پاستیل‌خورها قدبلند‌ترند؟
حتی اگر تا به حال دسر یا ژله درست نکرده
باشید دستور تهیه آن را یک دور مرور کرده‌اید. تقریبا پای ثابت مواد اولیه
همه این دسرها چیزی به نام ژلاتین است که یا به صورت ورقه یا پودر باید در
دستور تهیه قرار داشته باشد. از 300 سال پیش که مردم فهمیدند می‌توان با
اسید استخوان را نرم کرد و مواد معدنی آن را خارج کرد تا چند سال بعد از آن
که این کار به تولید صنعتی رسید، حرف و حدیث درباره آن زیاد بوده است.
گاهی گفته می‌شود ژلاتینی که از استخوان حیوانات تهیه می‌شود غضروف‌ساز است و گاهی هم از مضرات
آن می‌گویند. هرچه هست کاربردهای وسیع ژلاتین در صنایع مختلف آن را به یک
ماده بااهمیت تبدیل کرده است. شاید ندانید که پوکه کپسول‌های دارویی از
ژلاتین تهیه می‌شود یا خیلی از چسب‌ها ژلاتین دارند. اما پرکاربردترین محل
مصرف ژلاتین در صنایع غذایی است.
حالا واقعا ژلاتین چیست؟
ژلاتین یک ماده پروتئینی
است که از هیدرولیز کلاژنی که در پوست، استخوان و بافت پیوندی حیوانات
وجود دارد، تهیه می‌شود. این مواد در آب جوش حل می‌شوند و تولید ژلاتین
می‌کنند. حالا که ژلاتین در دسرها حدود 8 تا 10درصد از وزن خشک آن و در
شیرینی‌ها دو تا سه درصد از وزن خشک شیرینی را تشکیل می‌دهد، بهتر است با
خواص و انواع آن بیشتر آشنا شویم.
ژلاتین پروتئین دارد
ژلاتین
ماده‌ای جامد، ترد، شفاف و البته بی‌بو و بی‌مزه است. این ماده فاقد قند،
چربی و مواد افزودنی است. جدول زیر ترکیبات کلی ژلاتین را مشخص می‌کند:
پروتئین: 90-84 درصد
نمک معدنی: 2-1 درصد
آب: 15 – 8 درصد
پروتئین‌های
ژلاتین به‌طور عمده متشکل از اسید آمینه‌های گلایسین و پرولین است که
بسیاری از افراد به میزان لازم آنها را مصرف نمی‌کنند، درحالی‌که این اسیدهای آمینه نه‌تنها برای پوست، مو و ناخن مفید است بلکه باعث عملکرد مطلوب سیستم ایمنی می‌شود.
پودر و ورقه ژلاتین چه فرقی دارد؟
هر
دو اینها از کلاژن حیوانات تهیه شده‌اند. پودر ژلاتین، ژلاتینی است که خشک
شده و به دانه‌های ریز تبدیل شده و مزیت آن پراکندگی یکنواخت آن در ظرف
است. ورقه‌های ژلاتین هم، ژلاتینی است که روی ورقه خشک شده است. تنها
تفاوتی که بین ورقه ژلاتین و پودر آن می‌توان قائل شد این است که استفاده
از ورقه‌های ژلاتین محصول نهایی را روشن‌تر و شفاف‌تر می‌کند. از نظر خواص
غذایی بین پودر ژلاتین و ورقه آن نمی‌توان تفاوتی قائل شد.
این‌طور
به نظر می‌رسد که یک قاشق غذاخوری پودر ژلاتین معادل چهار ورق ژلاتین است
اما این میزان در کشورهای مختلف تولیدکننده ممکن است متفاوت باشد. بنابراین
هنگام خرید باید حتما به کشور سازنده توجه داشته باشید تا در محصول نهایی
اشکالی ایجاد نشود.
چطور ژلاتین بخوریم؟
بهترین تغذیه
سالم زندگی سالم – ژلاتین در استخوانی است که در خانه دارید اما وقتی
می‌خواهید فقط کمی به ارزش مواد غذایی‌تان اضافه کنید، می‌توانید همیشه یک
شیشه پودر ژلاتین کنار دست‌تان داشته باشید. مثلا وقتی می‌خواهید اسموتی
تهیه کنید که پروتئین
داشته باشد یا حتی در دسرها و اسنک‌ها هم می‌توانید کمی پودر ژلاتین اضافه
کنید. حتما تعجب می‌کنید ولی شما می‌توانید حتی ژلاتین را به چای یا
قهوه‌تان هم اضافه کنید. گذشته از همه اینها سوپ و سالاد هم ازجمله مواد
غذایی هستند که می‌توانید در آنها کمی ژلاتین استفاده کنید.
