آیا زندگی بدون کیسه صفرا امکانپذیر است؟
،این جراحی عوارض کمی دارد و گاها درصد بسیار کمی از افراد دچار خونریزی جزئی می شوند.
اغلب ما اطلاعات زیادی درباره ی کیسه صفرا
نداریم. کیسه ی صفرا در سمت راست بدن و در قسمت تحتانی کبد قرار دارد و محل ذخیره صفرا است.
صفرا
یک ماده ی قلیایی است که چربی ها را هضم می کند و هنگام عبور غذا از
دوازدهه (اثنی عشر)، روی آن ریخته شده و موجب گوارش چربی ها می شود.
گاهی برخی افراد دچار سنگ کیسه صفرا
می شوند که در صورت نیاز، باید تحت عمل جراحی قرار بگیرند و کیسه ی
صفرایشان برداشته شود که بعد از آن مجرای صفراوی، وظیفه ی کیسه ی صفرا را
انجام می دهد.
حال اگر شما نیز مبتلا به مشکل صفراوی هستید، ببینید آیا می توانید بدون این عضو زندگی کنید یا نه؟
لازم نیست نگران باشید
عمل جراحی برداشتن کیسه صفرا یکی از شایع ترین عمل های جراحی در دنیاست و می توان گفت یکی از امن ترین
ها نیز محسوب می شود. این جراحی عوارض کمی دارد و گاها درصد بسیار کمی از
افراد دچار خونریزی جزئی می شوند.
از دست دادن
کیسه ی صفرا مانند از دست دادن دست یا پا نیست که آزاردهنده باشد و فرد
فقدان آن را حس کند، زیرا راه حل جایگزینی برای جبران فقدان آن در بدن وجود
دارد
90 درصد از مشکلات صفراوی با جراحی انتخابی انجام می شوند
(یعنی هر زمان که بخواهید تحت عمل قرار می گیرید) و تنها 10 درصد آنها نیاز
به جراحی فوری دارند.
معمولا برای افرادی که مشکلشان حاد نیست، یک رژیم غذایی بسیار کم چرب و برخی داروها توسط پزشک متخصص تجویز می شود.
هیچ برش بزرگی در کار نیست
پزشکان اکثرا از طریق جراحی لاپاروسکوپی ،
کیسه ی صفرا را از بدن خارج می کنند و تنها به سه یا چهار برش جراحی کوچک
در شکم نیاز است. بعد از آن روی محل برش تا مدتی بسته می ماند وتا مدتی
نباید استحمام صورت بگیرد.
ممکن است ناف تا مدتی ظاهری بد پیدا کند و
آن هم به این دلیل است که کیسه از این ناحیه خارج می شود و به همین دلیل
ناف تا مدتی زرد و کبود به نظر می رسد و بعد از گذشت زمان بهبود می یابد.
برای بعد از عمل، لباس سایز بزرگ آماده کنید
در
حین عمل جراحی، CO2 به داخل بدن پمپ می شود و پس از عمل فرد بسیار چاق تر
به نظر می رسد. ممکن است گاز CO2 باعث تحریک دیافراگم شده و فرد به مدت 24
تا 48 احساس درد در ناحیه شانه را حس کند. راه رفتن پس از عمل باعث از بین
رفتن حباب های گاز در درون بدن شده و فرد به شرایط عادی باز می گردد.
عمل جراحی تحت بیهوشی انجام می گیرد
این
عمل تحت بیهوشی عمومی و به مدت 45 دقیقه تا یک ساعت انجام می شود. اغلب
بیماران پس از جراحی از بیمارستان مرخص می شوند و برخی نیز به تشخیص پزشک،
یک شب در بیمارستان می مانند.
اگر می خواهید برای تاریخ عمل جراحی
تان برنامه ریزی کنید، بهتر است بدانید بهبودی کامل سه تا پنج روز طول می
کشد و بعد از این زمان می توانید به سر کارتان باز گردید.
تغییرات پس از جراحی
ممکن
است به دلیل عدم تکمیل فرآیند به عهده گرفتن وظیفه ی کیسه ی صفرا توسط
مجرای صفراوی، فرد پس از مصرف غذای چرب، مدفوعی آبکی داشته باشد. اما بعد
از مدتی این روند بهبود می یابد و فرد می تواند غذای چرب نیز مصرف نماید.
ممکن است اشتها تغییر کند
برخی افراد ممکن است اشتهایشان پس از خروج کیسه صفرا از بدن زیاد شود که باید میزان مصرف غذایشان را کنترل کنند.
چیزی را از دست نخواهید داد
از دست دادن کیسه صفرا
مانند از دست دادن دست یا پا نیست که آزاردهنده باشد و فرد فقدان آن را حس
کند، زیرا راه حل جایگزینی برای جبران فقدان آن در بدن وجود دارد.
سیروز صفراوی اولیه چیست؟
سیروز صفراوی اولیه (PBC) یک بیماری توقف مزمن صفراست که به دلیل انهدام
پیشرونده مجاری کوچک و متوسط صفراوی داخل کبد، به وجود می‌آید. در این
بیماری مجاری صفراوی بزرگ‌تر کناری، سالم باقی می‌مانند.
