بیماری های روانی در کودکان
چرا شناسایی این بیماری ها برای والدین سخت است؟
متاسفانه بسیاری از والدین علائم و نشانه های بیماری روانی را در کودکان نمی شناسند.
حتی اگر این علائم را بشناسید، باز هم خیلی سخت است که این علائم را از رفتار طبیعی کودک تشخیص دهید.
هر کودکی ممکن است برخی از این علائم را نشان دهد.
چه نوع بیماری های روانی بر کودک تاثیر دارد؟
1- اختلالات اضطرابی: کودکان این اختلالات را به صورت های زیر دارند:
اختلال وسواس اجباری، اختلال استرس پس از حادثه، ترس از اجتماع و اختلال اضطراب منتشر.
این اختلالات به صورت مشکلی دائمی در این کودکان وجود دارند و مانع از فعالیت های عادی روزانه آنها می شوند.
2- اختلال کمبود توجه و بیش فعالی(ADHD): این اختلال شامل چند جزء می باشد، از جمله: به سختی توجه و تمرکز کردن بر چیزی، فعالیت بدنی بیش از حد و رفتار پیش بینی نشده.
احساس ترس شدید و بدون علت که مانع از فعالیت های عادی روزانه کودک می شود 3- اوتیسم:
اوتیسم یکی از مشکلات جدی رشد کودکان می باشد که در اوایل کودکی (معمولا
قبل از سه سالگی) ظاهر می شود. گرچه علائم و شدت این بیماری در کودکان
متفاوت است، اما اوتیسم بر قابلیت ارتباط و تعامل با دیگران اثر می گذارد.
4- اختلالات غذا خوردن: بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا) و پرخوری عصبی (بولیمیا) جزو مشکلات جدی می باشند. این کودکان آنقدر به غذا خوردن و وزن خود اهمیت می دهند که مسائل دیگر برایشان اهمیتی ندارد.
5- اختلالات خلقی: افسردگی و اختلالات دوقطبی جزو اختلالات خلقی می باشند و باعث می شوند که کودک دائما غمگین باشد و دچار خلق و خوی نامتعادل گردد.
6- اسکیزوفرنی: این بیماری روانی مزمن باعث می شود که کودک با خیال خود زندگی کند، نه با واقعیت و به اصطلاح دچار جنون شود.
علائم بیماری روانی در کودکان
1- تغییر خلق و خو:
احساس غمگینی که بیشتر از دو هفته طول بکشد و یا خلق و خوی بسیار نامتعادل
که باعث بروز مشکلات در روابط خانوادگی و یا اجتماعی گردد.
2- احساسات افراطی: احساس ترس شدید
و بدون علت که مانع از فعالیت های عادی روزانه کودک می شود. گاهی اوقات
این احساس ترس همراه با افزایش ضربان قلب و سرعت تنفس رخ می دهد.
3- تغییرات رفتاری:
این تغییرات شامل تغییرات رفتاری و شخصیتی خارج از کنترل می باشد. غالبا
دعوا کردن، استفاده از اسلحه و تمایل به صدمه زدن به دیگران همه از علائم
هشداردهنده می باشند.
4- اشکال در تمرکز ذهنی: این مشکل باعث کاهش یادگیری کودک در مدرسه می شود.
5- کاهش وزن بی دلیل: کاهش ناگهانی اشتها، استفراغ مکرر و یا استفاده از داروهای ملین ممکن است ناشی از اختلالات غذاخوردن باشد.
6- آسیب جسمی: برخی اوقات بیماری های روانی منجر به بروز افکار خودکشی و صدمه به خود و دیگران می شود.
7- مصرف مواد مخدر: برخی کودکان از مواد مخدر و یا الکل برای مقابله با این احساسات استفاده می کنند.
اگر کودک بیماری روانی داشت، چه کنیم؟
اگر شما فکر می کنید کودکتان دچار یکی از بیماری های روانی گردیده است، با روانپزشک کودکان مشورت کنید.
با معلم مدرسه و یا با دوستان نزدیک او صحبت کنید و ببینید که آیا آنها متوجه تغییر رفتار کودکتان شده اند یا نه؟
رفتار کودک را برای روانپزشک بازگو کنید.
تشخیص
بیماری های روانی در کودک بسیار مشکل است، چرا که اغلب کودکان در ابراز
احساسات خود دچار مشکل هستند و رشد و نموشان با یکدیگر فرق دارد چگونه پزشک متوجه بیماری روانی کودک می شود؟
با استفاده از علائم و نشانه ها و تاثیر این علائم بر زندگی کودک، بیماری روانی در کودک قابل تشخیص می باشد.
برای
تشخیص این بیماری پزشک توصیه می کند که کودک توسط روانپزشک، روانشناس،
مددکار اجتماعی، پرستار روانپزشکی، مشاور بهداشت روانی و یا درمانگر رفتاری
مورد ارزیابی و معاینه قرار گیرد.
روانپزشک، علائمی را که موجب تغییر رفتار کودک می شود، از جمله سابقه بیماری ها و حوادث را می بیند.
پزشک
سئوالاتی را از والدین می پرسد، از جمله: چگونگی رشد کودک، چه مدت است که
متوجه تغییر رفتار کودک شده اید، معلمان راجع به رفتار و کردار کودکتان چه
می گویند و سابقه بیماری روانی در خانواده تان وجود دارد یا نه.
تشخیص
بیماری های روانی در کودک بسیار مشکل است، چرا که اغلب کودکان در ابراز
احساسات خود دچار مشکل هستند و رشد و نموشان با یکدیگر فرق دارد.