انواع ژلاتین کدام است؟
ژلاتینی
که در صنایع غذایی استفاده می‌شود از هیدرولیز جزئی کلاژن حاصل از پوست،
بافت همبند و استخوان‌های حیوانات است. ژلاتین براساس نوع فرآوری و ماده
خام اولیه به نوع A و B طبقه‌بندی می‌شود. ژلاتین نوع A به روش اسیدی
عمل‌آوری می‌شود و مواد اولیه خام آن پوست و استخوان حیوانات است. ژلاتین
نوع B به روش قلیایی عمل‌آوری می‌شود و مواد اولیه آن استخوان و پوست است.
غلظت ژلاتین نوع A نسبت به ژلاتین نوع B کمتر است.
ژلاتین گیاهی نداریم
حتما
شنیده‌اید که به بسیاری از گیاهخواران توصیه می‌شود از ژلاتین گیاهی
استفاده کنند درحالی‌که ژلاتین تنها از حیوانات به دست می‌آید و به هیچ
عنوان منشا گیاهی ندارد اما آگار (نوعی جلبک) و پکتین (کربوهیدرات گیاهی)
از جمله ترکیباتی هستند که می‌توان جایگزین ژلاتین کرد. پکتین یک پلیمر
اشتقاقی قندی- اسیدی است که از ساختار‌های ژلاتینی گیاهی موجود در میوه و سبزی به دست می‌آید.
بهترین غذا برای معده‌های حساس
یکی
از مهم‌ترین خصوصیات ژلاتین این است که در آن نه قند وجود دارد و نه چربی.
این ماده خاصیت هضم بسیار بالایی دارد و با وجود انرژی کم در بسیاری ازرژیم‌های لاغری
استفاده می‌شود. برخی فکر می‌کنند ژلاتین یک نوع افزودنی است درحالی‌که
ژلاتین خودش نوعی ماده غذایی است و در دسته افزودنی‌ها قرار نمی‌گیرد.
ژلاتین به سرعت جذب شده و اسیدآمینه لازم برای سوخت و ساز را فراهم
می‌کند.
ژلاتین پاستیل از چیست؟
ژلاتین
پاستیل هم از پوست و استخوان حیوانات مختلف مانند گاو و حتی ماهی تهیه
می‌شود اما اگر بخواهیم تفاوت آن را با ژلاتین ژله بدانیم، باید گفت پاستیل
از ژلاتین‌های با قدرت بیشتر تهیه می‌شود و به همین دلیل حالت جویدنی و
سفت دارد اما ژلاتین ژله درجه متوسط دارد و برای همین شل‌تر است. برای
اینکه پاستیلی که ژلاتین در آن استفاده شده، ارزش غذایی
مطلوبی داشته باشد لازم است این ژلاتین به روش صحیح از استخوان گاو
استخراج شود که یکی از بهترین روش‌های استخراج ژلاتین از استخوان گاو، روش
آنزیمی است.
آبمیوه ژلاتینی
ژلاتین در نان و خمیرها باعث تقویت پروتئین
آرد و افزایش الاستیسیته آن شده و مصرف نمک را کم می‌کند. استفاده از
ژلاتین در آبمیوه‌ها و نوشیدنی‌ها هم موجب ایجاد شفافیت و از بین رفتن کدری
آبمیوه می‌شود. در مصارف لبنی، ژلاتین به عنوان قوام‌دهنده و سفت‌کننده
محصولاتی مانند ماست و پنیر خامه‌ای عمل می‌کند. در صنعت گوشت و غذاهای آماده هم ژلاتین نقش غلظت‌دهندگی داشته و با کاهش آب در دسترس میکروارگانیسم‌ها سلامت گوشت را تامین می‌کند. در محصولات گوشتی، ژلاتین با غلظت یک تا پنج درصد به آن اضافه می‌شود تا به نگهداری آب طبیعی‌اش کمک کند.
ژلاتین با استخوان چه می‌کند؟
ژلاتین
به چسب استخوان معروف است. گفته می‌شود ژلاتین موجود در ژله‌ها، دردهای
مفصلی را کاهش می‌دهد و می‌تواند در پیشگیری از پوکی استخوان کمک کند.