این بیماری به کندی پیشرفت می‌کند تا اینکه نهایتا منجر به سیروز کبدی (مرگ سلول‌های کبدی و به حالت پلاستیکی درآمدن کبد)، افزایش فشار خون ورید باب، نیاز به پیوند کبد و مرگ می‌گردد.
علت سیروز صفراوی اولیه
دلیل مشخصی برای بروز سیروز صفراوی اولیه وجود ندارد، اما به نظر می رسد که این بیماری جزء بیماری های خودایمنی می باشد.
افرادی که دچار این مشکل می باشند، اغلب به مشکلاتی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری خودایمنی تیروئید (هاشیموتو)، اسکلرودرما و سندروم شوگرن نیز مبتلا هستند.
میزان شیوع سیروز صفراوی اولیه
حدود
95 درصد از مبتلایان به سیروز صفراوی اولیه را زنان بین سنین 30 تا 60 سال
تشکیل می دهند که ممکن است یک زمینه خانوادگی برای ابتلا به این بیماری در
آنها وجود داشته باشد، هر چند که این بیماری جزء بیماری های ارثی محسوب
نمی شود.
این سیروز در افراد الکلی نیز فراوان مشاهده می‌شود.
خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود علائم سیروز صفراوی اولیه
در ابتدا بسیاری از مبتلایان به این بیماری، بدون علامت می باشند و چندین علامت اولیه مانند خستگی، خشکی چشم ها و دهان در آنها مشاهده می شود.
خارش شدید بدن معمولاً جزء علایم این بیماری می باشد، طوری که در اثر خارش زیاد، پوست بدن زخم می شود.
مبتلایان ممکن است درجاتی از درد مفاصل و یا درد استخوان، تهوع مکرر، وجود درد در سمت راست بالای شکم و احتباس مایعات را بیان کنند.
علایــم پیشرونده سیروز صفراوی اولیه شامل ادرار تیره رنگ، مدفوع کم رنگ یا خاکی رنگ، افزایش کبودی و خونریزی، واریس مری و زردی یا یرقان می باشد.
عوارض سیروز صفراوی اولیه
در
بیماری سیروز صفراوی اولیه، کاهش اسید صفراوی لازم برای هضم مواد غذایی
منجر به سوء جذب ویتامین های محلول در چربی (آ، د، ای و کا) و گاهی اوقات
باعث کمبود ویتامین، افزایش سطح کلسترول خون، افزایش چربی خون، استئاتوره (مدفوع چرب) و پوکی استخوان می شود.
افزایش
سطح سمی آمونیاک در نتیجه کاهش عملکرد کبدی و کاهش تجزیه مواد نیتروژنی
مانند پروتئین ها، باعث ایجاد آنسفالوپاتی در حد کاهش شدید سطح هوشیاری و
کما می شود.
راه های تشخیص سیروز صفراوی اولیه
تست
های آزمایشگاهی نشان دهنده افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز و افزایش
ترانس آمیناز و همچنین افزایش غلظت آنتی بادی ضد سلولی می باشد.
در این بیماران سطح بیلی روبین خون تا مراحل انتهایی بیماری ممکن است درحد طبیعی خود باقی بماند.
تشخیص نهایی سیروز صفراوی اولیه، بر اساس بیوپسی (نمونه برداری) از کبد می باشد.
درمان سیروز صفراوی اولیه
درمان قطعی برای بیماری سیروز صفراوی اولیه وجود ندارد، هر چند که پیوند کبد در مبتلایان به نوع پیشرفته بیماری موثر بوده است.
درمان بر اساس افزایش کیفیت زندگی و کاهش احتیاج به پیوند کبد پایه گذاری می شود.
داروهای سیروز صفراوی اولیه
داروهایی مثل کولشی‌سین و متوتروکسات در افزایش عملکرد کبد موثرند.
نتایـج نهایی تحقیقات نشان می دهند که تنها دارویی به نام ursodeoxycholic acid در کاهش میزان پیشرفت این بیماری تاثیر دارد
کلستیرامین رزین و ریفامپین در کنترل خارش پوستی موثرند.
داروهای موضعی مثل سارنا (Sarna) و استحمام کوتاه مدت در کاهش و تسکین علائم بیماری موثرند.
توصیه غذایی در سیروز صفراوی اولیه
بیماران
باید از مصرف غذاهای حاوی ادویه و همچنین غذاهای تند اجتناب کنند و جهت
کاهش خارش از لباس های نخی گشاد با رنگ روشن و سبک استفاده کنند.
بعضی بیماران نیازمند جایگزینی ویتامین های A و D و K و همچنین کلسیم ناشی از سوء جذب و کمبود این مواد می باشند.
تخریب مسیر صفراوی باعث اختلال در هضم غذاهای چرب می شود. در نتیجه بیماران باید رژیم غذایی کم چرب را رعایت کنند.
مبتلایان باید از مصرف الکل به جهت احتمال آسیب کبدی پرهیز نمایند.
شرکت در گروههای حمایتــی باعـث کاهش اضطراب در بیماران می شود.
