> معرفی گیاه: قارچ شاخ گوزنی

thumbnail

قارچ شاخ گوزنی:

قارچ
گانودرما تسوگا” یا “قارچ شاخ گوزنی” یکی از گونه های قارچ های پلیپور از
جنس گانودرما است. در مقایسه با گانودرما لوسیدیوم یا قارچ ری شی که ارتباط
خویشاوندی نزدیکی با قارچ شاخ گوزنی دارد، این قارچ بیشتر روی درختان
خانواده ی مخروطیان به خصوص شوکران، رشد می کند. و دارای اندام میوه دهنده ی
بزرگ و پهنی به رنگ مایل به سفید یا مایل به قهوه ای است. کلاهک آن حدود 5
تا 30 سانتیمتر بوده و در ابتدا دارای برآمدگی های نامنظمی است. اما به
مرور زمان و در اثر بلوغ گیاه، این برآمدگی ها کمتر شده و کلاهک به شکل
پنکه مانند در می آید. همچنین دارای سطحی براق با موج هایی به رنگ زرد روشن
(در قارچ های جوان) و یا به رنگ قرمز تا قرمز مایل به قهوه ای (در قارچ
های بالغ) می باشند. سطح قارچ دارای پورهایی است که در ابتدا به رنگ سفید و
سپس در اثر بلوغ گیاه به رنگ سفید مایل به قهوه ای دیده می شوند. در هر
میلیمتر حدود 4 تا 6 پور یا منفذ مدور و کوچک وجود دارد که هر کدام از آنها
لوله هایی به عمق حدود دو سانتیمتر نیز ایجاد می کنند. ساقه های این نوع
قارچ در برخی موارد تشکیل نمی شود اما معمولاً این قارچ دارای ساقه هایی به
طول 3 تا 14 سانتیمتر است که بیش از سه سانتیمتر نیز ضخامت دارد. این ساقه
ها دارای پیچ و تاب هایی مساوی یا نامنظم، براق و به رنگ کلاهک می باشند.
میوه های این قارچ به رنگ مایل به سفید و نسبتاً صاف و نرم (در صورت جوان
بودن) یا به مرور زمان زبر و خشن می شوند. نقش اسپور این قارچ ها نیز به
رنگ قهوه ای است.
bullet2.png

گفته می شود که قارچ شاخ گوزنی نیز مانند ری شی دارای خواص دارویی
ارزشمندی است. البته هنوز بحث و بررسی بر روی خواص دارویی این قارچ وجود
دارد. اگر خواص دارویی آن به اثبات برسد، می تواند تحولی را در صنایع
داروسازی و طب سنتی ایجاد کند.
این قارچ سمی نیست ولی به دلیل اندام های سخت و چوبی مانندش، به
صورت تازه خوری قابل استفاده نیست. البته می توان از دم کرده و یا عصاره
اندام های میوه دهنده این قارچ برای مصارف دارویی استفاده نمود. عصاره ی آب
داغ یا چای حاصل از این گیاه می تواند برای استخراخ پلی ساکاریدها بسیار
مفید باشد. همچنین عصاره الکلی یا الکلی/گلیسرینی این قارچ، برای استخراج
تری ترپنوئیدها مؤثر می باشد.

bullet2.png

مطالعات بر روی موش ها نشان داده که گانودرما تسوگا چندی اثر دارویی
ارزشمند از جمله خاصیت ضد تومور داشته است. همچنین این قارچ اثرات التیام
دهی زخم را نیز به خوبی در این موش ها نشان داده است.
برخی از تركيبات شناسايی شده در اين گياه عبارتند از: ترپنوئيدها
(Terpenoids)، ارگوسترول  (Ergosterol)، سرويسترول (Cervisterol)، اسيدها
گانودريك (Ganoderic acids)، گانودريول ها (Ganoderiols)  و پپتيدوگليكان
ها از جمله گانودرن B و گانودرن C.



سرخس شاخ گوزنی بیفورکاتوم:

اسم علمی گیاه Platycerium bifurcatum
، از خانواده polypodiaceae می باشد. این جنس ۱۷ گونه مختلف از سرخس های
اپی فیت دارد
bullet2.png همه گونه های سرخس شاخ گوزنی بومی
استرالیا هستند. این گیاهان در وضع طبیعی خود یعنی در نواحی جنگلی استرالیا
روی تنه پوسیده درختان زندگی می کنند. آنها دوست دارند از مواد غذایی
آماده که در تنه درختان وجود دارد، استفاده کنند. شما نیز برای اینکه خاکِ
ایده آلی برای این گیاه تهیه کنید، بهتر است فقط از خاکبرگ استفاده کنید.
مقداری خزه نیز به خاک اضافه کرده و برای حفظ رطوبت خاک سطح گلدان را با
خزه بپوشانید.
bullet2.png گونه مورد نظر بومی استرالیا بوده و ارتفاع آن در طیبیعت به ۵۰ تا ۸۰ سانتی متر می رسد.
bullet2.png سرخس شاخ گوزنی دارای دونوع فروند
است. برگها یا فروندهای مدور با لبه مواج در قسمت عقب گیاه و برگهای شاخ
گوزنی که تولید اسپور می کند در جلوی برگهای قبلی قرار می گیرند.هر دو نوع
فروند، سبز نسبتا روشن هستند. این نوع سرخس تولید استولون کرده و بعد کان
های جدید ایجاد می نماید
bullet2.png این گونه از سرخس به طور خیلی گسترده ای به عنوان یک گیاه زینتی در جهان استفاده می شود.