کلاژن به طور مستقیم اثرات ضدالتهابی داشته و اثر مستقیم روی بافت مفاصل
دارد. با بررسی دریافت ژلاتین و تاثیر آن روی استخوان این نتیجه به دست آمد
که ژلاتین می‌تواند تاثیرات متفاوتی روی چگالی استخوان و وزن بدن داشته
باشد. این تاثیر بیشتر روی استخوان ران دیده شده است.
در مطالعات دیگر نشان داده شد که تزریق ژلاتین، کلسیم موجود در گردش خون را بالا می‌برد که نشان می‌دهد استخوان در حال ساخت است. همچنین در سوءتغذیه پروتئین که وزن استخوان کاهش می‌یابد و موجب شکستگی می‌شود میزان مواد معدنی و چگالی استخوان ران با دریافت ژلاتین بیشتر می‌شود.
هضم غذا را راحت می‌کند
ژلاتین می‌تواند با افزایش قدرت گوارش یک پوشش مخاطی سالم در معده ایجاد کند. گلایسین موجود در ژلاتین می‌تواند با افزایش اسید هیروکلوریک در معده به هضم و جذب مواد مغذی مورد نیاز کمک کند.
سوپ‌های حاوی ژلاتین یکی از رژیم‌های غذایی مهم برای افرادی است که مشکلات گوارشی دارند. همچنین ادعا شده است که ژلاتین، التهاب روده افراد مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر را از طریق ایجاد یک لایه پوشاننده کاهش می‌دهد.
بهترین خوراکی برای سالمندان
تخم‌مرغ و گوشت حاوی اسید‌آمینه‌ای به نام متیونین هستند که باعث افزایش هموسیستئین در خون می‌شود و نیاز ما به مواد مغذی خنثی‌کننده هموسیستئین مانند فولات، ویتامین12 B و6 B را افزایش می‌دهد.
افزایش هموسیستئین در خون با خطر بیماری‌های جدی مانند سکته مغزی، سکته قلبی و بیماری‌های روانی همراه خواهد بود. افرادی که مقدار زیادی پروتئین
حیوانی مصرف می‌کنند نیاز به گلایسین دارند اما از سوی دیگر برای ایجاد
تعادل باید اسیدآمینه دیگری وارد عمل شود که متیونین است و طبعا ژلاتین این
کار را می‌کند.
برای چه‌کسانی ممنوع است؟
تا حرف ژلاتین می‌شود همه یاد ژله می‌افتند و خواصی که برای استخوان‌سازی دارد. ظاهرا ژله حاوی کلسیم، آهن، سدیم و پتاسیم است و تغذیه
سالم زندگی سالم – خوبی برای تامین ریزمغذی‌ها محسوب می‌شود. اما پودر
ژله‌های آماده حاوی مقداری شکر، رنگ و اسانس هستند و به همین دلیل در
تهیه آنها باید دقت کنید. اگر خواستید با پودرهای آماده، ژله درست کنید به
هیچ وجه به آن شکر اضافه نکنید. حواس‌تان باشد ژله برای کودکان زیر سه سال ممنوع است ضمن آنکه افراد با سیستم ایمنی ضعیف یا مشکلات گوارشی حاد هم بهتر است در مورد خوردن ژله احتیاط کنند.
پروتئین پاستیل را جایگزین نکنید
درست است که ژلاتین می‌تواند در تحکیم استخوان، غضروف‌سازی و تامین ویتامین‌های مورد نیاز بدن موثر باشد اما این دلیل نمی‌شود که اگر کودک‌تان بدغذاست و میلی به خوردن غذاهای مقوی ندارد، ژله یا پاستیل میوه‌ای را جایگزین مواد مورد نیاز بدن او کنید.
نوع پروتئینی که در ژلاتین وجود دارد بسیار کمتر از پروتئین گوشت، شیر و تخم‌مرغ است و بسیاری از اسیدهای آمینه ضروری را ندارد، بنابراین پروتئینی است که نسبت به سایر پروتئین‌ها ارزش غذایی پایینی دارد و تغذیه
سالم زندگی سالم – کافی و کاملی برای تامین کلسیم و سایر ریز‌مغذی‌های
مورد نیاز بدن نیست. طعم‌های میوه‌ای، نوشابه‌ای و … پاستیل‌ها فقط و فقط
به دلیل اسانس و طعم‌دهنده‌های مصنوعی است و هیچ فرقی بین پاستیل نوشابه‌ای
و میوه‌ای وجود ندارد.
