خدای من
گفتم : خدای من ، دقایقی بود درزندگانیم که هوس می کردم سرسنگینم را که پر
از دغدغه ی دیروز بود و هراس فردا برشانه های صبورت بگذارم ، آرام برایت
بگویم و بگریم ، درآن لحظات شانه های تو کجا بود ؟
گفت : عزیزتر از
هرچه هست ، تو نه تنها درآن لحظات دلتنگی که درتمام لحظات بودنت بر من تکیه
کرده بودی ، من آنی خود را ازتو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی . من
همچون عاشقی که به معشوق خویش می نگرد ، با شوق تمام لحظات بودنت را به
نظاره نشسته بودم .
گفتم : پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی ، اینگونه زار بگریم ؟
گفت
: عزیزتر ازهرچه هست ، اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آید عروج
می کند ، اشکهایت به من رسید و من یکی یکی برزنگارهای روحت ریختم تا بازهم
ازجنس نور باشی و از حوالی آسمان ، چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه
شاد بود .
گفتم : آخر آن چه سنگ بزرگی بود که برسرراهم گذاشته بودی ؟
گفت
: بارها صدایت کردم ، آرام گفتم ازاین راه نرو که به جایی نمی رسی ،توهرگز
گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند من بود که عزیز ازهرچه هست ازاین راه
نرو که به نا کجا هم نخواهی رسید .
گفتم : پس چرا آن همه درد دردلم انباشتی ؟
گفت
: روزیت دادم تا صدایم کنی ، چیزی نگفتی ، پناهت دادم تا صدایم کنی ، چیزی
نگفتی ، بارها گل برایت فرستادم ، کلامی نگفتی ، می خواستم برایم بگویی
آخر تو بنده ی من بودی ، چاره ای نبود جز نزول درد که تو تنها اینگونه شد
که صدایم کردی .گفتم : پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را ازدلم
نراندی ؟
گفت : اول بار که گفتی خدا ، آنچنان به شوق آمدم که حیفم آمد
باردگر خدای تو را نشنوم ، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی
دیگر ، من می دانستم تو بعد از علاج درد برخدا گفتن اصرار نمی کنی و گرنه
همان بار اول شفایت می دادم .
گفتم : مهربانترین خدا ، دوست دارمت …
گفت : عزیزتر از هرچه هست من دوست تر دارمت
رمزوراز واژه های زشت وزیبا درزندگی
عاقلانه ترین کلمه “احتیاط” است
حواست را جمع کن
دست و پا گیر ترین کلمه “محدودیت” است
اجازه نده مانع پیشرفتت شود
سخت ترین کلمه “غیر ممکن” است
اصلا وجود ندارد
مخرب ترین کلمه “شتابزدگی” است
مواظب پل های پشت سرت باش
تاریک ترین کلمه “نادانی” است
آن را با نور علم روشن کن
کشنده ترین کلمه “اضطراب” است
آن را نادیده بگیر
صبور ترین کلمه “انتظار” است
همیشه منتظرش بمان
با ارزش ترین کلمه “بخشش” است
سعی خود را بکن
قشنگ ترین کلمه “خوشرویی” است
راز زیبایی در آن نهفته
سازنده ترین کلمه “گذشت” است
آن را تمرین کن
پرمعنی ترین کلمه “ما” است
آن را به کار ببر
عمیق ترین کلمه “عشق” است
به آن ارج بده
بی رحم ترین کلمه “تنفر” است
با آن بازی نکن
خودخواهانه ترین کلمه “من” است
از آن حذر کن
نا پایدارترین کلمه “خشم” است
آن را در خود فرو بر
بازدارنده ترین کلمه “ترس” است
با آن مقابله کن
با نشاط ترین کلمه “کار” است
به آن بپرداز
پوچ ترین کلمه “طمع ” است
آن را در خود بکش
سازنده ترین کلمه “صبر” است
برای داشتنش دعا کن
روشن ترین کلمه “امید” است
همیشه به آینده امیدوار باش