bullet2.png شکل برگهای این گیاه با سایر سرخسها
متفاوت است. برگهایش به رنگ سبز روشن هستند و به شاخهای گوزن شباهت دارند؛
به همین دلیل آن را سرخس شاخ گوزنی نامیده اند
bullet2.png اسپورهایی (SPOR)است که توسط برگها
ایجاد می شود. در اوایل بهار پشت برگها به رنگ سیاه در می آید. سیاه شدن
برگهای سرخس شاخ گوزنی بیماری نیست، بلکه به دلیل ظهور دانه های گردمانند و
سیاه رنگی است که اسپور نامیده می شود. وقتی این اسپورها رسیده می شوند،
خود به خود می ریزند، و اگر در خاک مرطوب قرار گیرند، دوباره سبز می شوند و
به این وسیله سرخس شاخ گوزنی ازدیاد می یابد. برای اینکه شاخ گوزنی را
تکثیر کنید، می توانید در اوایل بهار برگهایش را تکان داده و اسپورهایش را
جمع آوری نموده، سپس آنها را در خاک مرطوب ریخته و به آرامی آب را روی
اسپورها اسپری کنید. به این ترتیب می توان به تعداد زیادی سرخس شاخ گوزنی
تولید کرد. وقتی گیاهان جوان سبز شدند و کمی رشد کردند، هر یک از آنها را
به گلدان جدید منتقل کنید.
bullet2.png این گیاه را هنگام زمستان ۱۰ درجه سانتی گراد نگاهداری می نمایند.
bullet2.png پلاتی سریوم به سایه تا نور متوسط،
گرمای زیاد، خاک همیشه خیس، رطوبت ۵۰ تا ۷۰ درصد و خاک اسیدی احتیاج دارد.
bullet2.png کود مورد نیاز این گیاه را میتوان به
میزان ۱ گرم در لیتر، هر سه هفته یکبار از فرودین تا شهریور ماه ، مورد
استفاده قرار داد.
bullet2.png مخلوطی از خاک برگ خزه مخصوصا از نوع اسفاگنوم برای رشد پلاتی سریوم مناسب است.
bullet2.png در تابستان با نصب پرده در مقابل
پنجره های آفتابگیر شدت نور را کم کنید. نسبت به نور کم حساسیت چندانی
ندارد، اما از نور تند آفتاب آزار می بیند. سعی نمایید خاکِ گلدان همیشه
کمی مرطوب باشد. قبل از اینکه خاک کاملاً خشک شود، مقدار کمی به آن آب
بدهید.
bullet2.png این گیاه را میتوان به آسانی تکثیر
کرد. البته داشتن اطلاعات کارشناسی شما را موفق خواهد کرد. دوروش برای
تکثیر پلاتی سریوم وجود دارد. بعضی اوقات گیاه بالغ، گیاه دیگری را کنار
خود تولید می کند که می توانید با دقت زیا د گیاه کوچک را جدا کنید. سپس
مجددا گیاه مادری را در گلدان خود بکارید. گیاه جدید را هم در گلدان حاوی
کمپوست بذر و قلمه با پایه پیت قرا ردهید و با کیسه پلاستیکی شفاف
بپوشانید. گیاه را در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد و نور مناسب ، برای چند هفته
نگاه دارید. ضمنا خاک را همیشه مرطوب کنید و این سرخس را می توانید از طریق
هاگهای جمع شده از زیر برگها نیز تکثیر کنید. هاگها را در سینی بذر حاوی
کمپوست مخصوص بذر و قلمه، بکارید و با کیسه پلاستیکی شفاف و یا شیشه
بپوشانید و در دمای ۲۱ درجه سانتیگراد نگاهدارید. وقتی هاگها جوانه زده به
اندازه کافی رشد کردند، هر یک را در گلدانی با قطر دهانه ۶ سانتیمتر، حاوی
کمپوست مخصوص بذر و قلمه بکارید. زمانی که بزرگتر شدند می توانید آنها را
به تکه‌ای از پوست درخت متصل کرده و با خزه و کمپوست ، پایه گیاه را محکم
کنید



ویدیو : > معرفی گیاه: قارچ شاخ گوزنی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

Back To Top
free html hit counter