طبیعی درست کنید
اگر دوست دارید ژلاتین خالص و طبیعی به بدن‌تان برسانید، می‌توانید آن را از جوشاندن استخوان قلم گاو استخراج و در غذاهای مختلف‌تان مصرف کنید.
بالاخره پاستیل سالم است یا مضر؟
استیل
از آن دسته خوراکی هایی است که سال هاست با شکل ها و طعم های گوناگون راهش
را به دل مردم باز کرده و به اعتقاد بعضی ها حتی اعتیادآور است! البته
نوشابه ای اش در ایران یکی از قدیمی ترین و پرطرفدارترین هاست و برای بعضی
ها حکم یک نوستالژی دوست داشتنی را دارد.
وقتی رنگ های متفاوت و طعم های مختلف را در هزاران شکل متنوع ضرب
کنید، هزاران نوع از خوراکی خوشمزه ای خواهید داشت که خوردنش در تمام دنیا
کوچک و بزرگ نمی شناسد و حتی شاید نتوانید فردی را پیدا کنید که از این
آبنبات های ژله ای خوشش نیاید! پاستیل از آن دسته خوراکی هایی است که سال
هاست با شکل ها و طعم های گوناگون راهش را به دل مردم باز کرده و به اعتقاد
بعضی ها حتی اعتیادآور است! البته نوشابه ای اش در ایران یکی از قدیمی
ترین و پرطرفدارترین هاست و برای بعضی ها حکم یک نوستالژی دوست داشتنی را
دارد. در این مطلب با تاریخچه مختصری از پاستیل و البته خواص و مضرات تغذیه
ای آن از زبان دکتر محمدرضا وفا، متخصص تغذیه و رژیم درمانی آشنا خواهید
شد.
خرس های خوشمزه و دوست داشتنی!
شاید
باور نکنید که پاستیل در دهه ۱۹۲۰ کاملا اتفاقی توسط یک کارگر ساده اختراع
شد! ماجرا از این قرار بود که هانس ریگل، کارگر ساده یک کارخانه آبنبات
سازی و البته صاحب تجربه های زیاد در زمینه شیرینی پزی و قنادی برای کسب
درآمد بیشتر در آشپزخانه خانه کوچکش هم آبنبات های خانگی درست می کرد که
بسیار خوشمزه و پرطرفدار بود و به همین دلیل بعد از مدتی نام «هاریبو» را
برای آبنبات هایش انتخاب می کند که خیلی زود بر سر زبان ها می افتد. او
همیشه برای بالا بردن میزان فروش محصولاتش سعی می کرد ایده های خلاقانه ای
را عملی کند و به همین دلیل یک بار تصمیم گرفت از طعم میوه که آن روزها
پرطرفدار بود، همچنین مقداری ژلاتین برای قوام بیشتر آبنبات ها استفاده
کند. البته او قصد داشت در شکل و ظاهر آبنبات ها هم که آن زمان همگی گرد و
ساده بودند، تنوعی ایجاد کند و به همین دلیل آنها را در قالب های خرسی شکل
که کمی قدبلندتر و لاغرتر از خرس های امروزی هاریبو بودند، ریخت. این
آبنبات ها برخلاف ظاهر سفت و محکمی که داشتند، کش می آمدند و خیلی زود در
میان بچه ها و حتی بزرگ ترها محبوب شدند و به این ترتیب ثروت فراوانی را
برای هانس به ارمغان آوردند.
امروز با گذشت نزدیک به یک قرن از تولد
خرس های هاریبو، این آبنبات های ژلاتینی هنوز پرطرفدارند و خیلی ها آن را
به عنوان میان وعده ای کم کالری و کم شیرین می شناسند، اما آیا واقعا همین
طور است؟!
پاستیل دقیقا چیست؟
پاستیل
متشکل از ژلاتین، شکر و مواد افزودنی است که طعم های مختلف به آن اضافه می
شود. البته برای براق کردن پاستیل هم از نوعی واکس روی سطحش استفاده می
شود که اگر پاستیلی که تهیه می کنید دارای پروانه بهره برداری و ساخت و نیز
مجوز استاندارد وزارت بهداشت باشد، منافاتی با سلامت فرد ندارد. با این
حال جایگزین کردن پاستیل و خوراکی هایی مانند آن با وعده های غذایی به هیچ
وجه توصیه نمی شود چراکه این خوراکی نه تنها مواد مورد نیاز بدن را تامین
نمی کند بلکه به دلیل طعم شیرین و چربشان خیلی زود با ذائقه فرد سازگار شده
و حتی می تواند او را به خوردن این نوع خوراکی ها معتاد کند! در ضمن این
ترکیبات ژلاتینی به مخاط دهان و دندان ها می چسبد و احتمال پوسیدگی دندان
ها را زیاد می کند. پس فراموش نکنید که بهتر است به جای جویدن پاستیل صبر
کنید در دهان تان آب شود و بلافاصله بعد از خوردن پاستیل مسواک بزنید.
