رانندگی در حاملگی
این روزها اگر تعداد رانندگان خانم بیشتر
از آقایان نباشد، کمتر هم نیست. بیشتر خانم ها ترجیح می دهند ماشین شخصی
داشته باشند و حتی در دوران بارداری هم خودشان رانندگی کنند؛ اما این کار
بر خلاف نظر پزشکانی است که اعتقاد دارند خانم‌ها باید در دوران بارداری،
دور رانندگی را مخصوصا در سه ماهه سوم حاملگی خط بکشند.
در هر صورت،
اگر شرایط زندگی‌تان به نحوی است که مجبورید خودتان در زمان بارداری
رانندگی کنید، بد نیست با مرور این متن سعی کنید رانندگی را برای خودتان و
جنین‌تان کم خطرتر کنید.
کمربند ایمنی را حتما ببندید
یک خانم باردار
به هیچ عنوان نباید از بستن کمربند ایمنی به بهانه بزرگ بودن شکم یا فشار
آمدن به جنین خودداری کند. شما چه راننده باشید و چه روی صندلی کنار راننده
نشسته باشید، باید برای محافظت از جان خود و فرزندتان هنگام ترمزهای
ناگهانی و حتی تصادف‌ها، کمربند ایمنی‌تان را ببندید.
همچنین استفاده از کمربند ایمنی
سبب می‌شود که یک فاصله معقول بین شکم مادر باردار و فرمان ماشین به وجود
آید و وقتی کمربند بسته باشد، دیگر راننده نمی‌تواند بیش از اندازه بدن‌اش
را به سمت جلو متمایل کند و باعث شود که فرمان بیش از حد به شکم‌اش فشار
بیاورد.
راستی، حواس‌تان باشد که در طول
مدت بارداری شما فقط مسوول حفظ سلامت خودتان نیستید، بنابراین برای حفظ
سلامت خود و جنین‌تان، حتی اگر روی صندلی عقب ماشین هم نشسته اید، از بستن
کمربند ایمنی غافل نشوید.
بهترین حالت بستن کمربند ایمنی برای
یک خانم باردار این است که بخش پایینی کمربند را زیر شکم و روی
استخوان‌های لگن و بخش بالایی آن را هم بین سینه‌هایش قرار دهد و از بستن
بخش پایینی رو و بالای شکم و بخش بالایی روی گردن و زیر بازوها خودداری
کند. اگر هم احساس کردید که بخش پایینی کمربند اذیت‌تان می‌کند، یک بالشتک
نازک پنبه‌ای تهیه کنید و آن را بین کمربند و بدن‌تان قرار دهید.
استفاده از کیسه هوا هم ضروری است
یکی از خطاهای رایج در دوران
بارداری، از کار انداختن سیستم خودکار باز شدن کیسه هوا هنگام تصادفات
رانندگی است. اما بهتر است بدانید که استفاده از کیسه هوا هم به اندازه
کمربند ایمنی ضروری و مهم است. فقط کافی است که در استفاده از آن یک نکته
کوچک را رعایت کنید.
در دوران بارداری چه خودتان
رانندگی کنید و چه در صندلی کنار راننده بنشینید، بهتر است صندلی‌تان را
جوری تنظیم کنید که بیشترین فاصله را نسبت به داشبورد داشته باشید، این
طوری هنگام تصادف و ضربه‌های ناگهانی وقتی کیسه هوا باز می‌شود، باعث حفاظت
از سلامت شما و فرزندتان می‌گردد، نه فشار آمدن به جنین و به دردسر افتادن
شما.
در ماه‌های آخر بارداری رانندگی نکنید
حتی اگر شما هیچ مشکل خاصی هم در طول
دوران بارداری نداشتید، بهتر است از رانندگی کردن در سه ماهه آخر بارداری
خودداری کنید. احساس خستگی و خواب‌آلودگی در ماه‌های آخر بارداری به خاطر
افزایش دمای بدن یکی از دلایل توصیه به عدم رانندگی در این ماه‌ها است. یکی
دیگر از دلایلی که سبب می‌شود پزشکان، رانندگی را در سه ماهه سوم بارداری
ممنوع کنند این است که قرار گرفتن پاها در یک حالت خاص سبب گرفتگی عضلانی و
ورم کردن آنها می‌شود. بنابراین ممکن است شما ساعت‌ها در ترافیک بمانید و
پاهای‌تان با ثابت ماندن دچار گرفتگی شوند و در نتیجه به راحتی نتوانید در
مواقع ضروری از کلاچ و ترمز استفاده کنید و به دردسر بیفتید.
