وعده های محدود غذایی هورمون گرسنگی را بیشتر فعال می کند
به گزارش گروه علمی ایرنا از مجله مدیکال اکسپرس، دکتر اسکات کانوسکی محقق
ارشد این تحقیق می گوید، ما با دقت روش کار مغز در پیروی از دستورات را
بررسی می کنیم تا هم بفهمیم که کدام هورمون ها انگیزه های ما را کنترل می
کنند و اینکه این هورمون ها چطور کار می کنند.
در این تحقیق، موش های
آزمایشگاهی وقتی متوجه شدند که مدت زمان دسترسی آنها به غذا محدود است،
میزان غذای مصرفی شان را دو برابر کردند. موش های آزمایشگاهی که فقط در
ساعات محدودی غذا در اختیار دارند، به مرور یاد می گیرند که بیشتر در این
ساعات غذا بخورند.
در طی چند روز، این موش ها چهار ساعت به غذا دسترسی
داشتند و پس از آن 20 ساعت را بی غذا سپری می کردند. در طی این دوره،
هورمون گرلین کارکردش را تغییر داد و به موش ها اجازه می داد که در زمانی
که به غذا دسترسی دارند، دیرتر احساس سیری کنند و در نتیجه بیشتر بخورند.
این
تحقیق تازه دریچه ای تازه به نحوه ارتباط هورمون گرلین با سیستم عصبی
مرکزی مغز که کنترل میزان غذا خوردن را در دست دارد، به روی محققان می
گشاید.
دانشمندان احتمال می دهند که بخش هیپوکامپوس (اَسبَک) مغز که
کنترل حافظه و انگیزه را انجام می دهد، میزان غذا خوردن را هم تنظیم می
کند.
سیستمی که در این تحقیق کشف شد نشان می دهد که چطور هورمون گرلین
با سیستم اعصاب مربوط به هیپوکامپوس که اشتها را تحریک می کند ارتباط
برقرار می کند و اجازه می دهد که میزان بیشتری غذا در هر وعده مصرف خورده
شود. این اعصاب سپس با بخش دیگری از مغز یعنی هیپوتالاموس ارتباط برقرار می
کنند تا مولکول اورکسین را که منجر به زیاده خوری می شود، فعال کنند.
تحقیقات
سابق این گروه نشان می دهد که وقتی ما پیام های تصویری که نشان از غذای
حاضر و آماده دارد را می بینیم، هورمون گرلین به هیپوکامپوس علامت هایی می
دهد که میزان غذا خوردن را زیاد کنند.
برای همین است که ما با دیدن
تبلیغات غذا بر روی بیلبردها، حتی اگر واقعا گرسنه هم نباشیم، هوس غذا
خوردن می کنیم. بنابراین گرلین از عوامل خارج بدن هم در گرسنه کردن ما
تاثیر می پذیرد. تاثیر دیگر گرلین بر زمان هضم غذا و میزان جذب مواد غذایی
توسط بدن است. این چرخه هر چه آرام تر انجام گیرد، ما زمان بیشتری احساس
سیری می کنیم. گرلین این چرخه را تند می کند.فهمیدن کامل این چرخه، به
محققان کمک می کند که روش هایی برای معکوس کردنش پیدا کنند.
پژوهشگران در حال حاضر به دنبال راه هایی برای کم کردن اثر گرلین بر روی گیرنده های هیپوکامپوس مغز هستند.
دکتر
کانوسکی می گوید که بیش از یک سوم مردم آمریکا دچار چاقی مفرط هستند و یک
سوم دیگر از مشکل اضافه وزن رنج می برند. بنابراین یافتن راه های تازه ای
برای مقابله با این معضل، از وظایف آنها است.
طبع من/ خواص عدس را بدانيد
منبع آهن و خونساز است، اما همچنان که اشاره خواهد شد از نظر طب سنتي مصرف زياد عدس توليد کننده خون سوداوي و غليظ است.
عدس
حتما بايد با مصلحات آن مانند انواع روغن يا گوشت هاي لطيف مصرف شود البته
متخصصان تغذيه نيز دريافته اند که خاصيت خونسازي خوب عدس فقط در کنار گوشت
خود را نشان مي دهد.
مصرف عدس به صورت کنسرو که گاهي در برنامه روزانه
جوانان وجود دارد اصلا توصيه نمي شود. از نظر طب سنتي جايگزين عدس ماش است
که تا حد زيادي از برنامه غذايي ايرانيان کنار رفته است . عدس در برخي
شرايط و براي برخي مزاج ها مي تواند مفيد باشد، اما مصرف زياد آن براي هيچ
مزاجي توصيه نمي شود.
طبيعت آن در حرارت مايل به اعتدال است در واقع پوست آن گرم و آب پخته شده پوست آن ملين است.
نفاخ و دير هضم است و مصرف زياد آن مولد خون سوداوي و سودا و غليظ کننده خون و مانع عبور خون از عروق باريک است
و باعث ديدن خواب هاي پريشان و تاريکي بينايي مي شود.
آشاميدن
آب پخته آن براي امراض ريه و سرفه و درد سينه مفيد است. اگر بسيار خوب با
سرکه پخته شود مقوي معده و بي نفخ است و پختن آن بدون سرکه نفاخ است.
سوپ آن با روغن بادام براي دوره نقاهت تب ها مفيد است (کوتاه مدت)
براي
سوداوي مزاج ها و افراد با ضعف بينايي، معده و قولنج و مبتلا به بواسير
مضر است و سوزاننده خون است و حتي در مصرف زياد و طولاني مدت زمينه ساز
ابتلا به برخي بيماري هاست.
مصلح عدس پختن آن با روغن کنجد تازه، يا روغن گاو يا روغن بادام و يا سرکه و همراه با گوشت خوردن است.