درمان بیماری های روانی در کودکان
1- روان درمانی:
صحبت درمانی و یا رفتار درمانی جزو روان درمانی می باشد. در طی روان
درمانی، کودک ممکن است خلق و خو، احساسات، افکار و رفتار خود را بشناسد.
روان درمان به کودک کمک خواهد کرد که به این شرایط روحی خود پاسخ مناسب
بدهد.
2- دارو درمانی:
پزشک ممکن است داروهای خاصی را برای کودک تجویز کند، برخی از این داروها
شامل: محرک ها، ضدافسردگی ها، ضد اضطراب ها، ضد روان پریشی و ثابت کننده
خلق و خو می باشند.
چگونه والدین می توانند به کودک خود کمک کنند؟
– کودک شما بیشتر از هر زمانی به حمایت و پشتیبانی شما نیاز دارد.
– قبل از تشخیص بیماری روانی کودک، والدین و کودک معمولا احساس درماندگی، خشم و ناامیدی می کنند.
– از روانپزشک بخواهید به شما کمک کند که چگونه با تغییرات رفتار کودک خود کنار بیایید.
– راه هایی را برای آرامش خاطر و شادی خود و کودکتان پیدا کنید.
– از توانایی های کودک خود تعریف کنید.
– راه های کنترل استرس را یاد بگیرید و با استفاده از آنها، آرامش خود را حفظ کنید.
– برای موفقیت کودک در مدرسه، به معلم کودک و مشاور مدرسه، بیماری کودک خود را بگویید.
– برای موفقیت کودک خود می توانید با کارکنان مدرسه راجع به یک برنامه آموزشی برای کودک بیمار خود صحبت کنید.
– اگر شما نگران وضعیت سلامتی کودک خود هستید، حتما از مشاوره یک روانپزشک کودک کمک بگیرید.
– از هر گونه ترس و یا خجالت کشیدن دوری کنید تا بتوانید کودک خود را درمان کنید.
آلودگی هوا خطر ابتلای کودک به اوتیسم را زیاد می کند؟
بر اساس
یک مطالعه جدید معلوم شده است کودکانی که در شکم مادر خود و طی دو سال اول
زندگی، با دو ماده سمی موجود در هوا به نام های استایرن و کروم در تماس
قرار می گیرند، احتمال ابتلای آنها به اوتیسم افزایش می یابد.
محققان
می گویند: تماس نوزاد با مقادیر زیاد کروم (یک نوع فلز سنگین) در دوران
جنینی و سال هال اول زندگی، خطر ابتلای او به اوتیسم را تا 65 درصد افزایش
می دهد. محققین
دریافته اند استایرن که در دود خودروها و گازهای کارخانجات وجود دارد، خطر
ابتلا به اختلالات تکامل سیستم عصبی را تا دو برابر زیاد می کند.
سرپرست این تحقیق می گوید: این یافته ها، در مراحل مقدماتی هستند و نیاز به بررسی های بیشتری دارند. همچنین
هشدار می دهد نتایج این تحقیق که ارتباط بین این مواد شیمیایی آلوده کننده
هوا واوتیسم را نشان می دهد، نمی تواند ثابت کند که آنها واقعا باعث
اوتیسم می شوند. علل ابتلا به اوتیسم مشخص نیست و اطلاعات کمی در مورد آنها وجود دارد. این یافته فقط یک قطعه از قطعات یک پازل است. استایرن و کروم ممکن است زمینه ژنتیکی فرد برای ابتلا به اوتیسم را تحریک کنند. علاوه بر این، افراد تداخل محیط و ژن ها در بروز این بیماری موثر می دانند. همچنین می دانیم 10 درصد اختلالات اوتیسمی در افراد یک خانواده دیده می شود. ارتباط بین استایرن و کروم موجود در هوا و ابتلای به اوتیسم نیاز به بررسی و تحقیقات بیشتری دارد.از
بین تمام مواد شیمیایی آلوده کننده هوا، استایرن و کروم و در مقادیر کمتر
سیانید، بیشتر از بقیه مواد با خطر ابتلای به اوتیسم ارتباط داشتند
پرسشی
که بدون پاسخ مانده این است که چه چیزی باعث می شود یک کودک به اوتیسم
دچار شود، ولی کودک دیگر مبتلا نشود، در حالیکه هر دو در تماس با یک هوای
آلوده بوده اند. برای این بررسی، محققان با 217 تا از خانواده های کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسمی مصاحبه کردند. سپس محققان این خانواده ها را با دو گروه از خانوده هایی که طی همان دوره زمانی و در شش محله بدون کودک اوتیسمی بودند، مقایسه کردند. سپس هر خانواده در معرض تماس با مواد آلوده کننده هوایی که روی مغز و غدد و هورمون ها اثر می کردند، قرار گرفتند.
از
بین تمام مواد شیمیایی آلوده کننده هوا، استایرن و کروم و در مقادیر کمتر
سیانید، بیشتر از بقیه مواد با خطر ابتلای به اوتیسم ارتباط داشتند. استایرن در ساخت پلاستیک ها و رنگ ها به کار می رود. کروم از طریق عملیات صنعتی، دستگاه های برقی و صنعت فولادسازی وارد هوا می شود. سیانید هم در گازهای کارخانجات و دود خودروها وجود دارد. ولی هنوز سئوالات زیر بدون پاسخ است که:- آیا این مواد شیمیایی آلوده کننده هوا باعث ابتلای به نوع خاصی از اوتیسم می شوند؟
– آیا تماس بیشتر با این مواد شیمیایی، احتمال ابتلای به این بیماری را افزایش می دهد؟ بنابراین این یافته ها و نتایج آنها نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