اگر می‌خواهید در دوران بارداری رانندگی کنید …
اگر به هر دلیلی مجبور به رانندگی در دوران بارداری هستید، این نکات را رعایت کنید:
* شب‌ها رانندگی نکنید.
* وقتی پشت چراغ قرمز یا در ترافیک گیر کردید، پاها و زانوهایتان را تکان دهید و بچرخانید.
* اگر مسیرتان طولانی است، هر نیم ساعت یک بار ماشین را نگه دارید، پیاده شوید و 5 دقیقه راه بروید و حرکات کششی انجام دهید.
* از صحبت کردن با تلفن همراه حتی با هندزفری و سر و کله زدن با رادیوپخش حین رانندگی خودداری کنید.
*
اگر فرزند دیگری دارید و او هنگام رانندگی شما، در حال غرغر کردن ست، یا
سر به سرش نگذارید یا کناری پارک کنید و بعد از حل شدن مشکل‌تان به رانندگی
ادامه دهید.
* به هیچ عنوان در ده روز آخر بارداری رانندگی نکنید.
*
یبوست یکی از عوارض رانندگی‌های مداوم و هر روزه در دوران بارداری است.
بنابراین همیشه یک بطری آب و چند میوه ی آب‌دار در ماشین بگذارید و حین
رانندگی از خوردن آنها غافل نمانید.
* در طول دوران بارداری، از روز اول تا آخر، تنها و با ماشین شخصی‌تان به مسافرت نروید.
* اگر مدام تهوع و سرگیجه دارید، رانندگی نکنید.
* اگر کمردرد ناشی از بارداری دارید، دور رانندگی را خط بکشید.
* هنگام رانندگی به سمت جلو متمایل نشوید و کاملا صاف به صندلی تکیه دهید.
* صندلی‌تان را تا جایی که می‌توانید از فرمان ماشین دور کنید.
* همیشه تلفن همراه‌تان کنارتان باشد تا بتوانید در مواقع ضروری از افراد خانواده یا اورژانس کمک بگیرید.
* اگر قرار است به روش سزارین زایمان کنید، یک هفته قبل از زایمان رانندگی نکنید.
* برای جلوگیری از کمردرد، یک بالشتک کوچک پنبه‌ای پشت کمرتان قرار دهید.
* اگر سابقه سقط جنین دارید، به هیچ عنوان رانندگی نکنید.
* اگر از هر نوع مشکلی در دوران بارداری رنج می‌برید، بهتر است قبل از اقدام به رانندگی با پزشک خود مشورت کنید.
* سعی کنید کارت خون و کارت ویزیت پزشک‌تان را همیشه همراه داشته باشید تا اگر اتفاقی افتاد، دیگران بتوانند بهتر به شما کمک کنند.
*اگر
تصادف کردید، حتما به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است در اثر تکان‌های
شدید حین تصادف، جفت از رحم جدا شده باشد و شما مجبور به زایمان زودرس
شوید.
با روش تنفس صحیح درد زایمان را کنترل کنید!
زایمان طبیعی می‌تواند بسیار شیرین و
ساده باشد به شرط آن‌که از قبل برای آن آماده شده باشید. به جز نرمش‌های
دوران بارداری و آگاهی پیدا کردن در مورد مراحل و شرایط زایمان، یاد گرفتن
روش‌های کنترل درد و انرژی در طول زایمان می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد.
یکی از این روش‌ها تنفس صحیح است و ضمن آن‌که مانع تحلیل رفتن انرژی در طول
زایمان می‌شود، سلامت خودتان و نوزاد در راه را تامین می‌کند و به خاطر
اکسیژن رسانی به بافت‌های درگیر زایمان، درد را کاهش می‌دهد.