سالم تر از چیپس و پفک است؟!
پاستیل
ها به دلیل طرح و اندازه های کوچک شان به نظر کم کالری و بی ضرر می آیند و
حتی شاید خیلی ها فکر کنند این خوراکی های خوش رنگ و لعاب سالم تر از چیپس
و پفک هستند اما واقعیت این است که با وجود اندازه کوچک هر پاستیل، کالری
هر ۱۰۰ گرم آن تقریبا با کالری ۱۰۰ گرم چیپس یکی است. البته کالری انواع
پاستیل ها با توجه به اندازه و طرز تهیه متفاوت آن در کارخانه های مختلف
متفاوت است و معمولا بر اساس وزن و ترکیباتی مثل شکر و روغنی که در آن وجود
دارد، کالری اش محاسبه می شود اما می توان گفت در هر ۱۰۰ گرم آن بین ۳۰۰
تا ۵۰۰ کیلوکالری انرژی وجود دارد که با میزان کالری موجود در یک وعده
غذایی برابری می کند.
برای استخوان سازی خوب است؟
شاید
خیلی ها فکر کنند ژلاتین موجود در پاستیل تامین کننده کلسیم بدن است و
انواع میوه ای آن منبع خوبی برای تامین ویتامین های مورد نیاز بدن است و
حتی می تواند برای بچه هایی که علاقه ای به خوردن میوه ندارند، جایگزین
مناسب و مقوی باشد اما خوب است بدانید ژلاتین موجود در پاستیل از نوع
ژلاتین حیوانی است و ژلاتین پست ترین نوع پروتئین است و میزان پروتئین
موجود در آن بسیار کمتر از پروتئین گوشت، شیر و تخم مرغ و… است و بسیاری
از اسیدهای آمینه ضروری را ندارد بنابراین پروتئینی نامرغوب است که نسبت به
سایر پروتئین ها ارزش غذایی بسیار پایینی دارد و منبع خوبی برای تامین
کلسیم و سایر ریز مغذی های مورد نیاز بدن نیست. طعم های میوه ای و نوشابه
ای و … پاستیل ها هم فقط و فقط به دلیل اسانس و طعم دهنده های مصنوعی است
و هیچ فرقی بین پاستیل نوشابه ای و میوه ای وجود نداشته و خاصیتی هم
ندارد!
چقدر پاستیل بخوریم؟
با
اینکه کالری ۱۰۰ گرم پاستیل با یک وعده غذایی کامل برابر است اما هیچ ماده
مغذی و خاصیتی برای بدن ندارد و در علم تغذیه به این نوع مواد که صرفا
کالری دارند و بی خاصیت هستند، کالری تهی گفته می شود، به همین دلیل نباید
فراموش کرد که این خوراکی خوشمزه مثل شیرینی ها و قندها جایگاهش در راس هرم
غذایی قرار دارد و باید کمترین میزان مصرف را داشته باشد. درواقع حتی بچه
ها هم که پرتحرک هستند و امکان چاق شدن شان نسبت به بزرگسالان کمتر است، در
کل نباید پاستیل و سایر شکلات ها و شیرینی ها را بیشتر از ۵۰ گرم در روز
مصرف کنند. البته این موضوع به سایر برنامه غذایی فرد و اینکه در دیگر وعده
های غذایی اش چه مقدار کالری مصرف می کند، بستگی دارد. از آنجا که تنوع
غذایی امروز بسیار بیشتر از سال های پیش است و بیشتر هم خواهد شد، نمی
توانیم دور خودمان خط قرمز بکشیم و خود را از مصرف خوراکی های مختلف محروم
کنیم اما نکته مهم این است که هر فرد باتوجه به شرایط خاص خود غذاها و
خوراکی های مصرفی روزانه اش را انتخاب کند. مثلا فردی که برای صبحانه کره و
مربا میل می کند، می داند که کره دارای مقدار زیادی چربی است که اتفاقا از
بدترین نوع چربی هم هست! پس این فرد باید سعی کند مصرف چربی روزانه اش را
کاهش داده و از خوردن غذاهایی که چربی پنهان دارند، بپرهیزد یا وقتی پفک می
خوریم، باید مقدار دریافتی نمک آن روز را کاهش دهیم، بنابراین فرد باید
سعی کند بین انتخاب های روزانه اش تعادل ایجاد کند تا دچار مشکل چاقی و
بیماری های مختلف نشود. پاستیل و شکر و شیرینی هم از این قاعده مستثنا
نیستند و باید باتوجه به شرایط جسمی فرد و میزان نیازش در روز مصرف شوند.
