد. با این حال، در صورت بروز مکرر این علائم بهتر است هر
چه سریع‌تر با پزشک عمومی تماس گرفته شود.
علت
اکثر موارد رفلاکس معده از وجود مشکل در
اسفنکتر تحتانی مری ناشی می‌شود. این دریچه حلقه‌ای عضلانی در انتهای مری،
لوله‌ای واقع در پشت گلو تا معده، است. اسفنکتر تحتانی مری مانند دریچه عمل
می‌کند و با باز شدن آن غذا وارد معده می‌شود تا توسط اسید معده هضم شود.
این دریچه پس از ورود غذا بسته می‌شود تا مانع نشت اسید و بازگشت اسید به
مری شود.
اما این حلقه‌ی عضلانی در افراد مبتلا به
رفلاکس معده ضعیف شده است و در نتیجه اسید معده میتواند از این دریچه
بگذرد و به مری برگردد. برگشت اسید باعث بروز علائمی چون سوزش سر دل یا
احساس ناراحتی و ترش کردن معده می‌شود. دلیل دقیق ضعیف شدن اسفنکتر تحتانی
مری مشخص نیست، اما عامل‌های خطر متعددی مؤثر دانسته شده‌اند که در ادامه
شرح داده می‌شوند. عامل‌های خطر ضعیف شدن اسفنکتر تحتانی مری عبارت‌اند از:
- داشتن اضافه وزن یا چاقی: این عامل باعث وارد شدن فشار بیشتر به معده می‌شود و این افزایش فشار به نوبه خود این دریچه را ضعیف می‌کند.
- زیاده‌روی در مصرف غذاهای چرب: تخلیه اسید معده پس از هضم یک وعده غذایی چرب زمان بیشتری می‌برد.
- مصرف دخانیات، الکل، قهوه یا شکلات: این خوراکی ها باعث شل شدن این دریچه می‌شود.
- بارداری: تغییر در میزان هورمون در طول بارداری این دریچه را ضعیف می‌کند و فشار روی معده را افزایش میدهد.
- فتق هیاتال: در این حالت بخشی از معده به سمت دیافراگم (صفحه عضلانی مؤثر در تنفس) بالا می‌آید.
- اضطراب و فشار روانی
گاستروپارزی (فلج معده) نیز یکی دیگر از
عامل‌های خطر به شمار می‌آید که اسید معده در اثر ابتلا به این عارضه دیرتر
تخلیه می‌شود. این اسید اضافی تا اسفنکتر تحتانی مری بالا می‌آید. فلج
معده در میان بیماران دیابتی شیوع بیشتری دارد، چون میزان بالای قند خون
میتواند به عصب‌های کنترل کننده معده آسیب بزند و باعث رفلاکس و ترش کردن
معده شود.
مصرف داروهایی خاص به شل شدن اسفنکتر تحتانی مری و بروز علائم ریفلاکس معده می‌انجامد. این داروها عبارت‌اند از:
- مسدود کننده‌های کانال کلسیم: دارای کاربرد برای درمان فشار خون بالا (هایپرتنشن)
- نیترات‌ها: این ترکیبات دارای کاربرد برای درمان
آنژین قلبی می باشند، بیمار در این عارضه به دلیل نرسیدن خون کافی به
عضله‌های قلب دچار درد و ناراحتی در ناحیه قفسه سینه می‌شود.
تشخیص
پزشک عمومی در اکثر موارد قادر است تا با
پرسیدن سؤال‌هایی درباره علائم بیمار، عارضه رفلاکس معده را تشخیص دهد.
انجام آزمایش‌های بیشتر تنها در صورتی ضرورت می‌یابد که:
- بیمار هنگام بلع دچار درد شود. (ادینوفاژی)
- دشواری در بلع (دیسفاژی)
- تسکین نیافتن علائم با وجود مصرف دارو
آزمایش‌های بیشتر با هدف تأیید یا عدم
تأیید تشخیص ابتلا به ریفلاکس معده انجام می‌شوند و در این بین احتمال
ابتلا به دیگر بیماری‌های دارای علائم مشابه مانند دیس‌پپسی عملکردی یا
سوءهاضمه (تحریک معده یا مری) یا سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) بررسی
می‌شود. همچنین برای رد احتمال کم‌خونی آزمایش شمارش کامل خون انجام
می‌شود.