چرا نفس کشیدن در طول زایمان طبیعی این قدر مهم است؟
تنفس
درست یعنی کلی اکسیژن که وارد خون شما و کودک‌تان می‌شود. از طرفی کمبود
اکسیژن می‌تواند عضلات شما را خسته کرده و انرژی‌تان را برای تحمل درد و
فشار وارد کردن کم کند. از طرفی هم اکسیژن زیاد در اطراف بافت رحم و واژن
(یعنی مرکز درد) موجب کاهش درد می‌شود.
شرایط ترس و اضطراب زایمان
ممکن است باعث شود شما به جای تنفس عمیق و درست، نفس‌نفس زدن‌های کوتاه و
سریع را انتخاب کنید، در حالی که این جور تنفس به سرعت موجب خستگی و
سرگیجه‌تان می‌شود و شما انرژی‌تان را برای ادامه فرایند زایمان از دست
می‌دهید. این یعنی خطر! به جز این فرزند کوچک‌تان حالا بیشتر از همه دوران
جنینی‌اش تحت فشار و استرس است و اکسیژن بیشتر برای او یعنی اوضاع خوب است!
شما
به همه انرژی‌تان برای به پایان رساندن زایمان و تولد فرزندتان نیاز دارید
و به همین دلیل است که پیش از رسیدن به روز موعود باید روش صحیح تنفس را
یاد گرفته و تمرین کرده باشید.
معمولا چطور نفس می‌کشید؟
چشم‌های‌تان
را ببندید و عادی نفس بکشید و به روش تنفس‌تان دقت کنید. هوا را به داخل
می‌کشید. لحظه‌ای صبر می‌کنید. حالا هوا را بیرون می‌دهید و قبل از تنفس
بعدی دوباره کمی صبر می‌کنید. آیا تنفس‌تان مرتب است؟ آیا مدت دم و
بازدم‌تان یکی است؟ آیا بین دم و بازدم‌تان یک وقفه کوتاه هست؟ اجازه ندهید
دم‌تان طولانی‌تر از بازدم‌تان شود، حتی بهتر است بازدم کمی طولانی‌تر
باشد.
زایمان طبیعی می‌تواند بسیار ساده باشد به شرط آن‌که از قبل برای آن آماده شده باشید
تکنیک‌های ساده تنفس را تمرین کنید
روش‌های
عادی تنفس را در طول بارداری تمرین کنید تا بتوانید هنگام زایمان به سادگی
به خاطر بیاورید و استفاده کنید. این چند روش مهم‌ترین روش‌های تنفس
هستند.
به کلمه «آرام» (relax) فکر کنید. آن را در دو بخش «آااا» و
«رااام» تکرار کنید. وقتی هوا را به داخل می‌کشید در ذهن‌تان به «آاا» و
وقتی آن را بیرون می‌دهید به «رااام» فکر کنید. تمرکز کنید تا تکرار این
کلمه برایتان طبق عادت نشود. موقع بازدم سعی کنید هر چیز بدی که در ذهن و
بدن خود دارید، به هوا بسپارید و آن را با شدت به بیرون بدهید. روی عضلاتی
که موقع استرس منقبض می‌شوند، تمرکز کنید و رهایشان کنید. یادتان باشد شما
باید مراقب بازدم‌هایتان باشید، دم خودش مرتب می‌شود!
تکنیک های تنفس آرامشبخش، موقع زایمان خوب نفس بکش
می‌توانید
روش تنفس شمارشی را تمرین کنید. وقتی نفس می‌کشید به آرامی تا ۳ یا ۴
بشمارید و وقتی هوا را بیرون می‌دهید دوباره همان تعداد را بشمارید. معمولا
دم با ۳ شماره و بازدم با ۴ شماره راحت‌تر است.
روش دم از بینی و
بازدم از دهان هم روش خوبی است. یک نفس عمیق از بینی بکشید و آن را از دهان
بیرون بدهید. می‌توانید موقع بازدم یک چیزی را بگویید، مثلا «هوووووو».
برای استفاده از این روش یک لیوان آب دم دست بگذارید تا هرچند وقت یک‌بار
با خوردن یک جرعه مانع خشکی دهان‌تان شوید.
تکنیک‌ها را به همراه‌تان هم آموزش بدهید.