پاستیل بدون قند هم چاق می کند؟
پاستیل
ها و سایر محصولاتی که تحت عنوان بدون قند در بازار موجود هستند به جای
قندهای طبیعی مانند ساکاروز با شیرین کننده های مصنوعی شیرین می شوند. اما
این قندهای مصنوعی بسیار شیرین تر از قندهای طبیعی هستند و ذائقه فرد را به
طعم قوی شیرینی عادت می دهند و به این ترتیب حس چشایی فرد در مواجهه با
خوراکی ها سردرگم می شود. مثلا وقتی ذائقه شما به این نوع خوراکی های
پرشیرین عادت کند با خوردن یک بیسکویت ساده احساس می کنید فقط طعم آرد بی
مزه می دهد! همچنین از آنجا که این قندها مصنوعی هستند، کبد باید این مواد
را سم زدایی کرده و کلیه این مواد را با مقدار زیادی آب دفع کند بنابراین
در صورت مصرف زیاد، کبد و کلیه مجبور به فعالیت بیش از حد می شوند.
دیابتی ها پاستیل بخورند؟
مسلما
میزان قند مصرفی یک فرد دیابتی با یک فرد سالم متفاوت است و با محدودیت
بیشتری برای انتخاب خوراکی های شیرین مواجه است. اما یک فرد سالم می تواند
روزانه ۴۰ تا ۵۰ گرم از انواع خوراکی های شیرین که در گروه های مختلف غذایی
هستند (از انجیر و خرما گرفته تا شیرینی و پاستیل) مصرف کند. البته بسیار
بهتر است که این نوع خوراکی ها با معده خالی مصرف نشده و بعد از وعده های
اصلی و میان وعده ها میل شوند تا فرد را با احساس سیری کاذب و گرسنگی های
مکرر مواجه نکند.
غذا نمی خورید و چاق می شوید؟!
شما
هم از آن دسته افرادی هستید که سرتان شلوغ است و فرصت خوردن غذای درست و
حسابی را ندارید و متعجب هستید که چرا چاق شده و لاغر نمی شوید؟ پاسخ در
کشوی میزتان است! معمولا افراد پرمشغله مقداری پاستیل، شکلات و بیسکویت دم
دستشان می گذارند تا در مواقع گرسنگی ته دلشان را بگیرد و بتوانند بدون
وقفه به کارشان ادامه دهند و در پایان روز فرد احساس می کند چیزی نخورده،
پس نباید چاق شود. اما این اتفاق نمی افتد! باتوجه به ارزش غذایی بسیار
ناچیزی که این نوع خوراکی ها دارند، فرد به معنای واقعی غذا نخورده اما اگر
میزان کالری مصرفی اش را با هم جمع کند، خواهد دید که بسیار بیشتر از نیاز
روزانه اش انرژی دریافت کرده، بدون اینکه مواد مغذی موردنیاز بدنش تامین
شده باشد!
خوراکی های شیرینی مانند پاستیل،
به خصوص وقتی فرد برای چند ساعت چیزی نخورده باشد، به دلیل قند زیادی که
دارند، با افزایش ناگهانی قند خون، احساس سیری خوبی به فرد می دهند اما این
احساس فقط حدود نیم ساعت پایدار است چون افزایش قند خون با افزایش ترشح
انسولین همراه است و خیلی زود دوباره گرسنگی سراغ فرد می آید، به همین دلیل
است که مصرف متداول شیرینی ها باعث افزایش تعداد دفعات گرسنگی در روز شده و
فرد مجبور به مصرف کالری بیشتر از نیازش می شود. به این ترتیب پاستیل و
سایر شیرینی ها باعث به هم خوردن موازنه کالری های دریافتی شده و چاقی فرد
را در پی دارد.