آندوسکوپی: به منظور
تأیید تشخیص ابتلا به رفلاکس معده، آندوسکوپ (درون‌بین) به آرامی وارد دهان
بیمار می‌شود و سپس از راه گلو به سمت پایین و معده هدایت می‌شود. بیمار
معمولاً طی این عمل هوشیار است و تنها پیش از عمل مقداری آرام‌بخش دریافت
می‌کند. پزشک به کمک دوربین آندوسکوپ آسیب دیدن سطح مری توسط اسید معده را
بررسی می‌کند. آندوسکوپی به تشخیص افتراقی و حذف احتمال ابتلا به عارضه‌های
جدی‌تری مانند سرطان معده کمک می‌کند که باعث سوزش سر دل می‌شوند.
مانومتری: در مانومتری برای بررسی عملکرد اسفنکتر تحتانی مری، میزان فشار داخل عضله‌ی این اسفنکتر اندازه‌گیری می‌شود.
بلع باریوم:آزمایش بلع
باریوم یکی از کارآمدترین روش‌های ارزیابی توانایی بلع و یافتن محل دقیق
منشأ مشکل ترش کردن معده است. این آزمایش غالباً انسدادها یا مشکلات مربوط
به عضله‌های مؤثر در فرایند بلع را مشخص می‌سازد.
پایش ۲۴ ساعته pH:هنوز
مشخص نیست که آیا بروز علائم پس از آندوسکوپی از ریفلاکس معده نشأت
می‌گیرد یا خیر، پایش ۲۴ ساعته pH برای پاسخگویی به این پرسش و تأیید تشخیص
رفلاکس معده توصیه می‌شود.پایش ۲۴ ساعته pH با هدف اندازه‌گیری میزان pH
اطراف مری انجام می‌شود.
زمان مراجعه به پزشک
چنانچه تنها یک یا دو بار در ماه با
علائمی مانند سوزش سر دل مواجه می‌شوید، ضرورتی برای مراجعه به پزشک وجود
ندارد. این علائم را می‌توان با ایجاد تغییر در سبک زندگی و مصرف داروهای
غیرتجویزی در زمان بروز علائم کنترل کرد. در صورتی که علائم رفلاکس معده
مانند ترش کردن معده و سوزش سر دل مکررا تکرار شد و باعث برهم خوردن خواب
بیمار شد برای تشخیص علت ترش کردن معده باید به پزشک مراجعه کنید.
درمان
خوشبختانه به روش‌های گوناگونی مانند اقدام‌های ساده‌ی خود درمانی، دارو و جراحی می توان اقدام به درمان ترش کردن معده کرد.
درمان خانگی
انجام روش‌های خود درمانی ساده‌ی زیر برای درمان ترش کردن معده مفید است:
- در صورت داشن اضافه وزن، کاهش وزن میتواند علائم رفلاکس معده را، به دلیل کاهش فشار روی معده، بهبود بخشد.
- ترک دخانیات نیز مؤثر است، چون دخانیات سیستم گوارشی را تحریک می‌کند و باعث تشدید علائم می‌شود.
- سعی کنید در عوض سه وعده غذای سنگین، وعده‌های غذایی بیشتر اما در حجم کمتر میل کنید. سه تا چهار ساعت پیش از خواب شام بخورید.