اگر
می‌توانید در طول زایمان یک همراه داشته باشید (مثلا مادر یا همسرتان)
تکنیک‌های تنفس را با هم تمرین کنید. ممکن است در بخش پایانی زایمان که درد
و انقباض شما را خسته کرده است، نتوانید ذهن‌تان را روی تنفس متمرکز کنید و
برای این چیزها بیش از حد خسته باشید. در چنین موقعیتی یک همراه که
تکنیک‌های تنفس را بداند، کمک می‌کند که شما همچنان انرژی‌تان را نگه
دارید. همراه‌تان می‌تواند دست شما را بگیرد و به چشم‌های شما نگاه کند و
با شما نفس بکشد. کافی است او به یکی از روش‌های صحیح نفس بکشد و شما هم
سعی کنید با او همراهی کنید. تمرین کردن این چیزها در طول بارداری با
همسرتان می‌تواند یک تفریح بامزه برای قبل از زایمان و یک کمک فوق‌العاده
برای طول زایمان باشد.
در آخرین مرحله زایمان چطور باید نفس کشید؟
پس
از باز شدن کامل دهانه رحم نوبت وارد آوردن فشار است. هرچند تا قبل از این
مرحله شما به جز تحمل درد و حفظ انرژی‌تان کار دیگری نمی‌توانید بکنید، در
این مرحله تنها کسی هستید که می‌تواند فرایند زایمان را جلو ببرد. (البته
به همراه کودک‌تان که او هم دارد تلاشش را می‌کند!)
فاز دوم زایمان
مربوط به زور زدن و به دنیا آوردن کودک است. در این مرحله به مادر گفته
می‌شود که نفسش را نگه دارد و با تمام توان زور بزند، اما تحقیقات پزشکی
ثابت کرده تنفس و به ویژه بازدم هیچ مشکلی در توانایی فشار آوردن مادر
ایجاد نمی‌کند و ضمنا موجب می‌شود کمتر به گلوی او فشار بیاید. می‌توانید
یک نفس عمیق بکشید و با یک بازدم طولانی فشار را وارد کنید. لازم نیست
نفس‌تان را نگه دارید. این کار مانع خون‌رسانی کافی به خودتان و کودک‌تان
می‌شود. در طول یک انقباض (که ممکن است ۲۰ ثانیه تا یک دقیقه طول بکشد) هر
چند بار که لازم است نفس عمیق بکشید و دوباره فشار را وارد کنید. با این
روش می‌توانید در طول هر انقباض چهار یا پنج بار فشار وارد کنید و کودک را
در کانال زایمان جلو ببرید.
روش‌های عادی تنفس را در طول بارداری تمرین کنید تا بتوانید هنگام زایمان از آن استفاده کنید
اگر زایمان طبیعی بدون درد را تجربه می‌کنید
در
این شرایط ممکن است به خاطر احساس نکردن درد متوجه زمان شروع و پایان
انقباض نشوید. برای زایمان بدون درد حتما یک ماما یا پرستار در کنار شما
خواهد بود تا زمان شروع انقباض را به شما بگوید. به محض اطلاع او نفس عمیق
بکشید و تا زمانی که او پایان انقباض را اعلام نکرده، هر چند بار که می‌شود
نفس بگیرید و زور بزنید.
گاهی لازم است نفس بکشید و فشار وارد نکنید
ممکن
است بعضی خانم‌ها پیش از باز شدن کامل دهانه رحم احساس کنند می‌خواهند زور
بزنند. با این حال فشار وارد کردن در این مرحله ممکن است منجر به آسیب به
دهانه رحم شود. به همین دلیل ماما از شما می‌خواهد طوری نفس بکشید که فشار
وارد نکنید و البته این کار خیلی سخت‌تر از فشار وارد نکردن است!
بهترین
روش برای این کار این است که چهار دست و پا زانو بزنید و باسن‌تان را بالا
بدهید و صورت‌تان را روی زمین بگذارید (مثل سجده). وقتی یک انقباض شروع
می‌شود، با چهار نفس کوتاه هوا را به داخل بکشید و بعد با چهار بازدم کوتاه
آن را بیرون بدهید و در ذهن‌تان تکرار کنید «من نباید فشار بدهم!» این کار
را تا پایان انقباض ادامه بدهید.