- مصرف الکل، قهوه، شکلات، گوجه فرنگی یا غذاهای چرب یا تند و پرادویه
باعث بروزعلائم ریفلاکس معده می‌شود. چنانچه احتمال می‌دهید که هر یک از
مواد فوق علائم را تشدید می‌کند، آن مواد را از رژیم غذایی خود حذف کنید تا
ببینید که آیا علائم ریفلاکس معده بهبود می‌یابد یا خیر. - سر تخت را با گذاشتن یک قطعه چوب، تخته سنگ یا آجر در حدود ۲۰
سانتیمتر (۸ اینچ) بالاتر بیاورید. این کار ممکن است علائم را تسکین دهد؛
اما پیش از بالا آوردن تخت از محکم و پایدار بودن آن کاملاً مطمئن شوید.
بالشت اضافی زیر سر نگذارید، چون با این کار فشار روی شکم افزایش می‌یابد.
رژیم غذایی
مصرف غذای مناسب سرشار از پروتئین و
کم‌چرب احتمال ترش کردن و ریفلاکس معده را کاهش میدهد. خوردن وعده‌های
غذایی بیشتر و کم‌حجم‌تر و دست کشیدن از غذا پیش از احساس سیری نیز اقدامی
مفید به شمار می‌رود. از مصرف غذاهایی که احتمال می‌دهید باعث بروز علائم
رفلاکس معده می‌شود خودداری کنید. نوشیدنی‌های محرک سوزش سر دل یا تشدید
کننده علائم ریفلاکس معده عبارت‌اند از:
- قهوه یا چای (به دو صورت معمولی و بدون کافئین)
- دیگر نوشیدنی‌های حاوی کافئین
- نوشیدنی‌های دارای کربنات
- الکل
مواد غذایی محرک سوزش سر دل یا تشدید کننده علائم ترش کردن معده عبارت‌اند از:
- مرکبات مانند پرتقال و لیمو
- گوجه فرنگی و فراورده‌های حاوی گوجه فرنگی مانند سس گوجه فرنگی و سالسا
- شکلات
- نعناع یا سوسن عنبر
- غذاهای چرب یا تند و پرادویه مانند کاری یا فلفل
- پیاز و سیر
دارو
داروهای زیر برای درمان ترش کردن معده مصرف می‌شوند از قرار زیر است:
- داروهای قابل تهیه از داروخانه بدون نسخه پزشک (غیرتجویزی)
- بازدارنده‌های پمپ پروتون (PPIs)
- آنتاگونیست گیرنده‌های H2(H2RA)
با توجه به نحوه‌ی واکنش علائم ریفلاکس
معده، داروها در دوره کوتاه مدت یا بلندمدت مصرف می‌شود. به پزشک اطلاع
دهید که چه داروهایی را برای درمان عارضه‌های دیگر مصرف می‌کنید، تا وی
بتواند تأثیر آن داروها در بروز علائم را بررسی کند و در صورت اثر نامطلوب
یک دارو، داروی دیگری را در صورت امکان جایگزین آن سازد. مصرف دارویی را که
برای‌تان تجویز شده است، هیچ‌گاه بدون مشورت با پزشک قطع نکنید.
بعضی از داروهای قابل تهیه بدون نسخه پزشک
برای تسکین علائم ملایم تا متوسط ریفلاکس معده کاربرد دارند. ضد اسیدها
اثر اسید معده را خنثی می‌کنند؛ بااین حال، مصرف همزمان آن با داروهای
دیگر، به دلیل تداخل دارویی و جذب نشدن کامل داروها، مجاز نیست. همچنین ضد
اسیدها پوشش خاص روی بعضی از قرص‌ها را از بین می‌برند. بنابراین پیش از
مصرف داروی ترش کردن معده با پزشک عمومی یا دکتر داروساز مشورت کنید.
آلژینات‌ها به شیوه‌ای متفاوت عمل می‌کنند. این داروها پوشش محافظی را
تولید می‌کنند که از لایه مخاطی معده و مری در برابر اثر اسید معده محافظت
می‌کند. این داروها زمانی بهترین نتیجه را به دست می‌دهند که بلافاصله پس
از اتمام غذا مصرف شوند.
بازدارنده‌های پمپ پروتون: چنانچه
ریفلاکس معده با روش‌های خود درمانی اشاره شده در بالا بهبود نیابد،
احتمالاً پزشک عمومی دوره یک ماهه بازدارنده پمپ پروتون را تجویز می‌کند.
بازدارنده پمپ پروتون با کاهش میزان اسید ترشح شده توسط معده علائم رفلاکس
معده را تسکین میدهد.پزشک عمومی به منظور به حداقل رساندن اثرهای جانبی،
کمترین میزان مؤثر بازدارنده پمپ پروتون برای کنترل علائم را تجویز می‌کند.
بنابراین در صورت نتیجه‌بخش نبودن مصرف این داروها حتماً پزشک را در جریان
بگذارید، چون ممکن است با افزایش مقدار دارو نتیجه مطلوب به دست آید.
آنتاگونیست‌های گیرنده‌های H2: در
صورت مفید نبودن بازدارنده‌های پمپ پروتون، داروی دیگری موسوم به
آنتاگونیست گیرنده‌های H2 تجویز می‌شود تا یا به جای بازدارنده‌های پمپ
پروتون یا در کنار آنها برای دوره کوتاه (مثلاً دو هفته‌ای) برای درمان ترش
کردن معده مصرف شود.آنتاگونیست گیرنده‌های H2 اثر هیستامین شیمیایی را
مسدود می‌کند. بدن از این هیستامین برای تولید اسید معده استفاده می‌کند.
بنابراین این داروها میزان اسید معده را کاهش می‌دهند.
جراحی
جراحی معمولاً تنها زمانی توصیه می‌شود که
دیگر راه های درمان ترش کردن معده موفقیت‌آمیز نبوده باشند یا علائم
رفلاکس معده شدید، مداوم و توان‌فرسا باشند و بیمار تمایلی به مصرف درازمدت
دارو نداشته باشد. اگرچه جراحی علائم ناشی از ریفلاکس معده را کاهش
میدهد، اما عوارض مرتبطی وجود دارند که باعث بروز علائم دیگری مانند موارد
زیر می‌شود:
- دشواری در بلع (دیسفاژی)
- نفخ
- باد شکم
- ناتوانی در آروغ زدن
پیش از انتخاب روش درمان با پزشک معالج خود در مورد مزایا و عوارض جراحی صحبت کنید.
همچنین می‌توانید از پزشک عمومی بخواهید
تا شما را به جراحی معرفی کند که عمل مورد نظرتان را انجام میدهد تا
بتوانید در مورد مزایا و عوارض جانبی احتمالی عمل به تفصیل به تبادل نظر
بپردازید. عمل‌های جراحی و آندوسکوپی متداول برای درمان ریفلاکس معده
عبارت‌اند از:
- فوندوپلیکاسیون (تازنی بالای معده) نیسن لاپاروسکوپی (LNF)
- تزریق آندوسکوپی عامل‌های حجیم کننده
- تقویت به کمک ایمپلنت‌های هیدروژل در عمل آندوسکوپی
- ابلیشن رادیوفرکانسی در عمل آندوسکوپی
- قرار دادن حلقه مغناطیسی بسیار ظریف دور مری طی لاپاراسکوپی
پیشگیری
می توان با راهکارهای ساده ای مانند داشتن وزن متناسب، پرهیز از غذاهای چرب و عدم مصرف دخانیات از بیماری رفلاکس معده جلوگیری کرد.
رفلاکس معده عارضه بسیار شایعی است که
گاهی با علائمی مانند حالت تهوع، سر درد، سوزش سر دل بعد از غذا خوردن،
تنگی نفس و… همراه می باشد. ریفلاکس معده در هر سنی حتی در نوزادان، کودکان
و شیرخواران نیز ممکن است بوجود آید. علت ترش کردن معده مربوط به برگشت
اسید معده به مری می باشد. راه های درمان بدون جراحی رفلاکس معده باعث
تسکین علائم می شوند و فقط تعداد کمی از بیماران نیاز به جراحی پیدا می
کنند.
